Εδώ και χρόνια, ο Κηφισός έχει μετατραπεί από ποταμό σ’ έναν απέραντο αγωγό απόρριψης κάθε λογής υγρών και στερεών αποβλήτων με ό,τι αυτό αυτό συνεπάγεται για τη δημόσια υγεία και το φυσικό περιβάλλον.
Μεγάλες ποσότητες τοξικών υλικών απορρίπτονταν (και συνεχίζουν να απορρίπτονται) μολύνοντας τα νερά και τον υδροφόρο ορίζοντα της ευρύτερης περιοχής του Κηφισού. Ακρως επικίνδυνα βαρέα μέταλλα, όπως χρώμιο, μόλυβδος, νικέλιο κ.ά. ανιχνεύθηκαν κατά πολύ πάνω από τα όρια σύμφωνα με δύο μετρήσεις, η πρώτη του Πανεπιστημίου Πειραιά και η δεύτερη της εταιρείας Kerche για λογαριασμό της «Κ» και του «ΣΚΑΪ», που διεξήχθη στο πλαίσιο της μεγάλης εκστρατείας για τη διάσωση του Κηφισού. Το χρώμιο σε ορισμένα σημεία του μετρήθηκε έως 220% πάνω από τα όρια, ο μόλυβδος έως 120% και το νικέλιο έως 50%.
Στην κατανάλωση
Ως αποτέλεσμα αυτής της εκτεταμένης ρύπανσης, προκύπτουν σοβαρά ζητήματα, καθώς πέριξ του βορείου τμήματος του ποταμού εντοπίζονται πολλές γεωτρήσεις από τις οποίες αδρεύονται καλλιεργήσιμες εκτάσεις με προϊόντα που διατίθενται άμεσα στην κατανάλωση. «Η συμβολή του μολυσμένου από τοξικά Κηφισού στη γενικότερη ρύπανση του υδροφόρου ορίζοντα της Αττικής συνιστά πρωτεύων ζήτημα δημόσιας υγείας», τονίζει ο γραμματέας του Φορέα Διαχείρισης και Ανάπλασης Κηφισού, κ. Ντίνος Λάσκαρης. «Ολα αυτά τα χρόνια έχουμε καταγράψει αρκετές γεωτρήσεις κοντινές στον ποταμό, τα νερά των οποίων είναι προφανώς μολυσμένα από τα υγρά απόβλητα που επί δεκαετίες διαχέονται παρανόμως από βιομηχανίες στον Κηφισό για να καταλήξουν στον Σαρωνικό, κι έχουμε επισημάνει τους κινδύνους. Επιπλέον, έχουμε καταγράψει σημεία, όπως στην περιοχή της Ανοιξης, όπου καλλιέργειες ποτίζονται με ειδικές αντλίες κατευθείαν από τον Κηφισό, που σημαίνει ότι όλα τα τοξικά που έχουν εντοπιστεί στο ποτάμι μεταφέρονται στις τροφές και καταναλώνονται από ανυποψίαστους πολίτες. Χρειάζεται να ληφθούν μέτρα, δυστυχώς, όμως, και σε αυτό το ζήτημα οι αρμόδιες υπηρεσίες αδρανούν», καταλήγει ο κ. Λάσκαρης.
Οι αιτίες για τις υψηλές τιμές σε χρώμιο και μόλυβδο καθώς και σε άλλα βαρέα μέταλλα που εντοπίζονται στις παρακηφίσιες εκβολές αποδίδονται στην απόρριψη βιομηχανικών αποβλήτων, κυρίως από βιομηχανικές μονάδες που εδρεύουν στη βόρεια Αττική (βυρσοδεψεία και πιθανώς βιομηχανίες παραγωγής χρωμάτων και τσιμέντων) αλλά και μέσω παράνομων συνδέσεων αποβλήτων στο νότιο, εγκιβωτισμένο, τμήμα. Ωστόσο, στο νότιο τμήμα ελλοχεύει μία ακόμη, εξ ίσου σημαντική απειλή που επιδρά συνολικά στον υδροφόρο ορίζοντα της Αττικής. Ο λόγος, για την έντονη υφαλμύρωση των υδάτων του ποταμού λόγω των ημιτελών αντιπλημμυρικών έργων που έγιναν και τη διεύρυνση του βάθους της κοίτης όπου τώρα πλέον βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στοιχεία υφαλμύρωσης έχουν πλέον ανιχνευθεί έως και στις παρυφές της Πάρνηθας. «Η μοναδική σωτηρία για τον ποταμό, τον υδροφόρο ορίζοντα και το φυσικό περιβάλλον είναι η διαμόρφωση μιας άλλης πολιτικής προστασίας του ποταμού και κατ’ επέκταση του περιβάλλοντος, με μόνιμη παρακολούθηση των παραμέτρων και επιβολή βιολογικών και χημικών καθαρισμών των αποβλήτων στις βιομηχανικές μονάδες. Ακόμη, με την εγκατάσταση και λειτουργία κεντρικής για την περιοχή μονάδας επεξεργασίας αποβλήτων στην πηγή των τελικών απορροών. Είναι απαραίτητο οι περιεκτικότητες να ελέγχονται με βάση νέα σύγχρονα όρια», υπογραμμίζει ο αναπληρωτής καθηγητής και διευθυντής του Εργαστηρίου Θαλασσίων Επιστημών στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, κ. Βασίλης Τσελέντης.