Η δυνατότητα ανέγερσης πυκνοδομημένων παραθεριστικών χωριών προς πώληση είναι η κυριότερη μεταβολή που προτείνει το σχέδιο του ειδικού πλαισίου για τον τουρισμό. Με βάση το συγκεκριμένο πρότυπο -γνωστό ως «ισπανικό» μοντέλο- οι ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις εξαιρούνται από τους κανόνες για την εκτός σχεδίου δόμηση και η κάθε παραθεριστική κατοικία αντιμετωπίζεται ως οριζόντια ιδιοκτησία, όχι δηλαδή ως αυτοτελές κτίσμα με αυτοτελές οικόπεδο. Το σχέδιο του πλαισίου «ανοίγει» στην τουριστική ανάπτυξη περιοχές Natura και βραχονησίδες, ενώ προβλέπει ειδικά μέτρα για την ανάπτυξη διαφορετικών μορφών τουρισμού.
Το ειδικό χωροταξικό πλαίσιο για τον τουρισμό δίνει τους γενικούς κανόνες και τις κατευθύνσεις για τη χωρική ανάπτυξη των τουριστικών υποδομών και προτείνει ένα σχέδιο δράσης για την επόμενη δεκαπενταετία (έως το 2021). Το πλαίσιο χωρίζει τη χώρα σε δέκα κατηγορίες, ανάλογα με την τουριστική τους ανάπτυξη και ορίζει τι επιτρέπεται και με ποιους κανόνες σε καθεμία από αυτές. Επίσης, δίνει κατευθύνσεις για την ανάπτυξη ειδικών μορφών τουρισμού (λ.χ. συνεδριακός, θρησκευτικός, καταδυτικός) και προτείνει μέτρα για την ενίσχυση των υποδομών των τουριστικών περιοχών· προωθεί τη δημιουργία (των υδροβόρων ή και ενεργοβόρων) γηπέδων γκολφ, ενώ απαγορεύει τη δημιουργία νέων χιονοδορμικών κέντρων. Τέλος, δημιουργεί το νομικό πλαίσιο για την ανάπτυξη νέων μορφών παραθερισμού, ενώ προτείνει τη δημιουργία μηχανισμού ελέγχου και παρακολούθησης του πλαισίου. Ενδεικτικά:
– Στις αναπτυγμένες τουριστικά περιοχές, από τη μια πλευρά προτείνει δράσεις για την πολεοδομική αναβάθμιση του δομημένου χώρου και την αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος, από την άλλη πλευρά όμως την κατασκευή νέων καταλυμάτων και την ανάπτυξη τουριστικά αναξιοποίητων πόρων.
– Στις αναπτυσσόμενες τουριστικά περιοχές προβλέπει μέτρα για τη διατήρηση του χαρακτήρα τους και την προώθηση του εναλλακτικού τουρισμού και την κατασκευή νέων καταλυμάτων 3-5 αστέρων.
Ποικίλες είναι οι ρυθμίσεις που προβλέπει σχετικά με την ανάπτυξη του τουρισμού στα νησιά και τις παράκτιες περιοχές, τα οποία χωρίζει σε τέσσερις ομάδες. Ειδικότερα:
– Στα νησιά με μικρή γεωγραφική έκταση επιτρέπεται η δημιουργια ξενοδοχείων μόνο εντός των ορίων των οικισμών.
– Στα αναπτυσσόμενα από τουριστικής άποψης νησιά (σχεδόν όλες οι Κυκλάδες, το Ιόνιο κ.λπ.) προτείνεται να αποτραπεί η πλήρης οικονομική εξάρτηση των νησιών από τον τουρισμό.
– Στα ανεπτυγμένα τουριστικά νησιά Κω, Σύρο, Μύκονο, Σαντορίνη, Πάρο και Λέσβο το ανώτατο όριο δυναμικότητας ξενοδοχειακών εγκαταστάσεων στις εκτός σχεδίου περιοχές ορίζεται στις 100 κλίνες, ενώ στα προαναφερθέντα και στην Κρήτη, τη Ρόδο και την Κέρκυρα προτείνεται η τουριστικής ανάπτυξη να περιοριστεί σε ειδικά καθορισμένες ζώνες ανά νησί.
– Επιτρέπει την τουριστική ανάπτυξη στα ακατοίκητα νησιά και βραχονησίδες, εφόσον δεν διέπονται από κάποιο καθεστώς προστασίας.
Το σημαντικότερο σημείο του πλαισίου -και αυτό που δέχεται την πιο δριμεία κριτική- αφορά τη δημιουργία πλαισίου για τη μαζική ανάπτυξη οργανωμένης παραθεριστικής κατοικίας. Το μοντέλο αυτό προβλέπει την ανάπτυξη μεγάλων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων τα οποία θα περιλαμβάνουν και παραθεριστικές κατοικίες προς πώληση και είναι μάλιστα η μοναδική από τις ρυθμίσεις που θα μπορεί να ισχύσει αναδρομικά (για ήδη λειτουργούσες εγκαταστάσεις). Τα τουριστικά χωριά θα μπορούν να ανεγείρονται με τους κατά πολύ ευνοϊκότερους όρους δόμησης που ισχύουν για τις ξενοδοχειακές μονάδες και όχι με τον πολύ αυστηρότερο συντελεστή δόμησης της κατοικίας. Η κατοικία θα ανήκει στον ιδιοκτήτη της ως οριζόντια ιδιοκτησία, με ποσοστό επί της συνολικής έκτασης της γης της τουριστικής εγκατάστασης και όχι με το συγκεκριμένο «οικόπεδο» στο οποίο βρίσκεται η κατοικία, καθώς η κατάτμηση της γης στις εκτός σχεδίου περιοχές απαγορεύεται. Μάλιστα από τη ρύθμιση δεν εξαιρούνται ούτε οι προστατευόμενες περιοχές Natura 2000, παρά μόνο ο πυρήνας τους.