Η Ομόνοια ως σημείο αναφοράς και προορισμού

Η Ομόνοια ως σημείο αναφοράς και προορισμού

5' 0" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Φωταγωγημένη και με ένα νέο, πιο «χαρούμενο πρόσωπο» στους πολίτες, παραδόθηκε χθες στους Αθηναίους και στους επισκέπτες της πρωτεύουσας η εμβληματική πλατεία Ομονοίας. Εξέχουσα θέση στην πλατεία Ομονοίας έχει το γλυπτό υδροκινητικής λειτουργίας του Γιώργου Ζογγολόπουλου, το οποίο τέθηκε σε λειτουργία έπειτα από πολλά χρόνια «ακινησίας». Η αναμορφωμένη πλέον πλατεία Ομονοίας, αποτελεί μέρος του Μεγάλου Περιπάτου της πόλης που δημιουργείται το επόμενο διάστημα από τον Δήμο Αθηναίων και όπως επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ο δήμαρχος Αθηναίων Κώστας Μπακογιάννης αποτελεί ένα «εμβληματικό σημείο της πόλης».

Ειδικότερα, τα αποκαλυπτήριά της έγιναν από χθες το πρωί, οπότε και αφαιρέθηκαν από τους ανθρώπους του Δήμου Αθηναίων τα ειδικά προστατευτικά, ενώ στις 9.30 το βράδυ ετέθη σε λειτουργία το σιντριβάνι. «Η Αθήνα και οι άνθρωποί της ανακτούν τον δημόσιο χώρο τους. Κάθε εμβληματικό σημείο της πόλης επαναφέρει το αποτύπωμά του στην καθημερινότητα και στον πολιτισμό της. Αυτό γίνεται και με την Ομόνοια που επιστρέφει στους πολίτες, όχι ως κόμβος διέλευσης αλλά ως σημείο αναφοράς και προορισμού. Η Ομόνοια είναι ένα κομμάτι του ψηφιδωτού που δημιουργεί ο Μεγάλος Περίπατος. Το συμπληρώνει και το αναδεικνύει. Αισθανόμαστε υπερήφανοι για κάθε εκατοστό ελεύθερου χώρου που αποδίδεται στις Αθηναίες και στους Αθηναίους», δήλωσε ο δήμαρχος Αθηναίων.

Η ανάπλαση της πλατείας Ομονοίας ολοκληρώθηκε στα τέλη του περασμένου Φεβρουαρίου, ωστόσο, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, δεν κατέστη δυνατό να παραδοθεί στο κοινό.

Στο κέντρο της πλατείας δεσπόζει ένα τεράστιο σιντριβάνι –ένα  από τα μεγαλύτερα σε όγκο νερού σε ολόκληρη την Ευρώπη– με διάμετρο 30 μ., που ο κεντρικός του πίδακας τινάζει το νερό σε ύψος ώς και 20 μ., ενώ συνολικά διαθέτει 188 δέσμες νερού και 177 υποβρύχιους προβολείς που δημιουργούν μια πανδαισία φωτός και χρωμάτων. Γύρω από το σιντριβάνι φυτεύθηκε γκαζόν και ολόκληρη η υπόλοιπη πλατεία, συνολικού εμβαδού 4,5 στρεμμάτων, καλύφθηκε με φιλικά στο περιβάλλον υλικά, που ιδιαίτερα στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών χαμηλώνουν τη θερμοκρασία.

Η Ομόνοια ως σημείο αναφοράς και προορισμού-1

Χθες το βράδυ ετέθη σε λειτουργία το σιντριβάνι, το οποίο είναι από τα μεγαλύτερα σε όγκο νερού στην Ευρώπη. Συνολικά διαθέτει 188 δέσμες νερού και 177 υποβρύχιους προβολείς που δημιουργούν μια πανδαισία χρωμάτων.

Το εντυπωσιακό σιντριβάνι αναμένεται να αποτελέσει «όαση δροσιάς» τους καλοκαιρινούς μήνες, καθώς το μέγεθός του αναμένεται να μειώσει τη θερμοκρασία σε σημαντική ακτίνα, ενώ η συνεχής ανακυκλοφορία του αφρισμένου νερού, απορροφά τους ρύπους από την ατμόσφαιρα. Παράλληλα, ο σχεδιασμός του έγινε με τρόπο ώστε να λειτουργεί με εξαιρετικά μικρότερη ποσότητα νερού σε σχέση με τις συμβατικές κατασκευές, μειώνοντας ακόμα περισσότερο το περιβαλλοντικό του αποτύπωμα  σε συνδυασμό και με την εξαιρετικά μικρή κατανάλωση ρεύματος με τη χρήση υψηλής τεχνολογίας.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η αναμορφωμένη πλέον πλατεία Ομονοίας, με το σιντριβάνι στο κέντρο της μοιάζει, αλλά δεν είναι κυκλική, καθώς παραμένει η διάβαση για τους πεζούς που ενώνει την Πανεπιστημίου με την οδό Αγίου Κωνσταντίνου.

Η ανάπλαση της πλατείας Ομονοίας, η οποία ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο κατέστη δυνατή μέσω της προσφοράς σημαντικών δωρητών και συγκεκριμένα του «Κοινωφελούς Ιδρύματος  Αθανάσιου Κ. Λασκαρίδη», της «Fontana Fountains» που κατασκεύασε το σιντριβάνι, του ομίλου «ΕΛΛΑΚΤΩΡ» και της θυγατρικής του «ΤΟΜΗ», ενώ ειδικά για την επαναλειτουργία του Γλυπτού του Ζογγολόπουλου καθοριστική ήταν η δωρεά του Ιδρύματος Ωνάση. Στην ολοκλήρωση του έργου συνέβαλαν επίσης οι εταιρείες «LANDCO ΕΠΕ», «AGROHOUM A.E.», «KERGON IKE» και «Green Code-Γ. Χ. Μπακούλας και ΣΙΑ Ε.Ε.».

