Ενα χειμωνιάτικο πρωινό στα τέλη του ’84 ανέβαινα τη Σταδίου και στο ύψος του αγάλματος του Κολοκοτρώνη πέφτω πάνω στον φίλο μου Γ. Κατσιφάρα, υπουργό Εμπορίου στην τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, την οικονομική πολιτική της οποίας επέκρινα από των στηλών της «Καθημερινής». Τον καλημερίζω και του λέω: «Γιώργο μου, συγχαρητήρια. Δεν σε παινεύω, αλλά σου λέω από καρδιάς τη γνώμη μου. Είσαι ο καλύτερος υπουργός Εμπορίου που έχω γνωρίσει μετά τη μεταπολίτευση. Γιατί, αφήνοντας στην άκρη τις ιδεοληψίες του κόμματός σου, απελευθέρωσες την αγορά από τους διοικητικούς περιορισμούς και την αγορανομία που μας είχαν οδηγήσει σε μαύρη αγορά και αποκρύψεις ειδών». Ο κ. Γ. Κατσιφάρας τότε, αφού με ευχαρίστησε, μου δείχνει έναν που ερχόταν πίσω του και μου λέει: «Αυτός τα έχει κάνει όλα!».
Ο νεαρότερης ηλικίας συνεργάτης του υπουργού ήταν ο γενικός γραμματέας του υπουργείου Εμπορίου, ο κ. Μιχάλης Σάλλας, καθηγητής Οικονομετρίας τότε της Παντείου και σήμερα ένας από τους τέσσερις ισχυρούς τραπεζίτες της χώρας. Οταν, το 1989, ο Μιχάλης Σάλλας αποφασίζει να εγκαταλείψει την πολιτική και να ασχοληθεί με τις μπίζνες, με φιλοδοξία να γίνει κάποτε μπανκιέρης (αφού ήδη είχε θητεύσει επιτυχώς το 1987 στην ΕΤΒΑ ως διοικητής) λίγοι πίστευαν ότι θα τα κατάφερνε σε μια αγορά που ελεγχόταν μονοπωλιακά από το κράτος (Εθνική – Εμπορική) με μόνη ισχυρή παρουσία του ιδιωτικού τομέα την Τράπεζα Πίστεως, που την κυβερνούσε με μαεστρία ο κ. Γιάννης Κωστόπουλος, γόνος παλαιάς οικογένειας τραπεζιτών.
Κι όμως, ο Μιχάλης, γιος ενός Μικρασιάτη, που έγινε μεγαλέμπορος στο Ηράκλειο Κρήτης, δεν κατάφερε απλώς να επιτύχει τον φιλόδοξο στόχο του, αλλά διέγραψε μια ταχύτατη πορεία επιτυχίας στο τραπεζικό σύστημα. Ο Σάλλας, με επιχειρήματα, πείθει μια ομάδα γνωστών επιχειρηματιών (Μπήτρος, Ηλιάδης, Δασκαλαντωνάκης, Βασιλάκης, Φουρλής) και εξαγοράζει τον Δεκέμβριο του ’91 την Τράπεζα Πειραιώς, θυγατρική της Εμπορικής Τράπεζας. Είναι σημαδιακό ότι ήταν η πρώτη ιδιωτικοποίηση της τότε κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Τότε, η Πειραιώς ήταν μια μικρή ζημιογόνος τράπεζα, με 10 μόλις καταστήματα, 200 εργαζομένους και μερίδιο αγοράς 0,2% και η αξία της μόλις 3 δισ. δρχ. Σήμερα, η Τράπεζα Πειραιώς έχει το 13,5% της αγοράς, η αξία της φθάνει σε δραχμές τα τρία τρισεκατομμύρια (9 δισ. ευρώ), διαθέτει δίκτυο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό 670 καταστημάτων και απασχολεί 11.200 εργαζομένους. Δεν ήταν μάγος, φυσικά, ο Σάλλας, αλλά το ότι μέσα σε 16 μόλις χρόνια μεγάλωσε χίλιες φορές(!) την αξία αυτού που αγόρασε και δημιούργησε νέες θέσεις εργασίας για 11.000 ανθρώπους, είναι έργο εντυπωσιακό.
Η πορεία της ανόδου πέρασε με άλματα τα εξής σκαλοπάτια. Το 1997, και αφού στο μεταξύ στην ομάδα επιχειρηματιών με τους οποίους έχει συνεταιρισθεί ο Σάλλας προστίθεται ο κ. Κων. Αγγελόπουλος της Χαλυβουργικής, εξαγοράζονται από την Πειραιώς η Chase Manhattan και η Credit Lyonnais, δύο τράπεζες με πολύ μικρή παρουσία, που αποχωρούν από την εγχώρια αγορά. Το 1998, ο κ. Μιχ. Σάλλας κάνει πάλι πρωτιά ιδιωτικοποίησης για την κυβέρνηση Σημίτη, εξαγοράζοντας την Τράπεζα Μακεδονίας – Θράκης. Το 1998, εξαγοράζει την Nat West, η οποία επίσης αποχωρεί από την Ελλάδα και ξεκινάει τη διαδικασία για την απορρόφηση και της ιδιωτικής XiosBank, επιτυγχάνοντας έτσι την παρουσία στην Πειραιώς των συμφερόντων του Ομίλου Βαρδινογιάννη. Τέλος, το 2001 εξαγοράζει την επενδυτική τράπεζα ΕΤΒΑ (μία ακόμη ιδιωτικοποίηση της κυβέρνησης Σημίτη).
Αν ρωτήσεις σήμερα τον κ. Σάλλα πώς έγινε τόσο γρήγορα μεγάλος, θα σου απαντήσει με σεμνότητα ότι «δούλεψα σκληρά με μια ομάδα νέων ανθρώπων και εγώ σαν μάνατζέρ τους έβαλα απλούς και κατανοητούς στόχους που τους ενέπνευσαν και γίναμε μια ισχυρή ομάδα». Στην πρώτη τριετία π.χ., ο στόχος μας ήταν όχι μόνο να βγάλουμε κέρδη, αλλά προπαντός να δημιουργήσουμε την ταυτότητά μας, περνώντας μια σοβαρή εικόνα στην αγορά. Στη δεύτερη, ο στόχος ήταν να αποκτήσουμε την κρίσιμη μάζα ώστε να μας υπολογίζουν στην αγορά. Στην τρίτη, να εδραιώσουμε την ανταγωνιστική μας θέση και τώρα ο στόχος είναι ομογενοποίηση και εξωστρέφεια.
Το καλοκαίρι ο κ. Σάλλας, επ’ ευκαιρία της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου, ανακοίνωσε τον νέο προγραμματισμό που προβλέπει διπλασιασμό της αξίας της τράπεζας κάθε τρία χρόνια. Οσοι έσπευσαν να χαρακτηρίσουν υπερφιλόδοξο τον στόχο, ίσως τώρα που η Πειραιώς (όπως έδειξαν τα στοιχεία του εννεαμήνου) είναι πρώτη, με 50% στην αύξηση της κερδοφορίας, να σκέπτονται ότι σε μια δυναμική κούρσα τα ρεκόρ εύκολα καταρρίπτονται.