Θα καταφέρει το υπουργείο Παιδείας να αποτρέψει την ένταση στον χώρο της Παιδείας το κρίσιμο, μεταρρυθμιστικό 2007; Η εικόνα που άφησε πίσω του το 2006 δίνει κακούς οιωνούς. Δύο γεγονότα άφησαν εντονότερο αποτύπωμα στην εκπαιδευτική ατζέντα του 2006. Πρώτο, τον Ιούνιο, η πρόταση του υπουργείου Παιδείας για αλλαγές στη λειτουργία των πανεπιστημίων και, δεύτερο, η απεργία των εκπαιδευτικών αμέσως μετά την έναρξη της τρέχουσας σχολικής χρονιάς. Και στις δύο περιπτώσεις, η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας χρεώθηκε σημαντικά λάθη, που αποτυπώθηκαν εύλογα στον τομέα της επικοινωνιακής τακτικής.
Αποτέλεσμα ήταν οι απεργίες και οι καταλήψεις πανεπιστημιακών σχολών, με συνέπεια τη μετάθεση των μεταρρυθμίσεων στην πρώτη περίπτωση, και στη δεύτερη περίπτωση η «μακροημέρευση» της απεργίας με συνακόλουθο τις καταλήψεις γυμνασίων και λυκείων από μαθητές με σημαντικές επιπτώσεις στην εκπαιδευτική διαδικασία. Πόσω μάλλον που φέτος είναι μία κρίσιμη χρονιά για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, αφού εισήχθησαν συνολικά 56 νέα βιβλία σε δημοτικό και γυμνάσιο, που απαιτούν μία νέα διδακτική φιλοσοφία. Χωρίς αυτό να σημαίνει, βέβαια, ότι και οι πλευρές των αντιδρώντων δεν έχουν μερίδιο -και πολιτικής, όπου υποκρύπτεται πολιτικός δάκτυλος- ευθύνης για το χάος που δημιουργήθηκε.
Οι πανεπιστημιακοί
Ομως, το 2006 δεν θα μείνει μόνο με το στίγμα των καταλήψεων και των απεργιών. Ελπίδες αφήνει το μπαράζ των δημόσιων δηλώσεων πανεπιστημιακών, που αρνούνται τη στείρα άρνηση σε όποια αλλαγή στα πανεπιστήμια. Δύο ομάδες πανεπιστημιακών (από όλο το φάσμα των πολιτικών χώρων) κατέθεσαν τις δικές τους προτάσεις για αλλαγές στα πανεπιστήμια.
Ταυτόχρονα, η Σύνοδος των Πρυτάνεων κατέθεσε το πόρισμά της, καθώς και η επιτροπή των οκτώ «σοφών», η οποία λειτούργησε στο πλαίσιο του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας. Κοινή συνισταμένη όλων: «Ναι, απαιτούνται αλλαγές». Και δεν είναι μόνο οι Ελληνες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι που βλέπουν ότι η κατάσταση χρήζει μεταρρύθμισης! Ικανός αριθμός Ελλήνων πανεπιστημιακών του εξωτερικού κινητοποιήθηκαν, ζητώντας να προχωρήσουν οι αλλαγές εκείνες που θα βγάλουν την ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση από το τέλμα.
Βέβαια, οι προτάσεις των πανεπιστημιακών που έχουν κατατεθεί δεν ταυτίζονται με τις διατάξεις του προσχεδίου νόμου, το οποίο έθεσε σε διάλογο… διαρκείας το υπουργείο Παιδείας. Ομως, αποτελούν τη βάση για την αναζήτηση της χρυσής τομής σε μείζονα θέματα των πανεπιστημίων, τα οποία επιδιώκει να ρυθμίσει το προσχέδιο νόμου. Η ρύθμιση θεμάτων, όπως η «αιώνια» φοίτηση, η καθολική συμμετοχή των φοιτητών στις πρυτανικές εκλογές, το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων, η αξιολόγηση και η χρηματοδότησή τους, το πανεπιστημιακό άσυλο απαιτούν ιδιαίτερους χειρισμούς με τη συνδρομή της ίδιας της πανεπιστημιακής κοινότητας. Και βέβαια, μείζον θέμα που καταθέτουν όλες οι πλευρές είναι ότι εκτός από την τριτοβάθμια πρέπει να κοιτάξουμε τα της… πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
«Από τη βάση ξεκινούν όλα», ανέφερε σε πρόσφατη συνέντευξή του στην «Κ» ο πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου κ. Δημήτρης Βλάχος. Και η φετινή σχολική χρονιά έκανε τη χειρότερη δυνατή έναρξη με την επί έξι εβδομάδες απεργία των δασκάλων – οι καθηγητές ακολούθησαν με λιγότερες ημέρες. Το θέμα της αναπλήρωσης των χαμένων διδακτικών ωρών έχει καταλήξει σε διελκυστίνδα ανάμεσα στο υπουργείο Παιδείας και τη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος. Ποιος διαβεβαιώνει τους γονείς ότι τελικά θα γίνει ουσιαστική αναπλήρωση της ύλης; Φτάνει η μία πλευρά να ρίχνει τις ευθύνες στην άλλη;