Το μεγάλο πρόβλημα της Πάρνηθας είναι η αποκατάσταση του σπάνιου ελατοδάσους της. Στο ζήτημα αυτό, το WWF προτείνει (αφού διασφαλιστεί το λιγοστό χώμα) να αφεθεί η φύση να πρασινίσει το βουνό τις τρεις πρώτες βλαστικές περιόδους και να πραγματοποιηθούν οι κύριες αναδασωτικές ενέργειες από την τέταρτη και κυρίως από την πέμπτη φυτευτική περίοδο.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα διαπιστωθεί τι μπορεί να προσφέρει από μόνη της η φυσική διαδικασία. Αναδασώσεις από την πρώτη κιόλας φυτευτική περίοδο, δηλαδή από το φθινόπωρο που μας έρχεται, θα μπορούσαν να γίνουν μόνο δοκιμαστικά σε μικρή έκταση και σε διάφορες θέσεις για να διερευνηθούν οι επιπτώσεις της βοσκής από τους πληθυσμούς του ελαφιού, αλλά και για να εκτιμηθεί η επιτυχία διαφόρων μεθόδων και φυτευτικών υλικών.
Αντιθέτως, με τα άλλα ξενικά φυτά, θα πρέπει να εξεταστεί η χρήση μαύρης πεύκης ως πρόδρομου είδους (έχει ήδη προταθεί από πολλούς δασολόγους και από το ΥΠΕΧΩΔΕ) για την αναγέννηση του ελατοδάσους της περιοχής.
Το συγκεκριμένο δένδρο έχει φυτευτεί στο παρελθόν σε άλλες περιοχές, χωρίς να παρουσιάσει επεκτατικές τάσεις, ωστόσο, η φύτευση του ως πρόδρομου είδους για τη σταδιακή εγκατάσταση της κεφαλληνιακής ελάτης θα πρέπει να γίνει μόνον εάν αποδειχθεί ότι καμία από τις δοκιμαστικές εφαρμογές για την απευθείας φύτευση της ελάτης δεν είχε επιτυχία.
