Ποιος είναι ο πιο κατάλληλος χώρος για την εγκατάσταση ενός εργοστασίου παραγωγής τσιμέντου σε μια αγροτική περιοχή, όπως για παράδειγμα στο χωριό Βλαχέρνα, στον δήμο Λεβιδίου του νομού Αρκαδίας; Θα ρωτήσετε: Μα, τι χρειάζεται ένα εργοστάσιο παραγωγής τσιμέντου σε ένα μικρό χωριό στις πλαγιές του Μαινάλου, όπου κτίζουν κυρίως με πέτρα; Θα καλύψει άραγε υπερτοπικές ανάγκες ή μήπως το «ρίαλ εστέιτ» που κάποιοι ορέγονται στο βουνό;
Ο χώρος, λοιπόν, που πρέπει να εγκατασταθεί το εργοστάσιο (με τρία σιλό ύψους 32 μέτρων!) δεν μπορεί παρά να είναι εντός ζώνης προστασίας Φύση 2000 (Natura), εφαπτόμενος με το μοναδικό ελατόδασος του Μαινάλου και έχοντας στην άλλη πλευρά του επίσης δασική έκταση! Καλό είναι να απέχει μόλις 500 μέτρα από τα πρώτα σπίτια του οικισμού της Βλαχέρνας που έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός και μόλις ένα χιλιόμετρο από το κάστρο – κρησφύγετο του Κολοκοτρώνη, από το οποίο ο επισκέπτης θα έχει οπτική επαφή με τη σύγχρονη ελληνική άποψη περί βιώσιμης ανάπτυξης…
Αντίθετοι
Παράλογο; Και όμως, αυτή είναι η άποψη της νομαρχίας (με την οποία συμφώνησε και η περιφέρεια), η οποία έδωσε την άδεια για τη δημιουργία μονάδας παραγωγής τσιμεντοπροϊόντων και σκυροδεμάτων. Λογάριαζαν όμως χωρίς τον «ξενοδόχο». Δεν συμφωνεί όμως ο δήμος Λεβιδίου και ειδικά οι κάτοικοι της Βλαχέρνας, οι οποίοι και έχουν προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας (η υπόθεση θα εκδικασθεί στις 24 Σεπτεμβρίου).
«Ολη η περιοχή είναι ιδιαίτερου φυσικού κάλλους αποτελούμενη από βοσκότοπους, καλλιεργημένες εκτάσεις δημητριακών και καρυδιάς. Ο χώρος όπου σχεδιάζεται να γίνει το εργοστάσιο γειτνιάζει με δασικές εκτάσεις, τόσο βόρεια όσο και νότια. Συνορεύει με χαμηλή αλλά πλούσια δασική βλάστηση, ενώ στα 150 περίπου μέτρα ξεκινούν τα έλατα. Η περιοχή είναι συνολικά μεγάλης ιστορικής και αρχαιολογικής σημασίας και χρήζει ανάδειξης και προστασίας και όχι βιοτεχνικών και βιομηχανικών εγκαταστάσεων, που δεν ταυτίζονται με τον χαρακτήρα αλλά ούτε και τις ανάγκες των μόλις 400 περίπου κατοίκων της», τονίζει ο κ. Βασίλης Κουνέλης, πληρεξούσιος δικηγόρος του δήμου.
Στα κρυφά
Επιπλέον, ο δήμος καταγγέλλει ότι έγινε προσπάθεια να μη γίνει αντιληπτή η διαδικασία της αδειοδότησης. Οπως τονίζεται χαρακτηριστικά στην προσφυγή στο ΣτΕ «δεν αναφέρεται σε καμία δημοσίευση ο τόπος της υπό κρίση εγκατάστασης, το δημοτικό διαμέρισμα Βλαχέρνας και ο δήμος Λεβιδίου, ούτε η θέση της υπό κρίση εγκατάστασης». Η μη δημοσίευση (ή η λανθασμένη δημοσίευση) δεν αποτελεί τυπικό ζήτημα, αλλά ουσιώδη παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, καθώς δεν επιτρέπει τη δημόσια διαβούλευση. Πολύ περισσότερο που, όπως υποστηρίζει ο δήμος Λεβιδίου, έχει γίνει πρόταση για την εγκατάσταση της μονάδας σε άλλο, κατάλληλο σημείο. Στο πλευρό των κατοίκων στέκεται και ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, κ. Δημήτρης Παξινός, με μήνυμά του προς την τοπική εταιρεία «Αεί Μαίναλον», μιλώντας για απειλή σοβαρής υποβάθμισης του περιβάλλοντος.