Περισσότεροι από 300 τόννοι λάσπης καταλήγουν καθημερινά στη χωματερή των Ανω Λιοσίων. H λάσπη αυτή προέρχεται από τη μονάδα βιολογικού καθαρισμού της Ψυττάλειας και συγκεντρώνεται από τις διαδικασίες καθαρισμού των λυμάτων που καταλήγουν στον Σαρωνικό.
Ο τρόπος διαχείρισης της λάσπης, που μέχρι πρότινος απλώς «θάβονταν» μαζί με τα υπόλοιπα απορρίμματα στα Ανω Λιόσια, ήρθε στο προσκήνιο μετά την κατολίσθηση της χωματερής και την έκδοση απαγορευτικού από τον δήμο προς τα βυτία της ΕΥΔΑΠ που μεταφέρουν τη λυματολάσπη από την Ψυττάλεια. Ως αποτέλεσμα, στο νησί έμειναν αρκετές χιλιάδες τόννοι λάσπης, οι οποίοι και αντιμετωπίσθηκαν, όπως-όπως, από τους αρμοδίους.
Η κατολίσθηση της χωματερής και, κυρίως, οι αιτίες της (η μεταφορά της λάσπης από την Ψυττάλεια) προκάλεσαν την παρέμβαση της Επιτροπής, με αποτέλεσμα και γι’ αυτό το ζήτημα η Ελλάδα να βρίσκεται στον προθάλαμο της δικαστικής αίθουσας (στάδιο αιτιολογημένης γνώμης).
Στη συνάντηση με τους ελεγκτές της Επιτροπής, η ελληνική πλευρά δεσμεύθηκε να σταλεί απάντηση μέχρι το τέλος Νοεμβρίου με στοιχεία για τις τιμές της λάσπης που εναποτίθεται στο XYTA Αν. Λιοσίων καθώς και για τη διαδικασία αποκατάστασης των ζημιών από την κατολίσθηση.
Στο ζήτημα αναμένεται να υπάρξει και πολιτική συνέχεια, με συνάντηση των δύο πλευρών, καθώς η ελληνική πλευρά, και συγκεκριμένα το ΥΠΕΧΩΔΕ, προσανατολίζεται (έστω και ετεροχρονισμένα) στη δημιουργία μονάδας διαχείρισης της λάσπης (ιλύος) της Ψυττάλειας, η οποία μέσω της ξήρανσης θα προκαλεί περιορισμό του όγκου σε ποσοστό μέχρι και 75%. Ασφαλώς, η ελληνική κυβέρνηση ζητάει για την κατασκευή του έργου τη συγχρηματοδότηση των ευρωπαϊκών ταμείων.
Πάντως, το επίπεδο λειτουργίας των μονάδων βιολογικού καθαρισμού (αρκετοί εξ αυτών δεν λειτουργούν ή υπολειτουργούν) αλλά κυρίως η διαχείριση της λάσπης που συγκεντρώνεται κυριάρχησαν στη συζήτηση Ελλήνων και Ευρωπαίων αξιωματούχων.
Σύμφωνα με επιστήμονες που έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο, η λάσπη των βιολογικών καθαρισμών θα μπορούσε είτε να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμη ύλη είτε να χρησιμοποιηθεί για γεωργική χρήση και εμπλουτισμό εδαφών, μετά την προηγούμενη βέβαια αδρανοποίηση τυχών τοξικών ουσιών.
Με κατάλληλη, μάλιστα, επεξεργασία, η ιλύς της Ψυττάλειας και των υπόλοιπων βιολογικών θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμη ύλη σε εργοστάσια τσιμέντου, καθώς είναι σε ποσοστό 95% οργανική και έχει θερμογόνο δύναμη ανάλογη του λιγνίτη.