Ιερά Σύνοδος: Στη διάθεση του Πατριαρχείου Αντιοχείας για την ανακούφιση των πληγέντων στη Βηρυτό

Επιστολή με την οποία εκφράζει τη συμπαράστασή της απέστειλε, μέσω του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, η Ιερά Σύνοδος προς τον Πατριάρχη Αντιοχείας Ιωάννη, στον απόηχο της φονικής έκρηξης που άφησε πίσω της δεκάδες νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες στη Βηρυτό.

Όπως σημειώνεται στην επιστολή, η Εκκλησία της Ελλάδος επιθυμεί να συμπαρασταθεί έμπρακτα για την ανακούφιση των πληγέντων.

Σε αυτό το πλαίσιο, τόσο η Ιερά Σύνοδος, όσο και ο φι­λαν­θρω­πι­κός Εκ­κλη­σι­α­στι­κός Ορ­γα­νι­σμός «Απο­στολή», τίθενται στη διάθεση του Πατριαρχείου Αντιοχείας.

Ακολουθεί η επιστολή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος στον Πατριάρχη Αντιοχείας:

«Μα­κα­ρι­ώ­τατε και Θει­ό­τατε Πα­τρι­άρχα της Με­γά­λης Θε­ου­πό­λεως Αν­τι­ο­χείας, εν Χρι­στώ τω Θεώ λίαν α­γα­πητέ και πε­ρι­πό­θητε αδελφέ και συλ­λει­τουργέ της η­μών Με­τρι­ό­τη­τος, κύ­ριε Ιωάννη, την Υ­με­τέ­ραν Μα­κα­ρι­ό­τητα εν Κυ­ρίω κα­τα­σπα­ζό­με­νοι υπε­ρή­δι­στα προ­σα­γο­ρεύ­ο­μεν.

Μετά βα­θυ­τά­της ο­δύ­νης και ψυ­χι­κού άλ­γους ε­πλη­ρο­φο­ρή­θη­μεν την α­να­πάν­τε­χον εί­δη­σιν της κα­τα­στρε­πτι­κής εν Βη­ρυττώ ε­κρή­ξεως και την, συ­νε­πεία ταύ­της, κα­τα­βύ­θι­σιν της χώ­ρας του Λι­βά­νου εν σκό­τει και σκιά θα­νά­του.

Αι θλι­βε­ραί αγ­γε­λίαι περί ε­κα­τόμ­βης νε­κρών, α­προσ­δι­ο­ρί­στου α­ρι­θμού τε­τραυ­μα­τι­σμέ­νων, ο­λο­σχε­ρούς κα­τα­στρο­φής κτη­ρίων, Εκ­κλη­σιών, Νο­σο­κο­μείων και άλ­λων α­πα­ραι­τή­των δια την αν­θρω­πί­νην δι­α­βί­ω­σιν δο­μών, αι οι­μω­γαί και τα δά­κρυα των εν τη α­γα­πητή χώρα του Λι­βά­νου συ­ναν­θρώ­πων η­μών, πα­ρε­κί­νη­σαν η­μάς ό­πως εκ μέ­σης καρ­δίας εκ­φρά­σω­μεν Υ­μίν τα πλέον ει­λι­κρινή αι­σθή­ματα συμ­πα­ρα­στά­σεως και εν Χρι­στώ φι­λαλ­λη­λίας η­μών προ­σω­πι­κώς, της Σε­πτής Ι­ε­ραρ­χίας της Α­γι­ω­τά­της Εκ­κλη­σίας της Ελ­λά­δος και σύμ­παν­τος του ευ­σε­βούς ελ­λη­νι­κού λαού.

Μα­κα­ρι­ώ­τατε, έ­στω εις γνώ­σιν Υ­μών ότι η καθ’ η­μάς Α­γι­ω­τάτη Εκ­κλη­σία, η Ι­ε­ραρ­χία, ο κλή­ρος, οι μο­να­χοί και ο πι­στός λαός Αυ­τής ευ­χό­μεθα δι­α­πύ­ρως τω Θεώ των οι­κτιρ­μών και πά­σης πα­ρα­κλή­σεως ό­πως α­πο­στείλη ου­ρα­νό­θεν τω δει­νώς χει­μα­ζο­μένω προ­σφι­λεί εν τη πό­λει της Βη­ρυτ­τού λαώ πά­σαν πα­ρη­γο­ρίαν, υ­πο­μο­νήν, δύ­να­μιν, ελ­πίδα α­κα­ταί­σχυν­τον, ευ­το­νίαν και θάρ­ρος α­κα­τά­βλη­τον δια την λυ­σι­τελή αν­τι­με­τώ­πι­σιν και υ­πέρ­βα­σιν της α­προσ­δο­κή­του ταύ­της συμ­φο­ράς.

Α­κρα­δάν­τως πι­στεύ­ο­μεν ότι ο κα­θη­μα­γμέ­νος τοις μώ­λωψι και παν­σθε­νουρ­γός Κύ­ριος της Δό­ξης θα ποι­ήση «συν τω πει­ρα­σμώ και την έκ­βα­σιν του δύ­να­σθαι υ­μάς υ­πε­νεγ­κείν» (Α  Κορ. 10,13).

 Μα­κα­ρι­ώ­τατε, οί­κο­θεν νο­εί­ται ότι η καθ’ η­μάς Εκ­κλη­σία θέ­λει συμ­πα­ρα­στα­θεί εμ­πρά­κτως εις την, κατά το δυ­να­τόν, α­να­κού­φι­σιν και ί­α­σιν των πλη­γέν­των α­δελ­φών η­μών και προς τούτο τό­σον η­μείς, ό­σον και ο φι­λαν­θρω­πι­κός Εκ­κλη­σι­α­στι­κός Ορ­γα­νι­σμός «Απο­στολή» εί­μεθα ο­λο­θύ­μως εις την δι­ά­θε­σίν Σας.

Επί δε τού­τοις, κα­τα­σπα­ζό­με­νοι και αύ­θις την Υ­με­τέ­ραν Θει­ο­τά­την Μα­κα­ρι­ό­τητα, δι­α­τε­λού­μεν μετά πολ­λής της εν Χρι­στώ α­γά­πης».