Ολα έδειχναν αργά χθες το βράδυ ότι η ομαλότητα όσον αφορά τη διακίνηση των καυσίμων θα επανερχόταν σταδιακά, καθώς οι ιδιοκτήτες των βυτιοφόρων καυσίμων μετά την κατ’ αρχάς συμφωνία (ύστερα από μαραθώνιο διάλογο) με τους συναρμόδιους κυβερνητικούς φορείς συσκέπτονταν με άξονα την αναστολή της απεργίας που αν και διήρκεσε δύο 24ωρα αναστάτωσε τη θερινή ζωή και άρχισε να απορρυθμίζει τους τουριστικούς ρυθμούς της χώρας. Αλλωστε, καθώς φαίνεται, κυρίαρχο «μοχλό πίεσης» από την πλευρά των κυβερνητικών παραγόντων αποτέλεσε το επιχείρημα ότι η συνέχιση μιας απεργίας τέτοιας μορφής θα έπληττε καίρια την εικόνα της χώρας και θα εξόργιζε εκατομμύρια πολίτες που βρίσκονται σε διακοπές ή ετοιμάζονται να φύγουν από τα αστικά κέντρα.
Ενδεικτική του κλίματος που επικρατούσε ήταν η δήλωση του υπουργού Εθνικής Αμυνας κ. Γιάννου Παπαντωνίου ότι οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας είναι σε θέση να προσφέρουν οποιαδήποτε αρωγή εάν χρειαστεί (διάθεση βυτιοφόρων, διανομή καυσίμων κ.λπ.)… Με ορατό το ενδεχόμενο λοιπόν, να «νεκρώσουν» τα πάντα, μεταξύ βυτιοφορέων και κυβέρνησης συμφωνήθηκε το θέμα της πρόσθετης αμοιβής των απεργών να εξεταστεί με θετική διάθεση από τον προσεχή χρόνο παράλληλα μάλιστα με την τοποθέτηση ταμειακών μηχανών στα πρατήρια υγρών καυσίμων. Ωστόσο, παραμένει ανοικτό το ενδεχόμενο να υπάρξει περαιτέρω επιβάρυνση των καταναλωτών από αύξηση στην τιμή των καυσίμων «μέσω μετακύλισης»… Πριν από τη συνάντηση των δύο πλευρών, τα πρατήρια βενζίνης σε Αθήνα και περιφέρεια έκλειναν το ένα μετά το άλλο, σε αεροδρόμια υπήρξαν σχέδια περικοπής πτήσεων, στη Θεσσαλονίκη δόθηκαν 3.500 λίτρα βενζίνης για τα ασθενοφόρα του EKAB και η ακτοπλοΐα εξέπεμπε SΟS.
Πάντως, η τελευταία αναστάτωση στην αγορά επανέφερε στο προσκήνιο το φλέγον, αλλά ξεχασμένο θέμα των κλειστών επαγγελμάτων και της απελευθέρωσής τους. Εν προκειμένω, ζήτημα ελεύθερης πρόσβασης στα διυλιστήρια έχουν διατυπώσει τόσο οι πρατηριούχοι όσο και οι εταιρείες πετρελαιοειδών, με κυρίαρχο αίτημα την ανατροπή του σημερινού καθεστώτος αδειοδότησης και λειτουργίας των φορτηγών δημόσιας χρήσης, καθεστώτος ευάλωτου στη συντεχνιακή λογική πιέσεων.