Δεκτή με οργή από ανθρωπιστικές οργανώσεις και τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης έγινε η πρόσφατη δήλωση του υπουργού Μετανάστευσης και Εθνικής Ταυτότητας της Γαλλίας Ερίκ Μπεσόν για απελάσεις 29.000 λαθρομεταναστών από τη Γαλλία μέσα στο 2009. Παρά τις διευκρινίσεις, τις οποίες προσέφερε ο κ. Μπεσόν για το μικρό αριθμό Αφγανών λαθρομεταναστών που «επαναπροωθήθηκαν» από τις γαλλικές αρχές, η αντιρατσιστική οργάνωση SOS Racisme κήρυξε ημέρα εθνικής δράσης για την Τετάρτη, με διαδηλώσεις σε πολλές μεγάλες γαλλικές πόλεις.
Η αυστηρή μεταναστευτική πολιτική, η ενίσχυση της οποίας απετέλεσε προεκλογική δέσμευση του σημερινού προέδρου Σαρκοζί το 2007, αλλά και η απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης να ανοίξει πραγματικό ασκό του Αιόλου με τη δημόσια συζήτηση για την έννοια της «εθνικής ταυτότητας», αποκάλυψαν το σκληρό ιδεολογικό πρόσωπο του σύγχρονου γκωλισμού. Η προσπάθεια του προέδρου Σαρκοζί δεν απέδωσε, όμως, τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς αντί να συσπειρώσει γύρω από το κυβερνών UMP το σύνολο της γαλλικής Δεξιάς, έδωσε την ευκαιρία στο εξασθενημένο ακροδεξιό και ξενόφοβο Εθνικό Μέτωπο του Ζαν-Μαρί Λεπέν να ανακτήσει το χαμένο πολιτικό έδαφος, εμφανιζόμενο ως ο μόνος εγγυητής της φυλετικής ακεραιότητας της χώρας.
Η επιλογή του προέδρου Σαρκοζί να διορίσει το στενό του πολιτικό σύμμαχο Μπρις Ορτεφέ στο νεοσύστατο τότε υπουργείο Μετανάστευσης και Εθνικής Ταυτότητας το Μάϊο του 2007 υπήρξε ενδεικτική. Ο υπουργός έδωσε αμέσως το πολιτικό του στίγμα, δηλώνοντας ότι «η Γαλλία έχει δικαίωμα να επιλέγει ποιους θα φιλοξενεί» και ότι «οι λαθρομετανάστες δεν είναι καθαρά πρόσωπα».
Τα λόγια του υπουργού μπορεί να ακούγονται άκομψα, αποκαλύπτουν όμως τις βαθιά εδραιωμένες ιδεολογικές θέσεις της γαλλικής Δεξιάς για τη μετανάστευση. Η γαλλική Δεξιά -αλλά και σημαντική μερίδα της Αριστεράς στη χώρα- θεωρεί την ενσωμάτωση των μεταναστών αναγκαία προϋπόθεση για την εισδοχή και τη λειτουργία τους στη γαλλική κοινωνία. Εκτιμώντας ότι οι αρχές της Γαλλικής Επανάστασης είναι πανανθρώπινες και διαρκείς, πολλοί Γάλλοι θεωρούν ότι η άκριτη υιοθέτησή τους από κάθε μετανάστη αποτελούν εγγύηση κοινωνικής ειρήνης και προσωπικής επιτυχίας.
Το Εθνικό Μέτωπο
Το αξίωμα αυτό ήλθε, όμως, να αμφισβητήσει η ίδια η γαλλική Δεξιά, με την τολμηρή αλλά ατελέσφορη πρωτοβουλία της να θέσει προς συζήτηση το ζήτημα της εθνικής ταυτότητας. Η προσπάθεια του κυβερνώντος UMP να συμβιβάσει τα συμβίβαστα, να εμφανισθεί δηλαδή υπέρμαχο του αυστηρού καθορισμού της φύσης της εθνικής ταυτότητας, ως υιοθέτηση κοινών πολιτιστικών αξιών και συνηθειών, αλλά και της ελεύθερης διακίνησης ατόμων, όπως αυτή ορίζεται από τους θεωρητικούς της παγκοσμιοποίησης, επέτρεψε στο πάντα έτοιμο Εθνικό Μέτωπο να εκτροχιάσει τη συζήτηση.