Ανοίγουν μονοπάτια, συντηρούν κιόσκια και παγκάκια, καθαρίζουν παραλίες και δάση, φυλάνε σκοπιά για πυρκαγιές, φροντίζουν ζώα και πουλιά, οργανώνουν περιβαλλοντικές δράσεις, ενημερώνουν και βοηθούν όπου χρειαστεί. Δεν είναι στελέχη περιβαλλοντικών και οικολογικών οργανώσεων, αλλά άνθρωποι της διπλανής πόρτας που όμως στις αποσκευές των διακοπών τους βάζουν, μαζί με το μαγιό και το καπέλο, τη διάθεση για προσφορά, συνδυάζοντας «το τερπνόν μετά του ωφελίμου». Πρόκειται κυρίως για νεαρούς, φοιτητές, αλλά και μεγαλύτερους σε ηλικία, που διαλέγουν να συνδυάζουν διακοπές που προσφέρουν διάφορες μη κυβερνητικές οργανώσεις με εθελοντική εργασία.
Στον Ολυμπο για δασοφύλαξη
Οι τραγικές πυρκαγιές του περσινού καλοκαιριού ώθησαν τον κ. Ηλία Τσολακίδη, προγραμματιστή από την Κατερίνη, να ξεκινήσει μια πρωτοβουλία πολιτών για την προστασία του κατάφυτου Ολύμπου, που ακούει στο όνομα «Χαρίζω μια μέρα μου στο δάσος», και οργανώνεται μέσω μιας διαδικτυακής πλατφόρμας (στην ιστοσελίδα www.otoposmou.gr). Οι συμμετέχοντες προσφέρουν πέντε ώρες ημερησίως για να «παρατηρούν» το δάσος με κυάλια, ώστε να δώσουν αμέσως σήμα μόλις δουν κάποια εστία φωτιάς. Για τον σκοπό αυτό έχει στηθεί στην παραλία των Νέων Πόρων Κατερίνης σχετικό παρατηρητήριο. «Εχει τύχει να εντοπίσω καπνό και μάλιστα ήταν παρόντα και τα παιδιά μου, τα οποία όταν τα ρώτησα, απάντησαν πως φοβήθηκαν ότι θα πάρει φωτιά το δάσος, θα καούν τα ζωάκια και θα βλέπουμε μόνο μαύρα δέντρα», είπε στην «Κ» η κ. Κυριακή Τιτιξή, μέλος του δικτύου. Οι ώρες στο παρατηρητήριο των Νέων Πόρων, εξήγησε η κ. Φωτεινή Κιάφα, τριάντα τεσσάρων ετών, λογίστρια, περνούν ευχάριστα, αφού όσοι μένουν στο πόστο μπορούν να περάσουν μια συνηθισμένη μέρα στη θάλασσα προσφέροντας ταυτόχρονα πολυτιμότατη υπηρεσία στην πυροσβεστική, σύμφωνα με την οποία η δασοφύλαξη μπορεί να μειώσει έως και 85% τον κίνδυνο πυρκαγιάς.
