Ποια είναι η πραγματική εικόνα των εργατικών ατυχημάτων στην Ελλάδα; Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία τα ατυχήματα μειώνονται. Ομως, η μείωση δύσκολα μπορεί να αποδοθεί στη βελτίωση των συνθηκών εργασίας και στην τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.
Τα ατυχήματα μειώνονται πρωτίστως γιατί έχει μειωθεί η απασχόληση στη βιομηχανία. Στη βιομηχανία οι δείκτες παραγωγής είναι κοντά στα επίπεδα της δεκαετίας του ’80 και η απασχόληση έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 25%. Σπανίως ελέγχονται οι βιομηχανίες διότι εξαιρετικά δύσκολα φτάνει στο γραφείο του επιθεωρητή εργασίας καταγγελία. Σε αντίθεση με τον κλάδο των κατασκευών στον οποίο παρατηρείται και αύξηση των καταγγελιών και αύξηση των ατυχημάτων.
Ομως, το ερώτημα παραμένει. Ποια είναι η πραγματική εικόνα των εργατικών ατυχημάτων στη χώρα; «Not available data»: Με αυτές τις τρεις λέξεις συμπληρώνεται στις περισσότερες ευρωπαϊκές εκθέσεις η εικόνα της Ελλάδας στον τομέα των ατυχημάτων. Διότι κι εδώ παραμένουνε «το στατιστικό αστείο», αφού τα όποια στοιχεία προέρχονται κυρίως μόνο από το IKA το οποίο καλύπτει μόνο το 45% των εργαζομένων. Ουδείς γνωρίζει την πραγματική εικόνα των ατυχημάτων, αφού ακόμη κι ανάμεσα στα στοιχεία του IKA και του υπουργείου Εργασίας υπάρχει απόκλιση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το έτος 2000 γνωστοποιήθηκαν στο IKA 16.822 ατυχήματα, ενώ στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ανακοινώθηκαν μόνο 4.032. Εκεί που υπάρχει μια αδιαμφισβήτητη τάση ανόδου είναι τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα. Φυσικά κι εδώ υπάρχει απόκλιση στοιχείων, αλλά μικρότερη, εάν ληφθεί υπόψη ότι το 2000 είχαν δηλωθεί 80 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα στο IKA και 127 στο υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων.
Το βέβαιο είναι ότι ως προς τον αριθμό των θανατηφόρων ατυχημάτων επανερχόμαστε στις συνθήκες πριν από το 1980. Το 2000 δηλώθηκαν 127 θανατηφόρα ατυχήματα, το 2001 188 και το 2002 153. «Αριθμοί» που ξεπερνούν κατά πολύ τα 140 ατυχήματα του 1977 και τα 98 του έτους 1978.
H αύξηση των θανατηφόρων εργατικών ατυχημάτων, ανεξάρτητα από την αφορμή, συνδέεται πάντα με την εντατικοποίηση των ρυθμών εργασίας. Αυτό καταδεικνύουν τόσο τα ατυχήματα στον κατασκευαστικό κλάδο, όσο και στη βιομηχανία. Το άγχος, συμβάλει στη χαλάρωση όλων των κανόνων, στην άρση των αναστολών για την τήρηση των προδιαγραφών υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας.
Στην περίπτωση της επιχείρησης «Σωληνουργεία Κορίνθου A.E.» φαίνεται ότι σημαντικός παράγοντας για την αποδοχή ανειδίκευτων σε εργασίες που απαιτούσαν ειδίκευση ήταν το άγχος και ο φόβος για τη μεταφορά των εγκαταστάσεων στη Θίσβη Βοιωτίας.
Η αγωνία να διατηρηθεί με κάθε τρόπο το μεροκάματο έπαιξε τον δικό της ρόλο και δεν μπορεί ποτέ να καταγραφεί σε πόρισμα αυτοψίας.