H έλλειψη εμπιστοσύνης είναι αιτία διαζυγίου όχι μόνο μεταξύ συντρόφων αλλά και μεταξύ… δικηγόρων και πελατών τους. Αυτό έκρινε ο Αρειος Πάγος με την υπ’ αριθμόν 21/04 απόφασή του βάσει της οποίας «συνιστά σπουδαίο λόγο καταγγελίας σύμβασης έμμισθης εντολής εκ μέρους του εντολέα του δικηγόρου ο ανεπανόρθωτος κλονισμός της σχέσης εμπιστοσύνης, λόγω σφοδρής και μακράς μεταξύ τους αντιδικίας και του χειρισμού από τον δικηγόρο υποθέσεων τρίτων κατά του εντολέα, κατά το χρόνο που ο τελευταίος δεν θεωρούσε λυθείσα τη μεταξύ αυτού και του εντολέα του σύμβαση έμμισθης εντολής και ζητούσε την παροχή δικαστικής προστασίας».
Οπως αναφέρεται στην ίδια απόφαση τα περιστατικά αυτά επιφέρουν τόσο σοβαρή διαταραχή στη συνεργασία των συμβαλλομένων, ώστε κατά την καλή πίστη, λαμβάνοντας υπόψη και τα συναλλακτικά ήθη, η συνέχιση της μεταξύ τους σύμβασης να είναι κατά αντικειμενική κρίση, τουλάχιστον εξαιρετικά δυσχερής.
Η απόφαση αυτή ελήφθη κατά πλειοψηφία, ενώ κατά την άποψη της μειοψηφίας «η δημιουργία κλίματος δυσπιστίας και αντιδικίας μεταξύ του εντολέως και του δικηγόρου του, εξαιτίας της δικαστικής επιδιώξεως από τον τελευταίο νομίμων αξιώσεών του κατά του πρώτου, δεν συνιστά σπουδαίο λόγο για καταγγελία. Πολύ δε περισσότερο όταν οι αξιώσεις αυτές επιδικάσθηκαν στον δικηγόρο με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις, προ της καταγγελίας εκδοθείσες».