Ηταν μια συνάντηση σε ήπιους τόνους, παρότι οι δύο πλευρές φαίνεται ότι σύντομα θα βρεθούν… στα χαρακώματα. Ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος είχε χθες την πρώτη ενημερωτικού χαρακτήρα συνάντησή του με εκπροσώπους περιβαλλοντικών οργανώσεων. Η διάσταση απόψεων, όπως αναμενόταν, ήταν πλήρης, παρ’ όλα αυτά οι δύο πλευρές υποσχέθηκαν να αναζητήσουν τρόπους συνεργασίας.
Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις εξέφρασαν ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα μέσω επιστολής τις θέσεις τους για τα βασικά ζητήματα του περιβάλλοντος στη χώρα μας, εκφράζοντας ουσιαστικά την ανησυχία τους για τις προθέσεις της νέας ηγεσίας του υπουργείου. Ακολούθησε επιστολή της WWF στους υπουργούς Περιβάλλοντος και Οικονομικών σε σχέση με τις προβλέψεις του εφαρμοστικού νόμου για περιβαλλοντικά ζητήματα. Στη χθεσινή συνάντηση γνωριμίας ο κ. Παπακωνσταντίνου τοποθετήθηκε επί των βασικών θεμάτων που του έθεσαν οι περιβαλλοντικές οργανώσεις (πλην του Εφαρμοστικού), κάνοντας εμφανή τη διάσταση απόψεων που υπάρχει ανάμεσα στις δύο πλευρές. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα των αυθαιρέτων: «Αν η θέση σας είναι ότι καμία αυθαιρεσία δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή, ούτε καν με την επιβολή ποινής, τότε δεν θα τα βρούμε. Ας βρούμε όμως αυτά στα οποία μπορούμε να συμφωνήσουμε», ανέφερε ο υπουργός. Από την πλευρά τους οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αναγνώρισαν την ανάγκη προσέλκυσης επενδύσεων και ώθησης της οικονομίας. Ωστόσο υποστήριξαν ότι με τις ρυθμίσεις του εφαρμοστικού νόμου ούτε η προστασία του περιβάλλοντος διασφαλίζεται ούτε οι επενδύσεις προωθούνται, λόγω ασαφειών ή ενδεχόμενου προβλήματος αντισυνταγματικότητας. Επιπλέον επισήμαναν ότι πολλές από τις «κολλημένες» επενδύσεις αφορούν περιοχές με αμφισβητούμενο ή απαγορευτικό καθεστώς, δηλαδή καθυστερούν επειδή… θα ήταν παράνομο να εγκριθούν! Το μόνο σημείο στο οποίο οι δύο πλευρές φαίνεται ότι «συναντήθηκαν» ήταν η τύχη των φορέων διαχείρισης προστατευόμενων περιοχών, οι οποίοι βρίσκονται σήμερα «στον αέρα». Ο κ. Παπακωνσταντίνου δεσμεύθηκε ότι θα αναζητήσει τρόπους χρηματοδότησης της λειτουργίας τους, με τις οργανώσεις να ζητούν έναν μόνιμο μηχανισμό και όχι την περιστασιακή τους υποστήριξη από κοινοτικά προγράμματα.