Είναι νέοι, ωραίοι και σπουδαγμένοι, αλλά περνούν τα «καλύτερά τους χρόνια» χρεωμένοι στις τράπεζες και αγωνιώντας για το μέλλον. «Κανείς δεν μας είπε ότι θα είναι τόσο δύσκολα», λένε στην «K» και αφηγούνται τη ζωή τους ως μέλη της γενιάς… ΙΡΟD.
Μόλις πριν από λίγους μήνες κατάφερε η Κορίνα, να ορθοποδήσει, να πάρει μια ανάσα από τα χρέη της. Μη φανταστείτε, δεν έκανε κανένα περίεργο επιχειρηματικό «άνοιγμα», δεν άρχισε να ψωνίζει από διάσημους οίκους ούτε έπαιξε κι έχασε στο χρηματιστήριο. Ενα μεταπτυχιακό πήγε να κάνει στο Σίτι του Λονδίνου. Μόλις έκλεισε άλλωστε τα 28.
Δάνειο για τις κάρτες
Εχοντας τελειώσει τη Σχολή Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε να «στηρίξει» το βιογραφικό της και με ένα μάστερ στις Επικοινωνίες. Σήμερα εργάζεται σε μία διαφημιστική έναντι… 600 ευρώ το μήνα. «Τι να πω. Με τόσες σπουδές, τόσο καλούς βαθμούς, και η υποδοχή στη χώρα μου ήταν αυτή. Δεν είναι μόνο ότι παίρνω κάτω από το βασικό μισθό. Είναι και ότι δουλεύω από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αλλά δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά, πρέπει να αποπληρώσω το δάνειο που πήρα», εξομολογείται στην «K». Το δάνειο το πήρε προκειμένου να… αποπληρώσει τις δύο πιστωτικές κάρτες που χρησιμοποιούσε όσο σπούδαζε στο Λονδίνο. «Είδα επιστρέφοντας στην Ελλάδα ότι δεν βγαίνω. Το χρέος μου στις πιστωτικές ήταν 1.000 ευρώ. Επρεπε να πάρω δάνειο, αλλιώς θα συσσωρεύονταν τα έξοδα. Τώρα έχω ξεχρεώσει τις κάρτες και πληρώνω 140 ευρώ δόση κάθε μήνα στην τράπεζα». Δεν χρειάζεται ρώτημα, μένει ακόμα με τους γονείς της, ενώ το όνειρο για ένα διδακτορικό θα γίνει πραγματικότητα μόνο σε περίπτωση που θα κερδίσει μια υποτροφία. «Φοβάμαι για το μέλλον. Θα καταφέρω ποτέ να βγάλω αρκετά χρήματα να συντηρήσω τον εαυτό μου;».
Η Αθηνά είναι ένα χρόνο μικρότερη και ήδη κλείνει τρία χρόνια στην εταιρεία δημοσίων σχέσεων όπου δουλεύει. O μισθός της είναι 660 ευρώ, τον οποίο συμπληρώνει με κάποια ιδιαίτερα μαθήματα. «Μένω με τους γονείς μου για οικονομικούς λόγους. Δεν θα μπορούσα διαφορετικά να τα βγάλω πέρα. Ζω μια πολύ συντηρητική ζωή, σπάνια βγαίνω έξω, ψωνίζω ρούχα δύο φορές το χρόνο και όχι από τα ακριβά και πάλι αυτή τη στιγμή χρωστάω 2.000 ευρώ στις κάρτες. Προς το παρόν μπορώ να αντεπεξέλθω, γιατί οι δόσεις είναι χαμηλές, αλλά τι θα γίνει αν κάτι πάει στραβά και χάσω τη δουλειά μου;». Και η Αθηνά θα ήθελε να προχωρήσει σε κάποιο μεταπτυχιακό, πάντα με υποτροφία, αλλά «αν δεν έχω ένα μίνιμουμ ασφάλειας δεν θα το κάνω». «Για να πάρω υποτροφία θα πρέπει να αφιερωθώ στο διάβασμα για τουλάχιστον ένα τρίμηνο και αυτό είναι κάτι που δεν έχω την πολυτέλεια να κάνω. Ουσιαστικά δηλαδή μου λέει το κράτος να ζητήσω χρήματα από τους γονείς μου. Να γυρίσω δηλαδή τρία χρόνια πίσω και να πω «μαμά, πλήρωνε». Δεν θα το κάνω όμως, γιατί στους γονείς μου δεν περισσεύουν, από κάπου θα πρέπει να κόψουν». Οσο μιλάει, «φορτώνει». «Ακόμα και τα μικρά πράγματα, ακόμα και το να πάω στο γυμναστήριο, είναι δύσκολο. Το ‘μαθαν τώρα και σου ζητούν να πληρώσεις όλο το χρόνο από πριν. Είναι κουραστικό να έχεις ενέργεια και να σου κόβουν τα φτερά. Είμαι 27 χρονών αλλά φως, λυπάμαι, δεν βλέπω».
Η πιο χρεωμένη γενιά
Ο Παντελής -στα 34- είναι παντρεμένος εδώ και δύο χρόνια και πρόκειται να αποκτήσει παιδί σύντομα. «Είναι δύσκολα», λέει. «Είμαστε πράγματι η πιο ανασφαλής, η πιο χρεωμένη, η πιο βαριά φορολογούμενη γενιά. Για τους γονείς μας δεν ήταν έτσι. O πατέρας μου για παράδειγμα τα κατάφερε κουτσά – στραβά και έχτισε το δικό του σπίτι. Αργότερα, έχτισε και ένα εξοχικό. Αυτό εμένα μου μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Μακάρι, αλλά δεν νομίζω ότι θα είμαι ποτέ σε θέση να χαρίσω στο παιδί μου κάτι ανάλογο». O Παντελής εργάζεται σε τράπεζα. «Καλός είναι ο μισθός μου, αλλά τα έξοδα είναι πολλά. Φεύγουν τα χρήματα χωρίς να το καταλάβεις. Ειδικά τώρα με το παιδί, θα πρέπει να είμαι προσεκτικός, να αποταμιεύω και όχι να ξοδεύω. Και αυτό έχει αποδειχθεί ότι είναι το πιο δύσκολο για τους ανθρώπους της γενιάς μου».