Πρόκειται για τον πολυτιμότερο φυσικό πόρο, αλλά καθώς φαίνεται αδυνατούμε να τον προστατέψουμε επαρκώς, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία των πολιτών και το περιβάλλον. O λόγος για τους υδάτινους πόρους, για τους οποίους έχουν εκπονηθεί προγράμματα, έχουν υπογραφεί πολλές αποφάσεις, αλλά ελάχιστες ενέργειες έχουν γίνει. Ετσι η χώρα μας βρίσκεται ακόμη μια φορά μπροστά το σοβαρό ενδεχόμενο να οδηγηθεί στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο καθώς δεν έχει εφαρμόσει πρόγραμμα για τη μείωση της ρύπανσης για 99 επικίνδυνες ουσίες. Ωστόσο ούτε η διαχείριση των αστικών λυμάτων είναι επαρκής ούτε στις περιοχές που έχουν πρόβλημα νιτρορύπανσης έχουν ληφθεί μέτρα. Πάντως έως το 2008 θα πρέπει να θέσουμε συγκεκριμένους στόχους για όλους τους υδάτινους πόρους της χώρας και έως το 2015 να έχουμε λάβει τα απαραίτητα μέτρα για να τους επιτύχουμε. Σύμφωνα με την οδηγία- πλαίσιο 2000/60 που πρόσφατα ενσωματώθηκε στο ελληνικό Δίκαιο, θα πρέπει όλοι οι υδάτινοι πόροι της χώρας να είναι σε «καλή οικολογική κατάσταση», όρος που κυρίως προσδιορίζεται από την ποικιλία των οργανισμών που υπάρχουν μέσα στο νερό.
Τα αστικά λύματα
Τα αστικά λύματα που καταλήγουν σε ποταμούς, λίμνες και θάλασσες, καθώς περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις θρεπτικών συστατικών (κυρίως φωσφόρου και αζώτου) προκαλούν το φαινόμενο του ευτροφισμού. Προκαλείται δηλαδή αύξηση των φωτοσυνθετικών οργανισμών (όπως τα φύκια) με αποτέλεσμα να περιορίζεται το διαθέσιμο οξυγόνο για άλλους οργανισμούς όπως τα ψάρια, τα οποία συχνά πεθαίνουν. Το τελικό αποτέλεσμα είναι υποβάθμιση της ποιότητας των νερών, ενώ αν προστεθούν επικίνδυνα βακτήρια και ιοί, που συχνά μεταφέρονται με τα αστικά λύματα, τα νερά γίνονται ιδιαίτερα επικίνδυνα για τον άνθρωπο. Προκειμένου να προστατευτούν οι υδάτινοι αποδέκτες των αστικών λυμάτων θα έπρεπε η χώρα μας να συντάξει έναν κατάλογο ευαίσθητων υδάτινων «περιοχών» και να λάβει τα αντίστοιχα μέτρα. Αυτή τη στιγμή μόνον 9 λίμνες έχουν χαρακτηριστεί «ευαίσθητες», συγκεκριμένα οι λίμνες Βεγορίτιδα, Βιστωνίδα, Βόλβη, Λαγκαδά, Μαραθώνος, Μητρικού, Παραλίμνη Πετρών και Υλίκη, ενώ σύμφωνα με μελέτη που εκπόνησαν το ΕΜΠ (Τομέας Υδατικών Πόρων), το ΙΓΜΕ και το ΚΕΠΕ, το 70% των λιμνών που εξετάστηκαν παρουσιάζουν ευαισθησία ως προς τον ευτροφισμό. Ακόμη, οι πόλεις και οι οικισμοί που βρίσκονται σε «ευαίσθητες» περιοχές θα έπρεπε έως το 2000 να διαθέτουν βιολογικούς καθαρισμούς επεξεργασίας τρίτου βαθμού κάτι που δεν έχει γίνει.
Σημαντική πηγή ρύπανσης τόσο των επιφανειακών όσο και των υπογείων νερών, είναι και οι γεωργικές απορροές. Οι μεγάλες ποσότητες λιπασμάτων που χρησιμοποιούνται χωρίς έλεγχο προκαλούν νιτρορύπανση. H παρουσία νιτρικών στο νερό πάνω από 50 ppm (μέρη στο εκατομμύριο) ενοχοποιείται για τη δημιουργία καρκίνων. Εως τώρα ευπρόσβλητες περιοχές στη νιτρορύπανση έχουν χαρακτηριστεί η Κωπαΐδα, το Αργολικό Πεδίο, ο Πηνειός Ηλείας και ο Θεσσαλικός κάμπος. Σύμφωνα με την προαναφερόμενη μελέτη, όμως, οι περιοχές είναι τουλάχιστον είκοσι, αλλά επειδή πρόκειται για νερά που δεν χρησιμοποιούνται για ύδρευση δεν δίνεται ιδιαίτερη σημασία.
Πέρα βρέχει για το ΥΠΕΧΩΔΕ
«Ολα καλά» απαντά το ΥΠΕΧΩΔΕ στη χθεσινή ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κατά της χώρας μας για τη μη τήρηση των οδηγιών περιορισμού της ρύπανσης στα νερά. Σε ανακοίνωσή του, μάλιστα, το υπουργείο υποστηρίζει ότι «το ζήτημα έχει ήδη ρυθμιστεί και η υπόθεση τίθεται οριστικά στο αρχείο, η δε σχετική δημοσιοποίηση (από την Επιτροπή) κρίνεται τουλάχιστον ως βεβιασμένη». Σύμφωνα με το ΥΠΕΧΩΔΕ, η Ελλάδα συνέταξε και θεσμοθέτησε Γενικό Εθνικό Πρόγραμμα για την αντιμετώπιση των επικίνδυνων ουσιών της Οδηγίας βάσει του οποίου υιοθετήθηκαν εξειδικευμένα όρια, ενώ συντάχθηκαν και νομοθετήθηκαν εξειδικευμένα προγράμματα για συγκεκριμένες περιοχές (Παγασητικός, λίμνη Βεγορίτιδα). Το Εθνικό Πρόγραμμα καθώς και τα Ειδικά Προγράμματα τέθηκαν υπόψη των Υπηρεσιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι παρατηρήσεις της οποίας ενσωματώθηκαν σε κοινή υπουργική απόφαση που γνωστοποιήθηκε στην Επιτροπή προ της συνεδρίασης του δικαστηρίου (16/12/2003) και απεστάλη στις 30/12/2003 μέσω της επίσημης διαδικασίας προς ενημέρωση της αρμόδιας διεύθυνσης της Επιτροπής.