H συνεχής παρενόχληση στο σπίτι, κυρίως μέσω τηλεφώνου, αλλά και μέσω φαξ, e-mail, ταχυδρομείου, πέραν του ότι δεν είναι νόμιμη, είναι και εξαιρετικά δυσάρεστη. Πλην βαθιάς νύχτας, όλες τις άλλες ώρες του 24ώρου συμβαίνει το τηλέφωνο να χτυπάει, μια υπερβολικά φιλική φωνή να σας ζητάει, συχνά ακόμη και με το μικρό σας όνομα, για να πει αμέσως:
– Οτι είναι από την τάδε εταιρεία, ήσαστε ο τυχερός ενός διαγωνισμού και θα λάβετε ως δώρο, π.χ. ένα ταξίδι αν περάσετε από τα γραφεία της εταιρείας για ενημέρωση ή αν αγοράσετε π.χ. ένα σύστημα συναγερμού σε τιμή μεγάλης προσφοράς.
– Οτι η τράπεζα τάδε έχει προεγκρίνει ένα καταναλωτικό δάνειο για σας. Δεν μένει παρά μόνο να περάσει ο υπάλληλος από το σπίτι σας για την υπογραφή…
– Οτι μπορείτε να αποκτήσετε την τάδε πιστωτική κάρτα για τόσα χρόνια και δεν χρειάζεται να μπείτε στον κόπο ούτε να δώσετε τα στοιχεία σας. H κάρτα είναι προεγκεκριμένη, έτοιμη.
Η ευγενική άρνηση συχνά δεν αποθαρρύνει τον άγνωστο αυτόκλητο συνομιλητή, που επιχειρεί ξανά και ξανά, άλλες ώρες της ημέρας, με άλλα μέλη της οικογένειας. Δεν υπάρχει ελληνικό νοικοκυριό που να μην παρενοχλείται αδιαλείπτως με αυτόν τον τρόπο. Ομως πολύ δύσκολα μια τέτοια υπόθεση φτάνει στα δικαστήρια. Κατ’ αρχάς γιατί το πρόβλημα λύνεται ευκολότερα με τη διακοπή της συνομιλίας ή το άδειασμα στα σπουπίδια όλων των διαφημιστικών φαξ και φακέλων (στις ΗΠΑ, την περίοδο των Χριστουγέννων στέλνονται περί τα 4,5 εκατ. τόννοι διαφημιστικού υλικού – πάνω από 550 φακέλοι ανά κάτοικο), παρά με την προσφυγή στη Δικαιοσύνη. Κατά δεύτερον, διότι είναι πολύ δύσκολο να μάθει ο παρενοχλούμενος την πηγή λήψης των προσωπικών δεδομένων, ώστε να μηνύσει τον παραβάτη. Κατά τρίτον, ο Ελληνας δεν γνωρίζει επαρκώς τα δικαιώματά του ως πολίτη και καταναλωτή. Ετσι, μένει η ενόχληση.