Παλαιότερα ο Γιάννης Πανούσης, τώρα ο Πάσχος Μανδραβέλης αμφότεροι πνευματικοί άνθρωποι με το θάρρος της γνώμης τους και ιδέες προχωρημένες, θερμοί υπερασπιστές των ατομικών δικαιωμάτων διαχρονικά, χωρίς δουλείες. Η αντίδραση της κοινωνίας μπροστά σ’ αυτά τα φαινόμενα βίας είναι η γνωστή «για δες τι γίνεται ρε παιδί μου» και μετά βυθίζεται στον ρυθμό των τηλεοπτικών εκπομπών αποχαυνωμένη, μέχρις ότου ο Μορφέας τους συντροφεύσει μέχρι την επόμενη μέρα, για τη συνέχεια των serials. Και η ζωή συνεχίζεται, με την κατάσταση να επιδεινώνεται με την απειλή χρεoκοπίας της χώρας -ή χρεoκοπήσαμε και μας το κρατάνε κρυφό- και την ηθική διάβρωση να διεισδύει όλο και περισσότερο, εμφανιζόμενη μάλιστα ως μια φυσιολογική κατάσταση από τους καθ’ ύλην αρμόδιους για τον έλεγχο και τον περιορισμό της. Και όσον αφορά την οικονομία η κατάσταση μπορεί να είναι αναστρέψιμη, πλην όμως προϋποθέτει ένα κράτος αρχών, με πολίτες ενεργούς και έτοιμους να αντιπαρατεθούν σε κάθε παραβίαση αυτών των αρχών, σε κάθε παραβίαση δημοκρατικών κανόνων και αρχών απ’ όπου και αν προέρχονται.
Πρόσφατα η ΠΟΣΔΕΠ ανέλαβε μια αξιέπαινη πρωτοβουλία, σε καιρούς που το pανεπιστήμιο βάλλεται, υποβαθμίζεται, απαξιώνεται, για ενεργοποίηση της κοινωνίας σε θέματα τρομοκρατίας, με σκοπό την οργάνωση ενός συλλαλητηρίου και καλούσε προς τούτο σε μια πρώτη συνάντηση επιστημονικούς και κοινωνικούς φορείς. Αφορμή της πρωτοβουλίας αυτής αποτέλεσε η δολοφονική επίθεση σε βάρος αστυνομικών υπηρετούντων σε Αστυνομικό Τμήμα Αγίας Παρασκευής και αιτία όλη αυτή η έξαρση της τρομοκρατίας, της οποίας τα απώτερα αίτια πρέπει νa αναζητηθούν.
Τόπος μιας πρώτης συνάντησης γνωριμίας ορίσθηκε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, από την οποία απουσίαζαν οργανώσεις όπως η ΟΛΜΕ, η ΑΔΕΔΥ, η ΓΣΕΕ, με μεγάλη κοινωνική προσφορά αναμφισβήτητα, για τους δικούς της λόγους η κάθε μία. Οπως απουσίαζαν επιστημονικοί φορείς, διαπρύσιοι κατά τa άλλα κήρυκες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εν τέλει, όπως είπε κάποιους από τους παρισταμένους, «πόσα θύματα πρέπει να υπάρξουν για να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά της ελληνικής κοινωνίας;».
Κάθε κρούσμα βίας πρέπει πρωτίστως να απαξιώνεται και να στιγματίζεται. Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων που αντιστέκεται, μάχεται, προωθεί ιδέες, απλώς δεν έχει τη δυνατότητα να επικοινωνήσει με τον πολύ κόσμο, αφού αυτή η δυνατότητα έχει σχεδόν αποκλεισθεί, όμως οργανώνεται, μυείται και μυεί στις πανάρχαιες πνευματικές, πολιτισμικές μας αξίες και πρωτοπορεί. Είναι ένας κόσμος διαφορετικός από αυτόν της τηλεόρασης που όμως καθημερινά διδάσκει και διδάσκεται και παραδίδει μαθήματα ήθους και αγωνιστικότητας.
Ας μην απογοητευόμαστε και ας αγκαλιάζουμε τέτοιες κινήσεις και πρωτοβουλίες που ενώνουν και γαλουχούν τα νέα παιδιά.
* Ο κ. Δημήτρης Παξινός είναι πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.