Εγκυρες έκρινε το δικαστήριο τις προνακριτικές απολογίες του Χριστόδουλου Ξηρού, καθώς και την απολογία που έδωσε στην ανακρίτρια στις 17.7.2002, απορρίπτοντας τις αιτιάσεις που προέβαλε περί άσκησης ψυχολογικής βίας, εκβιασμών, καθώς και παραβίασης των δικαιωμάτων του από την παρουσία αστυνομικών στο ανακριτικό γραφείο.
Ειδικότερα, το δικαστήριο απέρριψε την ένσταση του κατηγορουμένου, κρίνοντας ότι δεν απεδείχθη πως ασκήθηκε σε βάρος του οποιασδήποτε μορφής ψυχολογική βία πριν και κατά τη σύνταξη της απολογίας. Ως προς την παρουσία των αστυνομικών οργάνων κατά την ανακριτική απολογία του κατηγορουμένου το δικαστήριο αποφάσισε ότι ήταν «για τη φύλαξη και την προστασία των κατηγορουμένων και των ανακριτών», συμπληρώνοντας ότι «η παρουσία τους δεν απεδείχθη ότι εμπόδισε την ελεύθερη έκφραση του κατηγορουμένου». Στο σκεπτικό της απόφασης αναφέρεται επίσης ότι στην ίδια ανακρίτρια απολογήθηκαν άλλοι οκτώ κατηγορούμενοι, παρουσία των συνηγόρων τους, ωστόσο ουδείς προέβαλε διαμαρτυρία, αποδεχόμενοι ουσιαστικά την αναγκαιότητα παρουσίας των αστυνομικών λόγω της φύσης της υπόθεσης.
Ως προς το τμήμα της ένστασης που αφορά τον ισχυρισμό ότι δεν απαγγέλθηκε πλήρως και σαφώς η κατηγορία στον κατηγορούμενο το δικαστήριο έκρινε ότι είναι νομικά αβάσιμη αφού «ο κατηγορούμενος απάντησε με λεπτομέρεια και σαφήνεια».