Στα τοπογραφικά σχέδια που έχει στη διάθεσή της η «Κ», η «μετατόπιση» του Μουσείου Ολοκαυτώματος Θεσσαλονίκης φαίνεται κάτι απλό. Στο «πριν» το μουσείο καταλαμβάνει έναν τριγωνικό χώρο σε μια έκταση του παλιού σιδηροδρομικού σταθμού της πόλης, ενώ στο «μετά» το μουσείο χωροθετείται κεντρικά και ο χώρος γύρω του διευρύνεται. Λεπτομέρειες, θα έλεγε κανείς. Κάθε άλλο όμως, αφού αυτή η «λεπτομέρεια» κράτησε πίσω το έργο και τις διαδικασίες ανέγερσης του μουσείου εδώ και επτά χρόνια και η διόρθωσή της έδωσε στο υπό σχεδίαση μουσείο 10 στρέμματα επιπλέον που ανήκουν στον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Το βράδυ της περασμένης Δευτέρας το Δημοτικό Συμβούλιο της Θεσσαλονίκης έλαβε, με πλειοψηφία, την απόφαση να παραχωρήσει την επιπλέον έκταση (με ανταλλαγή στρεμμάτων με τη ΓΑΙΑΟΣΕ) που ήταν απαραίτητη στο μουσείο και εξουσιοδότησε τον δήμαρχο Κωνσταντίνο Ζέρβα να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο συνεργασίας με την Ισραηλιτική Κοινότητα και τη ΓΑΙΑΟΣΕ, στην οποία ανήκει το οικόπεδο ανέγερσης του μουσείου. «Ετσι το μουσείο χωροθετείται πιο κεντρικά και έχει στη διάθεσή του 13 συνολικά στρέμματα για την ανάπτυξή του και τη δημιουργία του απαραίτητου χώρου στάθμευσης και των αναγκαίων συγκοινωνιακών κόμβων», μας λέει ο κ. Ζέρβας.
Η αρχική συμφωνία για τη δημιουργία του μουσείου υπεγράφη το 2013 μεταξύ της τότε διοίκησης του Δήμου Θεσσαλονίκης, της Ισραηλιτικής Κοινότητας και της ΓΑΙΑΟΣΕ.
Η χωροθέτηση του Μουσείου Ολοκαυτώματος προέβλεπε την ανάπτυξή του σε έκταση περίπου 3 στρεμμάτων της ΓΑΙΑΟΣΕ. Στα τέλη του 2017 εγκρίθηκε με νομοθετική ρύθμιση η πολεοδομική του μελέτη (Π.Δ. 98/2017) και όλοι περίμεναν την έναρξη των εργασιών. Ωστόσο, όταν ξεκίνησαν οι διαδικασίες και ορίστηκαν οι διαχειριστές του έργου ανέκυψε το πρόβλημα της έκτασης και κυρίως η αδυναμία δημιουργίας χώρου στάθμευσης που είναι προϋπόθεση για τη λειτουργία και αδειοδότηση του μουσείου. Ο χρόνος τρέχει και κάπως έτσι φτάσαμε στην ευρεία συνάντηση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης Παναγιώτη Πικραμμένου τον περασμένο Φεβρουάριο με τους εμπλεκομένους στο έργο, τους φορείς της πόλης και τη νέα διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης για την εξεύρεση λύσης.
Η μετατόπιση του μουσείου «ξεκλειδώνει» το έργο από την άποψη του χώρου αλλά χρειάζεται ξανά νομοθετικές ρυθμίσεις για να προχωρήσει η δόμηση της περιοχής. Με άλλα λόγια, επτά χρόνια μετά την πρώτη συμφωνία, είμαστε κάπου στην αρχή.