Το πρώτο θέμα είναι εάν είναι θεμιτή η παρέμβαση του υπουργείου Παιδείας στην επιλογή των βιβλίων. Η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας πήρε την ευθύνη, με βάση τις οδηγίες της Ε.Ε., να φτιάξει μια μορφή σχολικών βιβλίων και μάλιστα σε εθνικά θέματα όπως η Ιστορία. Εχουμε δηλαδή μια πολιτική παρέμβαση/απόφαση, και κανείς δεν μπορεί να διαμαρτύρεται επειδή η απόφαση αυτή αίρεται. Είναι δικαίωμα του υπουργείου. Την ευθύνη για τα σχολικά βιβλία την έχει το εθνικό κράτος και η εκλεγμένη κυβέρνηση, που ελέγχεται. Τα υπόλοιπα είναι λογικές απολίτικες.
n Το βιβλίο που ανήκει σε έναν «ιμπρεσιονιστικό» τρόπο διδασκαλίας της Ιστορίας (λίγο εδώ, λίγο εκεί, και τελικά τίποτα) στην ουσία αμφισβητεί, επιτίθεται ευθέως στις φάσεις πάνω στις οποίες μπορούμε να στηρίξουμε τη δημοκρατική μας λειτουργία. Δηλαδή, στις εθνικές συμβάσεις.
n Οι εκάστοτε αγώνες για ελευθερίες, κοινωνικά δικαιώματα, όχι μόνο περνούν σε δεύτερη μοίρα αλλά, μέσω του βιβλίου, γίνονται έργο καλοπροαίρετων φορέων.
Εν κατακλείδι, εάν έχω μια διαφωνία, αφορά την πολιτική του υπουργείου Παιδείας. Υιοθετεί άκριτα ό,τι υπαγορεύουν οι Βρυξέλλες. Εχει δημιουργηθεί ένα αυτοκρατορικό κέντρο, ανεξέλεγκτο από τον άμεσα λαϊκό έλεγχο, που βγάζει φιρμάνια. Αυτό είναι καταστροφικό.
* Ο κ. Γιώργος Μαργαρίτης είναι καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ.