Η αιγυπτιακή χριστιανική εκκλησία είναι το μοναδικό εν ζωή απομεινάρι της ελληνιστικής περιόδου. Σήμερα στην Ελλάδα εκτιμάται ότι ζουν 4.000 Αιγύπτιοι Κόπτες. Εάν σ’ αυτούς προστεθούν οι Κόπτες Ελληνες της Αιγύπτου και όσοι έχουν κάνει μικτούς γάμους, ο αριθμός τους προσεγγίζει τις 10.000. Εδώ και 25 χρόνια εκκλησιάζονται σ’ ένα μικρό για τον αριθμό τους διαμέρισμα στη λεωφόρο Αθηνών, αφού κανένας δεν τους βοήθησε να κτίσουν δική τους Εκκλησία.
Η Σαρακοστή των Κοπτών διαρκεί 55 ημέρες. Η νηστεία αρχίζει μια εβδομάδα νωρίτερα και ολοκληρώνεται μια εβδομάδα αργότερα. «Η παράδοσή μας είναι μοναστική», εξηγούν οι πατέρες της παροικίας στην Αθήνα, πατέρας Αθανάσιος Χενεϊν και πατέρας Μάρκος Νασέντ. «Εχουμε μάθει να ζούμε στην έρημο και αυτό προσιδιάζει στον ασκητικό τρόπο ζωής. Γι’ αυτό έχουμε κρατήσει τη μεγάλη διάρκεια στις λειτουργίες και τις πολλές ώρες νηστείας». Η αποχή από τροφή και νερό διαρκεί μέχρι τη δύση του ήλιου, στις 7 το απόγευμα. Η νηστεία περιλαμβάνει κουκιά, σπανάκι, αρακά, μπάμιες, μολόχα, ρύζι και άλλες φυτικές τροφές. Θαλασσινά δεν τρώνε, διότι δεν υπήρχαν στην έρημο.
Οι κοπτικοί ύμνοι έχουν έντονα στοιχεία χαρμολύπης και παραπέμπουν στους βυζαντινούς ύμνους και την αρχαία φαραωνική παράδοση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, σημειώνει ο πατέρας Μάρκος, αποτελεί ο ύμνος «Γολγοθάς» που ψάλλεται τη Μ. Παρασκευή και σχετίζεται άμεσα με τον ύμνο που έψελναν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι όταν πέθαινε ο Φαραώ. «Είναι η ίδια μουσική, αλλά χρησιμοποιούμε άλλο ρυθμό και φυσικά είναι άλλη η ουσία. Συχνά γυναίκες κλαίνε, όταν ακούν αυτόν τον ύμνο». Κάθε φορά στο τέλος ο ιερέας «ραντίζει» με νερό το ποίμνιο. Είναι το νερό που χρησιμοποιείται στη θεία λειτουργία, συμβολίζει το Αγιο Πνεύμα και με το ράντισμα «απλώνεται» η Θεία Χάρη στους πιστούς.
«Η κοπτική Εκκλησία δεν είναι δόγμα», εξηγεί ο πατέρας Αθανάσιος. «Η Εκκλησία είναι αιγυπτιακή και η εθνικότητα κοπτική. Οι Κόπτες είναι μια μεγάλη πολιτιστική και θεολογική δύναμη που έχει υποστεί διώξεις αιώνων. Υφίσταται μια καθημερινή, ιστορική και πνευματική γενοκτονία». Και καταλήγει: «Πάντα λέω ότι η καρδιά της ερήμου και ο ελληνικός λόγος αποτελούν τα φτερά με τα οποία πέταξε ο Χριστιανισμός. Ο Υιός κατά τον Ιωάννη είναι ο Λόγος. Ο Λόγος είναι ελληνικός και εμείς τον αγκαλιάσαμε. Στην έρημο της Αιγύπτου φυτεύθηκε η πρώτη ασκητική ζωή με τον Μ. Αντώνιο. Από την καρδιά της ερήμου κάλεσε ο Θεός τον Λόγο».