Επαφές με το Συμβούλιο της Επικρατείας ξεκίνησε το υπουργείο Περιβάλλοντος για το θέμα των αυθαιρέτων. Το υπουργείο ζήτησε να ενημερωθεί σχετικά με τη νομολογία του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου για τα αυθαίρετα, με σκοπό να διερευνήσει τις πιθανότητες που έχει μια γενικευμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων να μην κριθεί αντισυνταγματική. Το νομικό τέχνασμα του υπουργείου είναι η αναστολή της κατεδάφισης του κτιρίου για ορισμένο χρονικό διάστημα, αντί της εξαίρεσης από την κατεδάφιση, η γενικευμένη εφαρμογή της οποίας έχει κριθεί αντισυνταγματική στο παρελθόν. Ωστόσο και αυτή η νομική διατύπωση έχει μικρές πιθανότητες να γίνει δεκτή.
Μετά τις φιλόδοξες οικονομικές εξαγγελίες, λοιπόν, για εισπράξεις εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ από τα αυθαίρετα έρχεται η ώρα ο νέος υπουργός Περιβάλλοντος κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου να εξετάσει τα περιθώρια που δίνει ο νόμος για την εφαρμογή του σχεδίου του. Τις προηγούμενες ημέρες έγιναν οι πρώτες διερευνητικές επαφές με Συμβούλους της Επικρατείας, ενώ δεν αποκλείεται την επόμενη εβδομάδα να οριστεί και συνάντηση, άγνωστο προς το παρόν σε ποιο επίπεδο (αν θα είναι μια συνάντηση νομικών ή και με τη συμμετοχή της ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ).
Η προσπάθεια της νέας ηγεσίας του ΥΠΕΚΑ να ανοίξει θέμα νομιμοποίησης της αυθαίρετης δόμησης είναι σίγουρο ότι θα συναντήσει πολλά και ανυπέρβλητα εμπόδια. Τα τελευταία χρόνια, η στάση του Συμβουλίου της Επικρατείας απέναντι στις προσπάθειες νομιμοποίησης πολεοδομικών αυθαιρεσιών έχει σκληρύνει. Το βασικό επιχείρημα που θέτει το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο ήδη από το δεκαετία του ’80 είναι ότι η νομιμοποίηση αυθαιρέτων αντίκειται όχι μόνο στη βασική αρχή της ανάπτυξης του οικιστικού περιβάλλοντος μέσω επιστημονικού σχεδιασμού, αλλά και στις αρχές του κράτους δικαίου και της ισότητας των πολιτών έναντι του νόμου. «Η νομολογία του ΣτΕ είναι σαφής. Η γενικευμένη νομιμοποίηση αυθαιρέτων που χτίστηκαν μετά το 1983 είναι αδύνατη», δήλωνε στις 15 Μαΐου στην «Κ» ο πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ κ. Κώστας Μενουδάκος.
Αυτό που αναμένεται να υποστηρίξει το ΥΠΕΚΑ είναι ότι δεν είναι στις προθέσεις του μια νομιμοποίηση, αλλά μια «αναστολή κατεδάφισης» με συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα, στο πρότυπο των ημιυπαίθριων. Η μεγάλη διαφορά, βέβαια, είναι ότι η ρύθμιση αυτή αφορούσε νόμιμα κτίρια με πολεοδομικές παραβάσεις μέσα στον όγκο του κτιρίου και όχι κτίρια που χτίστηκαν χωρίς καμία άδεια.