Ακόμα πιο ακραίες κλιματολογικές συνθήκες από αυτές που ζήσαμε τα τελευταία 24ωρα θα πρέπει να αναμένουν οι κάτοικοι της πρωτεύουσας μετά την καταστροφή του Ελατόδασους της Πάρνηθας. Ανοδος της θερμοκρασίας, πλημμυρικά φαινόμενα και βέβαια σαφώς επιβάρυνση της ποιότητας του ατμοσφαιρικού αέρα είναι οι συνέπειες που δεν πρόκειται να σβήσουν μαζί με την πυρκαγιά στο Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας. Εως χθες αργά το απόγευμα, πάντως, μόνο στον κυρίως κορμό του βουνού, εκτιμάται ότι είχαν καεί 30.000 στρέμματα δάσους. Ωστόσο, η φωτιά συνέχιζε να καίει οπότε κανένας δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσει το μέγεθος της συνολικής καταστροφής. Οι ορεινοί όγκοι που περιβάλλουν τις Αττική, Πάρνηθα, Πεντέλη, τον Υμηττό, τα Γεράνια όρη και τον Κιθαιρώνα, με τις κοιλάδες που διαμορφώνουν καθόριζαν το κλίμα της πρωτεύουσας. «Η Αττική είχε ένα συγκεκριμένο κλίμα, αυτό για το οποίο ήταν γνωστή» τονίζει στην «Κ» ο αναπληρωτής Καθηγητής Μετεωρολογίας στο τμήμα Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, κ. Γιώργος Κάλλος. «Ομως η αστικοποίηση και οι αλλαγές που συνεπάγεται έφερε τεράστια διαταραχή του τοπικού κλίματος» εξηγεί. «Το κλίμα στην Αττική δεν είναι πια αυτό που ήταν κάποτε» καταλήγει.
Η Αττική μετά την πυρκαγιά στην Πάρνηθα, στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού είναι ακόμα φτωχότερη σε πράσινο. Η δραματική μείωση του πρασίνου εξαιτίας της πυρκαγιάς, ασφαλώς θα φέρει περαιτέρω αύξηση των ακρότατων θερμοκρασιών, δηλαδή αυξημένες θερμοκρασίες στους καύσωνες και μειωμένες τον χειμώνα. «Αν οι κλιματικές αλλαγές είναι υπεύθυνες για την αύξηση της μέσης θερμοκρασίας των Αθηνών, κατά 2 βαθμούς Κελσίου, σαφέστατα στην Αθήνα οι θερμοκρασίες τελικά θα είναι μεγαλύτερες» εξηγεί ο κ. Κάλλος. Ασφαλώς, η εξέλιξη αυτή δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στην πυρκαγιά αλλά στο σύνολο των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στην πόλη. Η Αττική αντιμετωπίζει σημαντικό πρόβλημα ερημοποίησης. «H μόνη «αχτίδα» που έχει απομείνει είναι η Πάρνηθα, η οποία επίσης κινδυνεύει. Αν δεν προστατευθεί από τις πυρκαγιές, θα καταστραφεί και αυτή». Με αυτά τα λόγια το μέλος της Επιτροπής κατά της Ερημοποίησης κ. Κ. Κοσμάς είχε προδιαγράψει τα αποτελέσματα της καταστροφής. Οπως έχει επισημάνει, περιοχές όπως ο Υμηττός, η Πεντέλη, ο λόφος του Αιγάλεω, η Πάρνηθα, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο ερημοποίησης. Ηδη στην Πάρνηθα το περιβάλλον έχει γίνει ιδιαίτερα ξηρό με αποτέλεσμα δύσκολα να μπορούν να επιβιώσουν τα έλατα.
Χθες εξάλλου ως άμεσο αποτέλεσμα της φωτιάς σημειώθηκε αύξηση της συγκέντρωσης των μικροσωματιδίων στην ατμόσφαιρα, ενώ και τα επίπεδα του όζοντος ήταν ιδιαίτερα αυξημένα.
Εως ότου ανακάμψει το οικοσύστημα στην Πάρνηθα, το σίγουρο είναι ότι όλοι οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου θα νιώσουμε την υποβάθμιση αυτής της σημαντικότατης περιοχής, «μέσα από την αντίστοιχη υποβάθμιση της ποιότητας του αέρα στην πόλη, την άνοδο της μέσης θερινής θερμοκρασίας αλλά και τα πλημμυρικά φαινόμενα που πιθανότατα θα βιώσουμε τον χειμώνα σε νέες περιοχές» τονίζει ο πρόεδρος του WWF Ελλάς κ. Δημήτρης Καραβέλας.
Με το ελατόδασος η τραγωδία είναι διπλή
«Οταν καίγεται ένα δάσος στενοχωριόμαστε. Οταν όμως καίγεται ένα ελατόδασος, κλαίμε». Με αυτά τα λόγια, ο κ. Νικόλαος Μπόκαρης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων, δείχνει το μέγεθος της καταστροφής στην Πάρνηθα. Εως πριν από λίγα 24ωρα ήταν το στοίχημα που έβαζαν μεταξύ τους οι δασικοί υπάλληλοι. «Να μην καεί η Πάρνηθα». Το ελατόδασος της Πάρνηθας έχει δημιουργηθεί πριν πολλά χρόνια, εξηγεί. Θα χρειαστούν περισσότερα από 100 χρόνια για να αναγεννηθεί φυσικά, προσθέτει. «Στη φύση ο χρόνος μετρά διαφορετικά. Διακόσια χρόνια για τη δημιουργία ενός ελατόδασους δεν είναι τίποτα. Για εμάς όμως είναι τέσσερις γενεές». Για να γεννηθεί λοιπόν ένα ελατόδασος, χρειάζεται ένα προδάσος, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δηλαδή η δημιουργία ενός δάσους από μαύρη πεύκη ή άλλο ενδημικό είδος που θα παρέχει την απαραίτητη σκίαση και υγρασία στα μικρά έλατα. «Σιγά σιγά, τα έλατα θα μεγαλώσουν και θα υπερισχύσουν του άλλου είδους» εξηγεί ο κ. Μπόκαρης. Τα πράγματα δυσκολεύουν καθώς το κλίμα έχει γίνει περισσότερο ξερό στην περιοχή, οπότε το περιβάλλον είναι δυσμενές για την ανάπτυξη του ελατοδάσους.