Ο πρώην τεχνικός διευθυντής της Siemens Hellas Εμμανουήλ Σταυριανού είναι ο δεύτερος κατηγορούμενος που προφυλακίζεται για το σκάνδαλο, μετά τον κ. Πρ. Μαυρίδη. Η προφυλάκιση διατάχθηκε στις 23.30 χθες από τον 4ο ειδικό ανακριτή, με τη σύμφωνη γνώμη του εισαγγελέα, μετά την ολοκλήρωση της απολογίας του κ. Σταυριανού. Ηταν η πρώτη φορά που ο κ. Σταυριανού λογοδότησε ενώπιον της δικαιοσύνης -καθώς είχε αρνηθεί να καταθέσει στο στάδιο της προκαταρκτικής έρευνας επικαλούμενος αοριστία του κατηγορητηρίου- και προχώρησε στην παντελή άρνηση του κατηγορητηρίου.
Στο υπόμνημα 50 σελίδων που υπέβαλε στον κ. Ζαγοριανό επαναλαμβάνει τον ισχυρισμό του και χαρακτηρίζει τις αποδιδόμενες σε αυτόν πράξεις ανυπόστατες, αόριστες και ασαφείς καθώς όπως επισημαίνει δεν προσδιορίζεται πώς, πότε, γιατί και ποιος δωροδόκησε ποιον. Διευκρινίζει ότι οι κατηγορίες που του αποδίδονται αφορούν την περίοδο από το Δεκέμβριο του 1998 μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2003 ενώ εκείνος αποχώρησε από την εταιρεία τον Απρίλιο του 1999 και, όπως επισημαίνει, ήδη από τον Οκτώβριο του 1998 δεν είχε καμία ουσιαστική αρμοδιότητα.
Ο κ. Σταυριανού αρνείται το αδίκημα της δωροδοκίας, παραδέχεται ότι ο λογαριασμός με την κωδική ονομασία «Νίκος» ανήκει στον ίδιο και επισημαίνει ότι το 1 εκατ. μάρκα που εμβάστηκαν σε αυτόν το 1999 είναι μπόνους που προέρχεται από τη μητρική Siemens. Αμφισβητεί συνολικά την εγκυρότητα της έκθεσης της Debevoise and Plimpton, ενώ βάλλει κατά του ανακριτή κατηγορώντας τον ότι «έχει γυρίσει την πλάτη στην αλήθεια» καθώς και για εξυπηρέτηση πολιτικών και άλλων συμφερόντων. «Εχω κληθεί να απολογηθώ σα να πρόκειται να δώσω επαγγελματική συνέντευξη αφού η απόφασή σας είναι ειλημμένη», αναφέρει.
Αναφερόμενος στη σύμβαση 8002 για την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ ο κ. Σταυριανού διευκρινίζει ότι δεν συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις και επισημαίνει ότι δικαίωμα υπογραφής είχε μία σειρά ατόμων μεταξύ των οποίων και οι συγκατηγορούμενοί του Μιχάλης Χριστοφοράκος, Ηλίας Γεωργίου, Αλέξανδρος Αθανασιάδης, Χρήστος Καραβέλας. Διευκρινίζει ότι δικαίωμα υπογραφής είχε και ο ίδιος ωστόσο από την έρευνα που έγινε στη Γερμανία ουδείς «εξέφρασε υπόνοια ότι εγώ είχα ωφελήματα». Ο κατηγορούμενος αμφισβητεί το ύψος της ζημίας που κατά την κατηγορία υπέστη ο ΟΤΕ και υποστηρίζει ότι η εκτίμησή της από τον ανακριτή είναι υπεραπλουστευτική και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, εξ ου και ζητά τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης. Ο κατηγορούμενος υποστηρίζει ότι η σύμβαση ήταν άκρως επωφελής για τον οργανισμό, καθώς αυξήθηκαν θεαματικά τα έσοδά του και υπογραμμίζει ότι η συμφωνία εγκρίθηκε από τον τότε αρμόδιο υπουργό Αναστάσιο Μαντέλη και ότι σε περίπτωση που αυτή δεν είχε υπογραφεί η καταστροφή του ΟΤΕ ήταν βέβαιη.