Αν τελικώς υλοποιηθεί η λύση της χωροθέτησης του Μουσείου Γουλανδρή στο παλαιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, θα είναι το τελευταίο κεφάλαιο της οδύσσειας για τη στέγαση 158 μοναδικών έργων τέχνης, τα οποία συναπαρτίζουν τη συλλογή του Βασίλη και της Ελίζας Γουλανδρή. Θα δούμε επιτέλους στην Αθήνα τα έργα Γκρέκο, Σεζάν, Βαν Γκογκ, Γκογκέν, Μπρακ, Τζιακομέτι, Μιρό, Σαγκάλ και άλλων μεγάλων μορφών της τέχνης του 20ού αιώνα;
Η ιστορία των απανωτών ματαιώσεων ξεκίνησε το 1992, όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών Μιλτ. Εβερτ είχε υπογράψει την πράξη παραχώρησης του οικοπέδου της Ρηγίλλης με στόχο την ανέγερση του μουσείου. Ακολούθησε δικαστική εμπλοκή και όταν -επιτέλους- δόθηκε το πράσινο φως, εντοπίστηκε από την αρχαιολογική σκαπάνη το Λύκειο των κλασικών χρόνων. Το κράτος παρενέβη και προσέφερε μια δεύτερη εναλλακτική λύση το 1998. Ομως, το οικόπεδο της Ριζάρη στάθηκε αφορμή για να ξαναρχίσει ένας νέος κύκλος αντιδράσεων προσφυγών και νομικών κωλυμάτων.
Πέρυσι τον Οκτώβριο, ήρθε ξαφνικά στη δημοσιότητα ένα νέο -προσωρινό όπως ανακοινώθηκε- σχέδιο στέγασης στο Μετς. Πρόσφατα, ο διευθυντής του Μουσείου Γουλανδρή της Ανδρου, Κυριάκος Κουτσομάλλης, είχε παραδεχθεί ότι το εγχείρημα εγκαταλείφθηκε για πρακτικούς λόγους, καθώς οι ιδιοκτήτες του κτιρίου στη συμβολή Αρδηττού και Μουσούρου δεν ήθελαν τελικά να το πουλήσουν.
Ως σήμερα οι άνθρωποι εμπιστοσύνης της ζεύγους Γουλανδρή -τόσο ο Βασίλης όσο και η Ελίζα έφυγαν από τη ζωή χωρίς να προλάβουν να δουν το όνειρό τους να γίνεται πραγματικότητα- επέμεναν ότι ο Ι. Μ. Πέι αρνούνταν σθεναρά να δει τη μελέτη του να εφαρμόζεται σε χώρο εκτός του αθηναϊκού κέντρου. Ας ελπίσουμε ότι η άρνηση δεν ισχύει ακόμα…
