H εισφορά, βάρος και για τις τράπεζες

H εισφορά, βάρος και για τις τράπεζες

1' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ενα από τα σημαντικότερα ίσως ζητήματα που δημιουργεί η απόφαση του Εφετείου αφορά την εισφορά του N. 128/75, που σύμφωνα με την απόφαση οφείλει να καταβάλλει η τράπεζα και όχι ο πελάτης. H εισφορά του N.128/75 μετά την τελευταία μείωση ανέρχεται σε 0,12% στα στεγαστικά δάνεια και 0,6% για τις υπόλοιπες κατηγορίες δανείων. Το ποσοστό αυτό προστίθεται στο επιτόκιο του δανείου και το ποσό που αναλογεί στην εισφορά εισπράττεται μαζί με τη δόση αποπληρωμής του δανείου και καταβάλλεται μέσω των τραπεζών σε ειδικό λογαριασμό που διατηρεί το δημόσιο στην Τράπεζα της Ελλάδος.

Χρηματοδοτήσεις

Σημειώνεται ότι ο ειδικός λογαριασμός που τροφοδοτείται από την εισφορά του N.128 που αποτελεί επί της ουσίας ένα έμμεσο φόρο, εξυπηρετούσε συγκεκριμένες ανάγκες της ελληνικής οικονομίας σε παλαιότερες περιόδους όπου σκοπός των κεφαλαίων αυτών ήταν η χρηματοδόηση ή η κάλυψη εγγυήσεων του ελληνικού δημοσίου για χρηματοδοτήσεις εξαγωγών ή συγκεκριμένων κλάδων όπως η βιοτεχνία.

Μετά από σημαντικές πιέσεις των εμπορικών τραπεζών, οι οποίες υποστήριζαν και εξακολουθούν να υποστηρίζουν ότι η διατήρηση της εισφοράς του N.128 δημιουργεί προβλήματα ανταγωνισμού κυρίως μεταξύ ελληνικών και ξένων τραπεζών, η κυβέρνηση προχώρησε στη μείωση της εισφοράς ειδικά για τα στεγαστικά δάνεια από 0,6% σε 0,12%. H απόφαση του Εφετείου δημιουργεί σοβαρό πρόβλημα, γιατί αν οι τράπεζες προχωρήσουν σε ενσωμάτωση του κόστους εισφοράς στο επιτόκιο, τίποτα δεν διασφαλίζει ότι θα σπεύσουν να προσαρμόσουν τα επιτόκιά τους μειώνοντάς τα κατά την αναλογία του ποσοστού εισφοράς, στην περίπτωση που η κυβέρνηση αποφασίσει την κατάργησή της.

Η στρέβλωση που δημιουργεί στην τραπεζική αγορά η εφαρμογή του N.128/75 είχε οδηγήσει στο παρελθόν αρκετούς ιδιώτες να προτιμήσουν τράπεζες του εξωτερικού οι οποίες δεν υποχρεούνται σε είσπραξη της εισφοράς του N.128. Για το σκοπό αυτό, μεταγενέστερος νόμος του N.128 όριζε ότι όταν ο δανειζόμενος είναι κάτοικος Ελλάδος και συνάπτει δανειακή σύμβαση με τράπεζα του εξωτερικού, τότε υπόχρεος είναι ο πελάτης και όχι η τράπεζα.

Στο νόμο αυτό στηρίχθηκε πιθανότατα η απόφαση του Εφετείου όπως και του Πρωτοδικείου, που ερμήνευσαν το νόμο με το σκεπτικό ότι αφού στην παραπάνω περίπτωση υπόχρεος είναι πελάτης στην περίπτωση κατοίκου Ελλάδος που είναι πελάτης ελληνικής τράπεζας, υπόχρεη είναι η τράπεζα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή