Δύο ή και περισσότερες δουλειές περιλαμβάνει το εργασιακό μοντέλο του σύγχρονου Ελληνα, που καλείται να λύσει την «εξίσωση» χαμηλός μισθός συν ακρίβεια συν ενοίκιο, συν δάνεια, συν κάρτες, συν λογαριασμοί, συν, συν… Για να καλυφθούν χωρίς σημαντικές απώλειες όλα αυτά τα συν, δηλαδή οι «συντελεστές» της καθημερινότητας, η δεύτερη δουλειά τείνει να θεωρείται πλέον απαραίτητη. Οι εργαζόμενοι πρέπει να επιλέξουν είτε μια απασχόληση με χαμηλές ή μεσαίες αποδοχές, αυστηρή καταπίεση των εξόδων αλλά περισσότερο ελεύθερο χρόνο ή μία δεύτερη δουλειά, που συνεπάγεται περισσότερο άγχος και κούραση, περιορισμένο προσωπικό πρόγραμμα αλλά ικανοποιητικά χρήματα.
Οσοι έχουν επιλέξει τον δεύτερο δρόμο μιλούν στην «K» για τις ανάγκες της εποχής και τις δυσκολίες του εγχειρήματος.
Η 30χρονη T. K. εργαζόταν ως στέλεχος δημιουργικού σε μεγάλη πολυεθνική εταιρεία. Μετά την απόκτηση του παιδιού της, αναγκάστηκε να ξεχάσει την… πολυεθνική πορεία της και να ξεκινήσει την εργασία της ως ελεύθερος επαγγελματίας (κειμενογράφος). «Εργάζομαι ως μόνιμος συνεργάτης σε διαφημιστική εταιρεία (με υποχρεωτική καθημερινή παρουσία επί 7ώρου). Παράλληλα, εργάζομαι σε ραδιοφωνικό σταθμό ως υπεύθυνη επικοινωνίας και δημιουργίας κειμένων. Επιπλέον, διδάσκω το αντικείμενό μου σε κολέγιο της Αθήνας, ενώ διοργανώνω και παιδικές εκδηλώσεις. Πολλές φορές γράφω κείμενα ενώ παίζω με το παιδί μου. Συγκεκριμένα, τον βάζω να ζωγραφίσει μήπως και κλέψω λίγα λεπτά να ανοίξω τον υπολογιστή μου. Αισθάνομαι τυχερή όμως, που έχω την πολυτέλεια να δουλεύω μέχρι τις 5 και να κάνω όλα τα υπόλοιπα από το σπίτι, κοντά στο παιδί μου. Από την άλλη, νιώθω σαν μηχανή που πρέπει να παράγει καθημερινά ιδέες και να συνδυάζει πολλαπλούς ρόλους. Αν επέλεγα να κρατήσω μία δουλειά από τις παραπάνω, θα κάλυπτα μόνο τους λογαριασμούς και ίσως κάποιο κομμάτι των εξόδων του παιδιού. Φυσικά κάνω το σταυρό μου, αφού όταν συλλογίζομαι άλλους ανθρώπους που δεν έχουν δουλειά, το θεωρώ βλασφημία να διώξω αυτά που προσφέρονται» …
O Γ. K. εργαζόταν ως στέλεχος σε μεγάλη διαφημιστική εταιρεία. Μία συγχώνευση τον άφησε εκτός αγοράς για διάστημα πέντε μηνών. Τα έξοδα πολλά, αφού έχει οικογένεια με ένα παιδί. Οταν βρήκε δουλειά σε μια διαφημιστική εταιρεία, αναγκάστηκε να ξεκινήσει και βραδινή εργασία σε τηλεφωνικό κέντρο. «Ξεκινάω από το σπίτι μου στις 9 το πρωί και γυρίζω στη 1 το βράδυ. Τι άλλο να έκανα; Οι κάρτες μου είχαν χρεωθεί τόσο πολύ από το διάστημα ανεργίας, που έπρεπε οπωσδήποτε να βρω και κάτι παράλληλο, για να ξεχρεώνω σταδιακά. Με τη γυναίκα μου επικοινωνούμε με μηνύματα και αποκλειστικά τηλεφωνικά αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι άλλο. Μόνο τα μηνιαία έξοδα του παιδιού (σταθμός, πάνες, φαγητό, ρούχα) είναι μίνιμουμ 600 ευρώ, δηλαδή ο μισός μισθός μου! Από εκεί και πέρα, υπάρχουν λογαριασμοί, κοινόχρηστα, σούπερ μάρκετ και φυσικά, οι κάρτες -το μεγάλο μας πλήγμα… Το παιδί μου το βλέπω μόνο για μισή ώρα το πρωί και μετά, όταν κοιμάται».
Η 33 χρονη B. K. εργαζόταν επί δέκα χρόνια σε γνωστή αλυσίδα καλλυντικών. Οι ώρες πολλές, η δουλειά εξαντλητική, ο μισθός αξιοπρεπής μεν αλλά όχι ικανός για μια άνετη διαβίωση. Σήμερα εργάζεται ως γραμματέας με καλύτερες και πιο άνετες συνθήκες απασχόλησης. «Το ωράριο είναι σπαστό. Δουλεύω 9 – 2 μ. μ. και 5 – 9 το βράδυ. Αρα είναι απαγορευτικό να εργαστώ οπουδήποτε αλλού τις καθημερινές. Ωστόσο, σκέφτομαι σοβαρά το ενδεχόμενο δεύτερης δουλειάς το Σαββατοκύριακο γιατί με έναν μισθό 800 ευρώ δεν καλύπτονται ενοίκια, λογαριασμοί, σούπερ μάρκετ, φαγητό και προσωπικά έξοδα. Μπορεί να τα μοιράζομαι με τον φίλο μου, με τον οποίο συζούμε, και πάλι όμως δεν περισσεύουν, για να κάνουμε ταξίδια ή να σκεφτούμε να αποκτήσουμε τη δική μας οικογένεια».
Ο 35χρονος Δ. P. είναι εικονολήπτης τηλεοπτικού σταθμού και ζει μόνος του στο ενοίκιο. Τα Σαββατοκύριακα βιντεοσκοπεί γάμους και βαφτίσεις, για να αυξήσει τα εισοδήματά του. «Δεν γίνεται διαφορετικά. Μπορεί να έχω νυχτερινή βάρδια στο κανάλι και αμέσως το επόμενο πρωί να χρειαστεί να φύγω εκτός Αθήνας, για να βιντεοσκοπήσω έναν γάμο. Χώρια ο χρόνος που χρειάζεται, για να κάνω τις απαραίτητες συμπληρωματικές εργασίες στο σπίτι. Οι ώρες του ύπνου είναι ελάχιστες. Δεν περνάει καν από το μυαλό μου να παρατήσω τη δουλειά του Σαββατοκύριακου, γιατί αλλιώς θα γονατίσω οικονομικά».