Μακριά από τους στολισμένους δρόμους της πρωτεύουσας, τα πλημμυρισμένα από κόσμο καταστήματα και τις πυρετώδεις προετοιμασίες για το εορταστικό τραπέζι, το φως από το αστέρι των Χριστουγέννων είναι πιο θαμπό. Χιλιάδες άτομα, απομονωμένα σε μακρινά χωριά, δεν περιμένουν με ανυπομονησία τις γιορτές, γιατί όταν αυτές φύγουν, θα έχουν αφήσει πίσω τους ακόμη πιο έντονο το αίσθημα της εγκατάλειψης.
«Εμείς μόνο ξέρουμε πώς τα περνάμε τα Χριστούγεννα, κορίτσι μου», λέει στην «Κ» η 76χρονη Αναστασία Κοσκελίδου, από τη Μικρομηλιά Δράμας. Μόλις 25 κατοίκους «μετράει» το χωριό, όλοι ηλικιωμένοι. «Γέροι είμαστε, μόνοι μας. Οι μετακινήσεις είναι δύσκολες, στο σπίτι θα με βρουν και θα μ’ αφήσουν οι γιορτές». Τα παιδιά της κ. Αναστασίας εργάζονται στη Δράμα. Δεν το λέει, αλλά θα ήθελε πολύ να έρθουν στο χωριό. «Δουλεύουν στην πόλη. Αν μπορέσουν θα ‘ρθουν, μας είπαν, να περάσουμε μαζί τις γιορτές. Αλλά είναι δύσκολο».
Στους Γιατράδες Εβρου, οι περίπου 60 κάτοικοι προσεύχονται να μη χιονίσει. «Τα «λευκά Χριστούγεννα» δεν είναι για όλους ειδυλλιακά», λέει στην «Κ» ο κ. Δημήτρης Μαρινάκης, κτηνοτρόφος και, στα 55 του, ένας από τους νεότερους κατοίκους του χωριού. «Είμαστε που είμαστε απομονωμένοι, εάν κλείσουν κι οι δρόμοι… Ευτυχώς, ακόμα κάνει λιακάδες σαν να είναι Αύγουστος». Τα Χριστούγεννα στο χωριό δεν έχουν τίποτα το λαμπερό. «Διασκέδαση μηδέν. Ο καθένας τα περνάει σπίτι του. Ολοι είναι παππούδες, ελάχιστα παιδιά έρχονται να τους επισκεφθούν. Τι τα θες, καλύτερα θα περνούσαμε στην πόλη, αλλά τότε όλα τα χωριά θα μαράζωναν».
Η κ. Φωφώ Αλχαζίδου ανοίγει καθημερινά το καφενείο από νωρίς το πρωί. Στην Ποντοκερασιά του Κιλκίς, ο καφές και τα μεζεδάκια της αποτελούν τη μοναδική διασκέδαση για τους κατοίκους. «Εξήντα οικογένειες είμαστε όλες κι όλες», λέει στην «Κ». «Και οι περισσότεροι φεύγουν για τις γιορτές. Μακάρι να έφευγα κι εγώ, αλλά δεν μπορώ να αφήσω το μαγαζί. Αλλωστε, εδώ θα γίνει το… ρεβεγιόν των Χριστουγέννων», συνεχίζει γελώντας. Γιαγιά σήμερα, η κ. Αλχαζίδου κάποτε ζούσε στη Θεσσαλονίκη. «Τα ξέρω, κάποτε κι εγώ πήγαινα σε χριστουγεννιάτικα ρεβεγιόν. Δεν μπορώ να πω, μου λείπει όλη αυτή η ωραία βαβούρα των γιορτών, αλλά τώρα η ζωή μου είναι εδώ. Θα μαζευτούμε λίγοι φίλοι στο μαγαζί, κάτι θα μαγειρέψω, θα τσουγκρίσουμε τα ποτήρια και θα περάσει κι αυτή η μέρα».
Μπορεί να είναι η αύρα της θάλασσας, ο ανοιχτός ορίζοντας, πάντως οι κάτοικοι των νησιών μας, μολονότι εκ των πραγμάτων απομονωμένοι, αντιμετωπίζουν με πολύ διαφορετική διάθεση τα Χριστούγεννα. Τι κι αν δεν ζουν την ατμόσφαιρα της πόλης; Εχουν τη δική τους διασκέδαση! Η κ. Γεωργία Πρασίνου, 54 ετών, έχει μόλις ανοίξει το κατάστημά της στο λιμάνι των Κουφονησίων. «Τα Χριστούγεννα είναι «σπιτικά», οικογενειακή γιορτή, αλλά οπωσδήποτε δεν θα λείψουν τα πάρτι στα καφενεία!», λέει στην «Κ». Τριακόσιους κατοίκους έχουν τα Κουφονήσια, μεταξύ των οποίων και 15 καθηγητές («γι’ αυτό κι έχουμε πάντα δουλειά στο μαγαζί», εξηγεί η ίδια). «Στο νησί είμαστε πολλά σόγια, οι Πράσινοι, οι Σκοπελίτες κ.ο.κ. Ε, στις γιορτές, μαζευόμαστε οι οικογένειες και τα περνάμε περίφημα. Κοντά στο τζάκι, με τις τσικουδιές, παίζοντας μουσική». Δεν είναι, λοιπόν, δύσκολος ο χειμώνας στο νησί; «Γιατί; Δεν περιμένουμε το καλοκαίρι για να διασκεδάσουμε. Μια χαρά είναι και τώρα».
Στο… Στέκι της Γωγώς, την ταβέρνα στο Καστρί, θα μαζευτούν αύριο για το ρεβεγιόν οι περισσότεροι από τους περίπου 50 κατοίκους της Γαύδου. Οπως λέει στην «Κ» ο κ. Βασίλης Τζουναράς, ιδιοκτήτης του ραδιοφωνικού σταθμού Γαύδος FM (ειρήσθω εν παρόδω, πρόκειται για τον νοτιότερο ραδιοφωνικό σταθμό της Ευρώπης), τα Χριστούγεννα όλο το νησί γίνεται μια παρέα, «άντε δύο». «Μαζευόμαστε σε σπίτια, τρώμε, πίνουμε, είναι όμορφα», λέει. «Το πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι ακόμα δεν έχουν ηλεκτροδοτηθεί όλα τα σημεία του νησιού. Αν χτιζόταν καμιά βίλα, βέβαια, το ρεύμα θα ερχόταν εν ριπή οφθαλμού… Τέλος πάντων, καλά Χριστούγεννα!»