Των απεσταλμένων μας στην Ηλεια Μαριας Δεληθαναση-Ελενας Καρανατση
Η Θεώνη και ο Γιάννης, μαθητές Β΄ γυμνασίου και Α΄ Λυκείου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Αρτέμιδα. Ηταν εκεί στο χωριό τους, όταν τους περικύκλωσε η φωτιά. Φοβήθηκαν πολύ – τους πρόλαβαν οι φλόγες και έμειναν εγκλωβισμένοι για ώρα. Μένουν με τη γιαγιά τους σ’ ένα σπίτι χωρίς ρεύμα και νερό. Δεν ξεχνούν όμως να ευχαριστήσουν όλους εκείνους που τους έστειλαν ρούχα, νερό, τρόφιμα. Τα πρόσωπά τους είναι ανέκφραστα. Δεν έχουν συνέλθει ακόμα από το σοκ της καταστροφής. Για το μόνο που είναι σίγουρα τα παιδιά είναι ότι θέλουν να φύγουν. «Θέλω να πάω και να ζήσω στην Αθήνα. Τι να κάνω εδώ. Ποιο είναι το μέλλον μου. Δεν υπάρχει τίποτα να κάνεις μετά το σχολείο», λέει η Θεώνη. Ο Γιάννης συμπληρώνει. «Εμείς μπορεί να θέλουμε να φύγουμε από το χωριό, όμως προς το παρόν αυτό δεν γίνεται. Η γιαγιά μας δεν πρόκειται να το κουνήσει. Δεν αφήνει με τίποτα το χωριό. Οπότε θα μείνουμε κι εμείς εδώ να την προσέχουμε» … Οι μαθητές, οι έφηβοι των καμένων χωριών της Ηλείας δεν έχουν καμία διάθεση να περάσουν τη ζωή τους στην αφανισμένη γενέτειρά τους. Σκέφτονται μόνο την Αθήνα. Ωστόσο, οι άλλοι νέοι, αυτοί που ήδη εργάζονται δείχνουν αποφασισμένοι να στηρίξουν τον τόπο τους. Να μοχθήσουν κι άλλο, πολύ περισσότερο από πριν, για να ορθοποδήσουν οι ίδιοι και η πληγωμένη πατρίδα τους. «Στόχος μας είναι να αναβιώσει το χωριό, η Μάκιστος», λέει στην «Κ» η κ. Ιωάννα Δημοπούλου. «Το πολεμάμε και θα το πολεμήσουμε μέχρι να ξαναζήσει το χωριό. Θα μαζέψουμε χρήματα και θα το φτιάξουμε. Θα ξαναγεννηθεί μέσα από την τέφρα του. Κλαίει η ψυχή μου όταν σκέφτομαι ότι τα παιδιά μου μεγάλωσαν από μωρά εδώ στην ηρεμία του βουνού και τώρα…».
Στην Καλλιθέα του δήμου Αλιφείρας μια νεαρή κοπέλα, η αντιδήμαρχος Ιωάννα Αλεξοπούλου τρέχει συνέχεια, για να καταγράψει τη βοήθεια που καταφθάνει με τα φορτηγά. Δεν είναι ούτε 30 χρόνων, είναι μητέρα αλλά αυτές τις κρίσιμες και δύσκολες μέρες έχει σχεδόν ξεχάσει αυτήν την ιδιότητα, καθώς οι πυρόπληκτοι κάτοικοι την χρειάζονται όσο ποτέ άλλοτε. Είναι δραστήρια και αποφασισμένη να συνεχίσει να ζει και να εργάζεται στον τόπο της. «Πρέπει να ανασυγκροτήσουμε τα χωριά. Εχουμε άμεση ανάγκη αντιπλημμυρικών έργων, διότι δεν καταστράφηκαν μόνο οι καλλιέργειες και η κτηνοτροφία αλλά πλήττεται και μία αλυσίδα επαγγελμάτων που έχουν άμεση ή έμμεση εξάρτηση από τις τεράστιες ζημιές. Θα μείνουμε εδώ να κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας», λέει στην «Κ».
Η γιαγιά του 30χρονου Αργύρη Θανάσουλα μόλις βγήκε από το νοσοκομείο με εγκαύματα στο πρόσωπο και στα πόδια. Στέκεται με δύναμη και χαίρεται που ο εγγονός της επέλεξε να παραμείνει στην Πλατιάνα, για να δουλέψει. «Εμενα στην Αθήνα για μερικά χρόνια αλλά αποφάσισα να γυρίσω στο χωριό, για να εργαστώ με τον πατέρα μου στα χωματουργικά. Δεν πρόκειται να εγκαταλείψω τώρα στα δύσκολα την οικογένειά μου»…