Τη σφραγίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έλαβαν χθες μερικά από τα βασικότερα ελληνικά οινοπνευματώδη, όπως το ούζο της Μυτιλήνης, η τσικουδιά και το τσίπουρο, τα οποία περιλαμβάνονται στον κανονισμό για τα συστατικά, τη σήμανση και παρουσίαση αλκοολούχων ποτών που ψηφίσθηκε χθες από την ολομέλεια του σώματος.
Εκτός από τα δύο αυτά προϊόντα, με τον ίδιο κανονισμό κατοχυρώνεται η μέθοδος παρασκευής του κουμκουάτ Κερκύρας, του κίτρου Νάξου και της μαστίχας Χίου, που όμως έχουν ιδιαίτερη σημασία για τις τοπικές κοινωνίες.
Η πραγματική μάχη όμως στο Κοινοβούλιο δεν δόθηκε για το ούζο ή το τσίπουρο, αλλά για τη βότκα και τα υλικά από τα οποία παρασκευάζεται.
Ο πόλεμος της βότκας
Ηταν ο λεγόμενος πόλεμος της βότκας (ένας πόλεμος με έπαθλο αξίας 12 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως) που έληξε χθες με ήττα της παράδοσης και νίκη της αγοράς.
Από τη μία πλευρά, οι οπαδοί του γνήσιου, με άλλα λόγια οι ευρωπαϊκές χώρες παραγωγής όπως η Σουηδία, η Φινλανδία και τα τρία βαλτικά κράτη, επέμειναν ότι ως «βότκα» θα πρέπει να λογίζεται μόνον η βότκα που παρασκευάζεται με τα παραδοσιακά υλικά, πατάτες, δημητριακά και μελάσα. Ωστόσο, το ρωσικό παραδοσιακό ποτό παρασκευάζεται και αλλού και, το κυριότερο και με άλλες πρώτες ύλες, όπως σταφύλια, μήλα ή ζαχαροκάλαμο.
Μεγάλη δύναμη σε αυτή την… εναλλακτική βότκα, οι ΗΠΑ είχαν απειλήσει με προσφυγή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου αν η Ε.Ε. κατέληγε σε υπερβολικά περιοριστικό ορισμό της βότκας, με άλλα λόγια αν απαγορευόταν από την Ε.Ε. να πωλούνται τέτοιες εναλλακτικές εκδοχές ως «βότκα».
Η λύση
Η λύση που βρέθηκε ήταν απλή: τα πάντα θα πωλούνται ως βότκα αλλά ό,τι δεν είναι παρασκευασμένο με τον παραδοσιακό τρόπο θα πρέπει να αναφέρει στο μπουκάλι ότι είναι «βότκα από…» την εκάστοτε πρώτη ύλη, σταφύλι ή οτιδήποτε άλλο με γράμματα «το λιγότερο στο ένα τρίτο του μεγέθους των γραμμάτων της λέξης βότκα». Η «κανονική» βότκα, αντιθέτως, θα πωλείται απλώς ως βότκα.