Το σχέδιο που έμεινε στα χαρτιά

Η Ομόνοια ως σημείο αναφοράς και προορισμού-2

Το «Πεντάκυκλο» του Γιώργου Ζογγολόπουλου εγκαταστάθηκε το 2001.

Η τελευταία «ανάπλαση» της πλατείας Ομονοίας έγινε ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Το 1998, έγινε ανοικτός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός στο πλαίσιο αναμόρφωσης όλων των πλατειών της Αθήνας και το πρώτο βραβείο ύψους 9,5 εκατομμυρίων δραχμών κέρδισε η πρόταση μιας ομάδας τεσσάρων νέων αρχιτεκτόνων (Ελένη-Μαρία Κατσίκα, Αριάδνη Βοζάνη, Γρηγόρης Δεσσύλας, Θεόδωρος Τσιάτας) για την ανάπλαση της πλατείας Ομονοίας.

Το σχέδιο όμως έμεινε στα «χαρτιά» και δεν υλοποιήθηκε ποτέ, ενώ οι αρχιτέκτονες είχαν διενέξεις με την εταιρεία Ενοποίησης Αρχαιολογικών Χώρων και Αναπλάσεων, υποστηρίζοντας εν ολίγοις ότι έγιναν πολλές και σημαντικές παρεμβάσεις στην υλοποίηση του βραβευμένου σχεδίου. Επίσης, υπήρξε και σημαντική καθυστέρηση στην εξέλιξη των εργασιών, καθώς σημειώθηκαν τεχνικές δυσκολίες όπως για παράδειγμα ο αγωγός εξαερισμού του μετρό που εξείχε δύο μέτρα πάνω από την επιφάνεια της πλατείας, αλλά και το γεγονός ότι η ΕΑΧΑ αποφάσισε από κοινού με τον εργολάβο του έργου να μη βάλει μόνωση όπως προβλεπόταν, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί από την υγρασία ο σταθμός του μετρό.

«Νομίζω ότι υπήρξαν καλές προθέσεις για να γίνουν κάποιες μετατροπές στη μελέτη, αλλά το ζήτημα ήταν ότι προέκυψαν και πολλές αντικρουόμενες απόψεις», λέει στην «Κ» η αναπληρώτρια καθηγήτρια Αρχιτεκτονικής στο ΕΜΠ και μέλος της ομάδας των τεσσάρων αρχιτεκτόνων που κέρδισαν τον διαγωνισμό, Αριάδνη Βοζάνη. «Το σχέδιό μας δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Εκείνη την περίοδο γίνονταν παράλληλα και εργασίες για το μετρό. Φανταστείτε ότι ενώ είχε προχωρήσει το έργο, αναγκαστήκαμε να ανεβάσουμε τη στάθμη της πλατείας γιατί την εμπόδιζε ένα ασανσέρ του μετρό», σημειώνει η κ. Βοζάνη. Η ίδια εκφράζει την απορία της γιατί για τη σημερινή ανάπλαση της πλατείας Ομονοίας δεν χρησιμοποιήθηκε η ήδη υπάρχουσα μελέτη που είχε γίνει στο πλαίσιο του Rethink Athens, ενώ έχει ενστάσεις και για το ότι δεν διενεργήθηκε αρχιτεκτονικός διαγωνισμός. «Είναι παράταιρο οι πολιτικοί να αποφασίζουν για αναπλάσεις δημοσίων χώρων. Θα πρέπει και πάλι να εμπιστευθούμε τους αρχιτέκτονες και οι πολιτικοί να γίνουν αρωγοί μας», υποστηρίζει.

Πολύπαθο, όπως και η πλατεία Ομονοίας, είναι και το περίφημο «Πεντάκυκλο», το έργο υδροκινητικής του γλύπτη Γιώργου Ζογγολόπουλου. Εγκαταστάθηκε στην πλατεία Ομονοίας, το 2001, αφού είχε παρουσιαστεί στην Μπιενάλε της Βενετίας και λειτούργησε ελάχιστες φορές. Το 2008 επιχειρήθηκε η επαναλειτουργία του, η οποία διεκόπη και πάλι λόγω «ολισθηρότητας πεζών και αυτοκινήτων». Τον Μάιο του 2018, η Διεύθυνση Σχεδίου Πόλεως και Αστικού Περιβάλλοντος του Δήμου Αθηναίων ενημέρωσε το Ιδρυμα Ζογγολόπουλου ότι «στο πλαίσιο σημειακών παρεμβάσεων… αφαιρείται από τον χώρο της πλατείας» το έργο, ζητώντας τη σύμφωνη γνώμη του.

Δεν συνέβη ποτέ.

Το 2009 επιχειρήθηκε η μετακίνηση του γλυπτού από την πλατεία Ομονοίας στο πάρκο Ριζάρη. Ακολούθησε μελέτη για τη χωροθέτηση του γλυπτού, έγινε η τοποθέτηση πασσάλων, αλλά η μετακίνηση ακυρώθηκε. Λίγα χρόνια αργότερα, το 2013 υπήρξε η πρόταση να εγκατασταθεί στον φυτεμένο χώρο που υπάρχει στη στάση ΦΙΞ του μετρό, αλλά το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης εξέφρασε επιφυλάξεις και οι διαδικασίες σταμάτησαν.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή