Για όλα τα πρωτοφανούς έκτασης και έντασης επεισόδια που παρέλυσαν τη χώρα τον περασμένο μήνα, εκείνο που έφταιγε δεν ήταν η ανεπάρκεια του κράτους να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών. Και για όλες τις καταστροφές που συνέβησαν σε καταστήματα, κτίρια και εγκαταστάσεις, αυτό που ευθυνόταν δεν ήταν η κατάρρευση των μηχανισμών προστασίας της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή, για όλα έφταιγε το… ακαδημαϊκό άσυλο.
Το οποίο, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, αποτελεί ορμητήριο παρανόμων και εγκληματιών!
Ομως το πανεπιστήμιο είναι άσυλο ιδεών και όχι εγκληματιών, όπως συχνά παρουσιάζεται. Αφού σύμφωνα με τον σχετικό νόμο, η έννοια του ασύλου δεν υφίσταται όταν εντός των πανεπιστημίων διαπράττονται αυτόφωρες κακουργηματικές πράξεις και εγκλήματα κατά της ζωής. Που σημαίνει ότι στις περιπτώσεις αυτές, η δημόσια αρχή έχει την ίδια ακριβώς υποχρέωση άμεσης επέμβασης, όπως και στις υπόλοιπες, εκτός πανεπιστημίου περιοχές.
Η κυβέρνηση, λοιπόν, αντί να εργάζεται για την εφαρμογή της νομοθεσίας που η ίδια ψήφισε, επιμένει σ’ έναν ιδιότυπο πόλεμο φθοράς εναντίον του δημόσιου πανεπιστημίου. Διακινώντας σε κάθε ευκαιρία σενάρια αποδυνάμωσης των ακαδημαϊκών θεσμών και αμφισβήτησης των πανεπιστημιακών παραδόσεων.
* Ο κ. Γ. Α. Μυλόπουλος είναι καθηγητής Πολυτεχνικής Σχολής ΑΠΘ.