Εξ αποστάσεως θα πραγματοποιηθεί και τον Σεπτέμβριο ένας μεγάλος αριθμός εξετάσεων στα ΑΕΙ, όπως συνέβη και για το θερινό εξάμηνο. Η τρέχουσα εξεταστική αναμένεται να ολοκληρωθεί στα μέσα Ιουλίου και οι καθηγητές ήδη δηλώνουν στα αρμόδια όργανα των ΑΕΙ τον τρόπο με τον οποίο θα εξετάσουν τους φοιτητές στα μαθήματα της επαναληπτικής του Σεπτεμβρίου, για να γίνει το πρόγραμμα των εξετάσεων. Πάντως, η πρώτη φορά των εξ αποστάσεως εξετάσεων ανέδειξε τα προβλήματα των ΑΕΙ, αλλά και των πανεπιστημιακών. «Το πανεπιστήμιο ήλθε αντιμέτωπο με τις ελλείψεις του τόσο σε υποδομές όσο και σε προσωπικό», ανέφερε, μιλώντας στην «Κ», η καθηγήτρια του Τμήματος Οικονομικών Σπουδών του Παν. Αθηνών Ευγενία Μπουρνόβα.
Ειδικότερα, εξετάσεις στο αμφιθέατρο επέλεξαν να κάνουν κυρίως οι καθηγητές σε σχολές θετικών επιστημών και των εργαστηριακών μαθημάτων, εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν ασκήσεις και δεν μπορεί να γίνει μόνον εξέταση των φοιτητών στη θεωρία. Αντίστροφα, οι διδάσκοντες των περισσότερο θεωρητικών μαθημάτων μοιράστηκαν ανάμεσα στις διά ζώσης και στις ηλεκτρονικές εξετάσεις.
Στις παραδοσιακές εξετάσεις, το μεγάλο πρόβλημα ήταν η εξεύρεση… επιτηρητών. Για την τήρηση των αποστάσεων το σώμα των υπό εξέταση φοιτητών «έσπασε» σε περισσότερα τμήματα, για τα οποία υπήρχε ανάγκη επιτηρητών. Ομως, πολλοί καθηγητές δεν δέχθηκαν να επιτηρήσουν λόγω φόρτου εργασίας, ενώ δεν έλειψαν εκείνοι που δήλωσαν ότι περιλαμβάνονται στις ευπαθείς ομάδες και δεν ήθελαν να βρεθούν σε μεγάλα ακροατήρια φοιτητών. Ετσι, το βάρος των επιτηρήσεων έπεσε σε λίγους και νεότερους διδάσκοντες.
Από την άλλη, στις εξ αποστάσεως εξετάσεις ουκ ολίγες φορές παρατηρήθηκε να διακόπτεται η σύνδεση είτε με μεμονωμένους φοιτητές ή να «πέφτει» το σύστημα για όλους. «Οι εξ αποστάσεως εξετάσεις ανέδειξαν την έλλειψη του ενδιάμεσου, τεχνικού βοηθητικού προσωπικού», παρατηρεί η κ. Μπουρνόβα. Από την άλλη, δεν έλειψαν οι φωνές φοιτητών, που κάνουν λόγο για «πρόχειρες διαδικασίες» και προσθέτουν ότι «κάποιοι μπορεί να ευνοήθηκαν από τυχόν fast track εξετάσεις». Μάλιστα, ο χρόνος των εξ αποστάσεως εξετάσεων περιορίστηκε. «Ηταν πρόβλημα ότι ο χρόνος εξέτασης που, προς αποφυγήν αντιγραφής, από τρίωρη διά ζώσης έγινε συχνά σαραντάλεπτη εξ αποστάσεως, με την απαιτητικότητα και τον αριθμό των ζητουμένων να παραμένουν ίδια και έτσι πολλοί να μην αποδίδουν όχι λόγω διαβάσματος αλλά χρόνου, επιφορτιζόμενοι παράλληλα με πρόσθετο άγχος», ανέφερε στην «Κ» ο Παναγιώτης Τριανταφυλλίδης, πτυχιούχος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής ΑΠΘ και τελειόφοιτος του τμήματος Κλασικής φιλολογίας στο ίδιο ίδρυμα. Και προσθέτει: «Συνεπώς, καταλαβαίνουμε πως ήταν απαιτητική εξεταστική, με έντονη αυστηρότητα και περισσότερη πιθανή διαβλητότητα, παρά τις αρχικά καλόβουλες προθέσεις. Αυτά φυσικά θα περιορίζονταν εάν η εξέταση γινόταν προφορικά με ανοιχτές κάμερες και μικρόφωνα ή με απαλλακτική εργασία, ειδικά σε μικρότερα ακροατήρια φοιτητών».
Ο φόρτος για τους καθηγητές επίσης ήταν διπλός. Κατά πρώτον για να διαμορφώσουν νέες ερωτήσεις από όλο το εύρος της ύλης, είτε πολλαπλών επιλογών είτε δοκιμιακής ανάπτυξης της απάντησης. Αρκετοί οργάνωσαν τράπεζα θεμάτων, ώστε να την έχουν ως παρακαταθήκη και για επόμενες φορές.