Οι Αγγλοσάξονες λένε ότι δεν έχει νόημα να κλαις πάνω από την κανάτα με το χυμένο γάλα. Για τους φορείς της πολιτιστικής βιομηχανίας, η ζημιά έχει γίνει εδώ και χρόνια. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία της Φωνογραφικής Βιομηχανίας (IFPI), η μείωση στις πωλήσεις των δίσκων έχει ξεκινήσει εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία, ενώ την τελευταία πενταετία μιλάμε για ελεύθερη πτώση: από τα 24,4 δισ. δολάρια του 2004, έχουμε βρεθεί στα 15,8 δισ. δολάρια σήμερα. Στις ΗΠΑ οι ψηφιακές πωλήσεις μουσικής αποτελούν το 40% των πωλήσεων για το 2009, ενώ στην Ευρώπη οι ψηφιακές πωλήσεις δεν αντιπροσωπεύουν παρά το 15% των νόμιμων πωλήσεων.
Στα καθ’ ημάς, η αστυνομία εκτιμά ότι η οικονομική ζημία τα τελευταία επτά χρόνια αγγίζει το 1 δισ. ευρώ λόγω της διαδικτυακής πειρατείας, ενώ η αρμόδια για τα μουσικά πράγματα ΑΕΠΙ εκτιμά ότι τα διαφυγόντα κέρδη από το παράνομο downloading φθάνουν τα 11 εκατ. ευρώ τον χρόνο.
Ούτε η δυνατότητα online διάθεσης φαίνεται να ανακόπτει την τρελή πορεία της πειρατείας, αφού σε κάθε νόμιμο «κατέβασμα» τραγουδιού ή δίσκου αντιστοιχούν 650 παράνομα.
Η ίδια εταιρεία υπολογίζει ότι κάθε χρήστης που «κατεβάζει» μουσική ή ταινίες από το Ιντερνετ το κάνει τουλάχιστον 10 φορές τον μήνα.
Αν και δεν έχει πληγεί σε τόσο μεγάλο βαθμό, ούτε η βιομηχανία του βιβλίου θα πρέπει να κοιμάται ήσυχη. Το «κλείδωμα» των ψηφιακών εκδόσεων αποτελεί σήμερα το υπ’ αριθμόν 1 ζητούμενο για τους εκδότες, αφού πιθανό «σπάσιμο» του κωδικού θα σημαίνει ουσιαστικά την ανεξέλεγκτη και δωρεάν διάθεση του βιβλίου.