H ανησυχία των γονέων για το άνοιγμα των σχολείων είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό. Η συζήτηση για το θέμα αυτό έχει επικεντρωθεί κυρίως στη χρήση της μάσκας (με λογικά επιχειρήματα σε σχέση, π.χ., με τα οφέλη της όταν γίνεται η χρήση από παιδιά 4-12 ετών και παντελώς παράλογα επιχειρήματα περί… ασφυξίας και ενσωμάτωση πομπών 5G) και στη διάταξη των θρανίων, ώστε να ελαχιστοποιούνται οι αποστάσεις ανάμεσα στους μαθητές (αγνοώντας τους εκπαιδευτικούς που έρχονται σε επαφή με περισσότερα παιδιά από αυτά σε μία τάξη, αλλά και θεωρώντας δεδομένο το «1,5 μέτρο», χωρίς κανείς να λαμβάνει υπόψη του τα κυβικά του χώρου, το μέγεθος και τη χρήση των παραθύρων, την υγρασία, τα ρεύματα αέρα και ένα σωρό άλλους αστάθμητους παράγοντες που είναι αδύνατο να συμπεριληφθούν σε οποιοδήποτε μοντέλο).
Θα ήθελα να δω τη λογική ανησυχία για το άνοιγμα των σχολείων από μια άλλη οπτική, που και αυτή έχει αδυναμίες και παραδοχές, αλλά πιστεύω πως είναι ενδιαφέρουσα. Ποια είναι η πιθανότητα να έχουμε έναν μολυσματικό μαθητή σε μια αίθουσα διδασκαλίας; Στην Ελλάδα υπάρχουν αυτή τη στιγμή περίπου 3.000 μολυσματικοί ασθενείς με βάση δήλωση του κ. Χαρδαλιά ή 5.000 μολυσματικοί ασθενείς με βάση τα ~250 κρούσματα την ημέρα, και μέση διάρκεια μολυσματικότητας τις 20 ημέρες. Περίπου 0,05% (πέντε στις δέκα χιλιάδες) είναι μια καλή προσέγγιση.
Αρα, σε μια τάξη 25 μαθητών, η πιθανότητα ένας τουλάχιστον μαθητής να είναι μολυσματικός είναι περίπου 1,2%, σε μια τάξη 15 ατόμων περίπου 0,8%. Αυτό το περίπου 1% είναι φυσικά σοβαρή πιθανότητα, με την οποία δεν πρέπει να ρισκάρουμε! Για αυτό, είναι σημαντικό πρώτα από όλα όποιος έχει συμπτώματα κρυολογήματος να κάθεται σπίτι του, να κάνει τεστ και να ακολουθεί τις οδηγίες απομόνωσης. Αν συμμορφώνονταν με αυτή την οδηγία 8/10 παιδιά, η πιθανότητα ενός φορέα στην τάξη θα έπεφτε στο ~0,1%.
Ακόμα και αν δεν τηρούσαν τα παιδιά κανένα απολύτως μέτρο στην τάξη, η πιθανότητα να κολλήσει ένα παιδί θα ήταν μικρότερη από ~0,03%, με βάση τα χειρότερα περιστατικά υπερμολυσματικών φορέων. Αν τώρα τα παιδιά τηρούσαν τα βασικά μέτρα (πλύσιμο χεριών, αποφυγή στενής επαφής, φτέρνισμα και βήξιμο στον αγκώνα, χαρτομάντιλα μιας χρήσης), η πιθανότητα να κολλήσουν θα έπεφτε ακόμα περισσότερο, τουλάχιστον στο 0,01%. Ο κίνδυνος αυτός είναι πραγματικά πολύ μικρός. Παρόμοιος με το να εμπλακεί ένα παιδί σε τροχαίο ατύχημα ή να πάθει μια σοβαρή παιδική ασθένεια, π.χ. λευχαιμία. Η σωστή χρήση της μάσκας (ειδικά στους διαδρόμους, στα κυλικεία, κατά την είσοδο και έξοδο από το σχολείο, σε εκδηλώσεις) σίγουρα μπορεί να μειώσει αυτή την πιθανότητα ακόμα περισσότερο.
Κλείνοντας, θα σας θυμίσω πως κανένα παιδί δεν έχει πεθάνει από κορωνοϊό στην Ελλάδα και η πιθανότητα να πεθάνει ένα παιδί από κορωνοϊό στην Αγγλία υπολογίστηκε πως είναι παρόμοια με αυτή να χτυπηθεί από κεραυνό.
Καλή σχολική χρονιά.
* Ο κ. Αναστάσης Περράκης είναι βιολόγος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης και διευθυντής ερευνών στο Ολλανδικό Ινστιτούτο για τον Καρκίνο και στο Ινστιτούτο Oncode.