Είναι ιδιαίτερη η σχέση του Ελληνα με τους οίκους ανοχής. Περίεργη όσο και η ανοχή του. Παρακολουθούσα πολιτικές συζητήσεις -άθελά μου- από μικρός στο σπίτι και άκουγα συχνά ότι «έγινε η χώρα μπορντέλο» ή ότι «το κράτος είναι μπορντέλο». Κι αμέσως μετά, ερχόταν η επωδός: «Μα, τι λέτε; Τα μπορντέλα έχουν οργάνωση»!
Σε ευαίσθητη ηλικία, γνώρισα εκ του σύνεγγυς την οργάνωση των οίκων ανοχής. Το σχολείο μας, στον Πειραιά, βρισκόταν εγγύς της Τρούμπας, την οποία ασπλάχνως και χωρίς ευαισθησία κατήργησε εν μια νυκτί ο δημοτικός άρχων των δικτατόρων…
Καταθέτω υπευθύνως ότι και οργάνωση και ιεραρχία και χρώμα και κανόνες χαρακτήριζαν τα μπορντέλα. Κι ακόμη μπορώ να βεβαιώσω ότι ο Πειραιάς κατέστη πτωχότερος μετά τον εξανδραποδισμό των συμπαθεστάτων ιεροδούλων, οι οποίες σκόρπισαν, τότε, στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα επιβαίνουσες «φορτοταξί» και τρικύκλων «Εκτελούντε Μεταφορέ»…
Για πολύ καιρό τα μπορντέλα ξεχάστηκαν. Τα θύμιζε κατά καιρούς το βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου, που ακόμη «πουλάει», και κάποια στιγμή η ταινία-μπορντέλο του Κούνδουρου. Ωσπου μας τα θύμισαν… οι Ολυμπιακοί Αγώνες!
Μη βιασθείτε να προχωρήσετε σε συνειρμούς ή σε συγκρίσεις. Ουδείς παρομοιάζει την κατάσταση που επικρατεί στο ολυμπιακό μας περιβάλλον με «σπίτι». Εξ άλλου, όπως προανεφέρθη, τα μπορντέλα διακρίνονται για οργάνωση, κυρίως στον οικονομικό τομέα!
«Η χρυσή τομή»
Στην επικαιρότητα, λοιπόν, οι οίκοι ανοχής, λόγω της προσκαίρου διαμάχης Δήμου Αθηναίων και Ιεράς Συνόδου, καθώς ο μεν Δήμος θεωρεί μέλημά του την ευπρεπή παρουσία της πόλεως και στον τομέα της παροχής ερωτικών υπηρεσιών κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, η δε Ιερά Σύνοδος, που έχει πλέον λησμονήσει την προσφορά της Μαγδαληνής, άδραξε την ευκαιρία να φωνάξει «απεταξάμην»!
Δήμος και Εκκλησία συγκρούσθηκαν, τα ΜΜΕ οσμίσθηκαν «ψητό», ανεφάνη σύγκρουση στον ορίζοντα, αλλά οι ψύχραιμοι επεκράτησαν, οι τόνοι έπεσαν και, χωρίς να υποχωρήσει η μια ή η άλλη πλευρά, αναζητείται η «χρυσή τομή»…
Τι θα γίνει, λοιπόν, με τους οίκους ανοχής των Αθηνών; Θα παραμείνουν περιθωριακοί, θα παραμείνουν «πόρτες με κόκκινα φανάρια»; Τι θα γίνει με τις ιέρειες του αγοραίου έρωτα; Θα εξακολουθήσουν να αναζητούν πελατεία σε ρύμες και παρόδους, έρμαια προστατών ή άλλων τύπων ή θα στεγασθούν αξιοπρεπώς και θα ελέγχονται από τις αρχές;
Ας μη γελιόμαστε. Δεν πρόκειται να έλθει κανείς από τους φίλους του αθλητισμού στην Αθήνα με σκοπό να απολαύσει «ελληνικό σεξ». Αφήστε δε που οι Ελληνίδες ιερόδουλοι είναι πλέον μειοψηφία εμπρός στα εξ ανατολών πανύψηλα, ξανθά και με έντονα ζυγωματικά «κορίτσια»!
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι ένα μεγάλο πάρτι. Ενα πάρτι, που αρχίζει κυρίως στο Ολυμπιακό Χωριό, όπου οι σχέσεις και οι επαφές μεταξύ των αθλητών, συνοδών, δημοσιογράφων, είναι στενές και γίνονται στενότερες. Στο πάρτι μετέχουν και οι φίλαθλοι, που στον ελεύθερο χρόνο τους, εκτός γηπέδων, προσπαθούν να απολαύσουν όσο το δυνατό περισσότερες από τις ομορφιές της χώρας που επισκέπτονται. Ε, μέσα σ’ αυτές, κάποιοι περιλαμβάνουν και τις ερωτικές συνευρέσεις, οι περισσότερες εκ των οποίων έχουν εφήμερο ή και αγοραίο χαρακτήρα.
Στατιστικές έχουν δείξει ότι τόσο στη Σεούλ, όσο και στο Μεξικό, την Ατλάντα και το Σίδνεϊ, οι δουλειές των «πεταλούδων της νύχτας» αυξήθηκαν κατακορύφως κατά τη διάρκεια των αγώνων. Κάτι ανάλογο, αναμένεται να γίνει και στην Αθήνα, ασχέτως εάν οι περισσότερες απο τις κοπέλες της δουλειάς δεν μιλούν ελληνικά!
Και.. μερικές προτάσεις
Χωρίς αμφιβολία, οι υπεύθυνοι του Δήμου Αθηναίων έχουν τα δικά τους σχέδια για τον εξωραϊσμό όχι μόνο των οίκων ανοχής, αλλά, γενικώς, του κλάδου του αγοραίου έρωτα. Κάποιες, όμως, προτάσεις, ίσως να τους είναι χρήσιμες. Οπως, λ.χ να μάθουν «τα κορίτσια» αγγλικά. Αν υπάρξει πρόβλημα, ας επιστρατευθούν οι καθηγητές Γιώργος Κωνσταντίνου και Σωτήρης Μουστάκας, που διέπρεψαν στην Τρούμπα στο «καλώς ήλθε το δολάριο». Ακόμη, καλό θα είναι να συγχωνευθούν τα «σπίτια» σε εταιρείες, οι οποίες θα συμβληθούν εν συνεχεία με ομίλους πιστωτικών καρτών, ώστε να αποφεύγουν τα «κορίτσια» τον κίνδυνο να μεταφέρουν μετρητά. Σωστό θα ήταν επίσης να τυπώσει ο Δήμος Αθηναίων έναν «οδηγό-sex», ώστε να μπορεί ο ξένος που επιθυμεί να απολαύσει μια ιδιαίτερη συνομιλία με μια πρόγονο της Αφροδίτης (έστω και ομιλούσα γλώσσα σλαβογενή) να γνωρίζει πού και πώς θα πάει. Τέλος, να και μια σκέψη ρηξικέλευθη: Γιατί να μη προχωρήσουμε στην ίδρυση και οίκων ανοχής για γυναίκες, με «ιερείς» (ή «διακόνους») αντί για «ιέρειες» του έρωτος; Εχουμε ισότητα σε όλα ή όχι;