Στις 8 Ιουλίου και ενώ όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην Πάρνηθα και στις εξαγγελίες για την αποκατάσταση της καταστροφής στον εθνικό δρυμό, η «Κ» με δημοσίευμά της υπό τον τίτλο «Θα ενδιαφερθούμε, έγκαιρα, για την Πεντέλη;», έθετε ένα καίριο, και, όπως αποδείχτηκε προφητικό, ερώτημα για την προστασία του βουνού. Δυστυχώς, οι αρμόδιοι κώφευσαν και το ερώτημα απαντήθηκε με τη μεγάλη φωτιά της Πέμπτης. Τραγική ειρωνεία: H πρόσφατη πυρκαγιά σημειώθηκε σε μια χρονική στιγμή όπου ζωντάνευαν οι ελπίδες για αποκατάσταση του φυσικού τοπίου στα επόμενα χρόνια, καθώς οι πλαγιές της Πεντέλης είχαν αρχίσει να ξαναπρασινίζουν από τις αναδασώσεις που έγιναν και τη φυσική αναγέννηση των καμένων πεύκων.
Η «Κ» είχε επισημάνει όλους τους κινδύνους: η Πεντέλη δεν είχε καθαριστεί καθόλου την τελευταία δεκαετία, τα ξερά χόρτα και οι μεγάλες ποσότητες βιομάζας δίπλα στους αστικούς και δασικούς δρόμους ισοδυναμούσαν με βραδυφλεγείς βόμβες έτοιμες να εκραγούν από ένα τυχαίο πέταγμα τσιγάρου. Τα πυροφυλάκια ήταν κενά και οι δασικοί δρόμοι παρέμεναν στο σύνολό τους ασυντήρητοι, γεμάτοι από παγίδες για τα οχήματα. Επιπλέον, οι προ του θέρους εξαγγελίες των αρμοδίων περί απόλυτης ετοιμότητας στο ενδεχόμενο της φωτιάς ακυρώνονται από τους ίδιους τους αριθμούς. Περίπου μισό ευρώ ανά στρέμμα δάσους δόθηκε αυτό το καλοκαίρι για την πυρασφάλεια του Πεντελικού, ενώ καθυστέρησαν σημαντικά οι προσλήψεις των εποχικών δασοπυροσβεστών.
Ηταν, λοιπόν, εύλογες οι απορίες και οι ανησυχίες που εξέφρασαν μιλώντας στην «Κ» οι υπεύθυνοι του Συνδέσμου Προστασίας και Ανάπλασης Πεντελικού: «Με αυτά τα χρήματα θα στελεχώσουμε τα παρατηρητήρια, τα τμήματα άμεσου επέμβασης, θα κόψουμε τα χόρτα, θα συντηρήσουμε τα οχήματα και τα πυροφυλάκια;».
Ο αντιπυρικός σχεδιασμός με τις πενιχρές πιστώσεις και την εμμονή στη φιλοσοφία της καταστολής αντί της πρόληψης τινάχτηκε για μια ακόμη φορά στον αέρα και μαζί του η φυσική συνέχεια του βουνού. Τώρα η Πεντέλη μετράει για πολλοστή φορά τις πληγές της σαν συνέπεια της κρατικής αδιαφορίας και της ελλιπούς αντιπυρικής προετοιμασίας και πλέον θα χρειαστούν νέες αναδασώσεις και πολλά χρόνια μέχρι να δούμε τα δενδρύλλια να μεγαλώνουν. Το τελικό χτύπημα της Πέμπτης και το πλήθος των άλλων πύρινων καταστροφών που έπληξαν τη χώρα δεν αφήνουν άλλα περιθώρια παρά μόνον για δράσεις που θα στοχεύουν στην προστασία του δασικού πλούτου. Το φυσικό περιβάλλον γενικά, αλλά ειδικότερα στην Αττική, βρίσκεται προ πολλού στο σημείο μηδέν…