Στη Ζάκυνθο για την καρέτα καρέτα
Ο τριανταοκτάχρονος τραπεζικός υπάλληλος κ. Γιάννης Παναγιωτόπουλος φροντίζει να περνάει τις δύο από τις τρεις εβδομάδες της άδειάς του εργαζόμενος εθελοντικά για την WWF Ελλάς, επειδή αισθάνεται μεγάλη ανάγκη να βρίσκεται στη φύση, αλλά και να προσφέρει στο κοινωνικό σύνολο. Από το δάσος της Δαδιάς στον Εβρο, μέχρι το Εθνικό Πάρκο Πίνδου στη Βάλια Κάλντα και στην παραλία Σεκανίων Ζακύνθου, ο κ. Παναγιωτόπουλος εδώ και χρόνια δουλεύει και οργανώνει άλλους εθελοντές. «Καθαρίζουμε τα μονοπάτια που οδηγούν στην παραλία των Σεκανίων, συντηρούμε τα φυλάκια, καθαρίζουμε το δάσος για τον κίνδυνο πυρκαγιάς και τα απογεύματα έχουμε άλλες δραστηριότητες, όπως επίσκεψη στο μουσείο του φορέα διαχείρισης του Θαλάσσιου Πάρκου Ζακύνθου», εξήγησε και συμπλήρωσε ότι στην αντίστοιχη περίπτωση της παραμονής του στο Δέλτα του Εβρου εργάστηκε μαζί με τους υπόλοιπους εθελοντές κατασκευάζοντας πλωτές φωλιές για τα πουλιά του υγρότοπου, καθαρίζοντας τις καλαμιές όπου χρειαζόταν και φροντίζοντας τα δέντρα. «Η χειρωνακτική εργασία και μάλιστα στη φύση είναι μεγάλη ξεκούραση μετά τη δουλειά γραφείου», παρατήρησε.
Στην Κερατέα για τη μεσογειακή φώκια
Ο δεκαοκτάχρονος φοιτητής τουριστικών επαγγελμάτων κ. Γαβριήλ Χιλλ κάνει δεκαπενθήμερες διακοπές στην Κακιά Θάλασσα της Κερατέας Αττικής και ταυτόχρονα ενημερώνει τον κόσμο για τη μεσογειακή φώκια μονάχους μονάχους, υπό την ομπρέλα της περιβαλλοντικής οργάνωσης «ΜΟm» που ασχολείται με την προστασία του συγκεκριμένου είδους. «Η πιο συνηθισμένη ερώτηση που μας κάνουν είναι αν υπάρχουν φώκιες στην Κερατέα, και η απάντηση είναι πως φώκιες υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα», λέει, προσθέτοντας ότι περνάει πολύ ευχάριστα τις μέρες του δίπλα στη θάλασσα, κυρίως όταν ασχολείται με την περιβαλλοντική εκπαίδευση παιδιών, διοργανώνοντας περιβαλλοντικά παιχνίδια, συζητώντας με τα παιδιά για οικολογικά θέματα και αποδεικνύοντας πως μικροί και μεγάλοι μπορούμε να προσφέρουμε. «Σε καμία περίπτωση δεν αισθάνομαι ότι θυσιάζω τις διακοπές μου ή ότι με εκμεταλλεύονται! Αντιθέτως, έχω και κέρδος, έμαθα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου».
Στον Αετό Φλώρινας
για την καφέ αρκούδα
«Δουλεύω μέσα στην τράπεζα ως δικηγόρος και όλη τη μέρα ασχολούμαι με χρήματα και αντιδικίες, στην πόλη φυσικά. Ξαφνικά βρέθηκα στη φύση, στην ορατή πλευρά του θείου, και επέστρεψα τόσο πλήρης και ευτυχής μετά τις διακοπές μου, που όλοι με ρωτούσαν αν έκανα μπότοξ», είπε στην «Κ» η κ. Ειρήνη Βορδώνη. Εδώ και δυόμισι χρόνια, δύο με τρεις φορές ετησίως, περνάει λίγες ημέρες στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του «Αρκτούρου» στον Αετό Φλώρινας. «Συνήθως εργάζομαι στην υποδοχή, λεπτή δουλειά αφού έχουμε να κάνουμε με πολλούς Ελληνες που περιμένουν στη σειρά! Επίσης, ταΐζω φρούτα τις αρκούδες τα πρωινά και ενίοτε απασχολούμαι και στο πωλητήριο», εξήγησε. Για την ίδια, η εργασία αυτή είναι οι καλύτερες διακοπές αφού μέσα από τον εθελοντισμό έχει κάνει γερές φιλίες και αισθάνεται ότι «βάζει κι εκείνη το λιθαράκι της».