Μια «ξένη» στο ελληνικό Δημόσιο

Το Δημόσιο δεν είναι εύκολος αντίπαλος. Νικάει οργανωμένες προσπάθειες, ακυρώνει οράματα, κάμπτει ατσάλινες αποφάσεις, συχνά, ακόμη και των πολιτικών αρχηγών του. Μια μηχανή με πολλά κομμάτια της άκαμπτα, άρρωστα. H Ευρυδίκη Χατζηανδρέου, μια τεχνοκράτισσα του ιδιωτικού τομέα υγείας, που βρέθηκε από συνειδητή επιλογή, για τρία χρόνια στη θέση του υποδιοικητή του τομέα υγείας του IKA, τώρα, με τη λήξη της θητείας της, έχει πολλά να πει για το Δημόσιο που αγαπάει, που πονάει («όλοι μας έχουμε υποχρέωση να συμβάλουμε στην καλυτέρευση της δημόσιας διοίκησης»). Στο Δημόσιο έμαθε πολλά: ότι δεν μπορείς να είσαι αρεστός σε όλους αν θέλεις να κάνεις δουλειά, ότι πρέπει να πολεμήσεις για τα αυτονόητα, ότι μόνο οι πράξεις μπορούν να αντιπαρατεθούν στην ημιμάθεια και την παραπληροφόρηση. Για το έργο που παρήγαγε, με τη στήριξη των συνεργατών της, είναι ικανοποιημένη. Αλλά το Δημόσιο για να βελτιωθεί, θέλει αδιάκοπη, σκληρή δουλειά, επίπονη και επίμονη προσπάθεια. Θέλει τομές, ρήξεις.