Σχεδόν 4 ταξί ανά 1.000 κατοίκους κυκλοφορούν στην Αθήνα, τη στιγμή που ο αντίστοιχος δείκτης για τη Ρώμη είναι 2,1 ταξί ανά 1.000 κατοίκους, για το Βερολίνο 2 ταξί/1.000 κατοίκους, για το Μιλάνο 1,6 ταξί/1.000 κατοίκους, για τις Βρυξέλλες 1,5 ταξί/1.000 κατοίκους και για τη Στουτγάρδη 1,3 ταξί/1.000 κατοίκους.
Η απελευθέρωση, όχι όμως στην πλήρη μορφή της για την πλειονότητα των χωρών, οδήγησε σε διαφοροποίηση των χαρακτηριστικών της αγοράς ταξί. Κοινή συνισταμένη στις περισσότερες περιπτώσεις είναι το γεγονός ότι ο αριθμός των υπό έκδοση αδειών αλλά και το κανονιστικό πλαίσιο αποτελούν αρμοδιότητα των τοπικών αρχών.
Στην Ιρλανδία παρατηρήθηκε μεγάλη αύξηση του αριθμού των ταξί ακόμη και κατά 200%, στο Δουβλίνο και κατά μέσο όρο 100% στις υπόλοιπες περιοχές, μετά την ελεγχόμενη απελευθέρωση της αγοράς. Τα κόμιστρα παρέμειναν ελεγχόμενα από το κράτος, ενώ οι αυτοκινητιστές ταξί εξυπηρετούν τους επιβάτες είτε παραλαμβάνοντάς τους από τον δρόμο είτε από πιάτσες ταξί. Σε επίπεδο εξυπηρέτησης μειώθηκε ο χρόνος αναμονής για την ανεύρεση ταξί, ενώ βελτιώθηκε ο χρόνος εξυπηρέτησης των τηλεφωνικών ραντεβού.
Στην Ιταλία από την άλλη έγινε προσπάθεια αύξησης του αριθμού των ταξί μέσω της έκδοσης νέων αδειών. Αποτέλεσμα ήταν οι αυξήσεις στα κόμιστρα αλλά και στη διαθεσιμότητα των ταξί, ενώ περιορίστηκε ο χρόνος αναμονής για την εύρεση ταξί. Και στην περίπτωση της Ιταλίας η αγορά λειτουργεί με παραλαβή επιβατών από τον δρόμο και πιάτσες ταξί.
Σε άμεση αύξηση του κομίστρου οδήγησε η πλήρης απελευθέρωση του κλάδου στη Σουηδία, όπου όμως δεν παρατηρήθηκε καμία μεταβολή στον αριθμό των κυκλοφορούντων ταξί. Το βασικότερο μέσο εύρεσης ταξί είναι οι τηλεφωνικές κρατήσεις και τα ραντεβού στη Σουηδία, όπου το 20% των διαδρομών πραγματοποιείται σε αγροτικές περιοχές οι οποίες επιδοτούνται μερικώς. Η προσφορά αυξήθηκε, μετά την απελευθέρωση, τις βραδινές ώρες και τα Σαββατοκύριακα.
Στην Ισπανία από την άλλη, η αγορά των ταξί ρυθμίζεται αποκλειστικά και μόνο από τις τοπικές αρχές, ενώ η παραλαβή επιβατών γίνεται ως επί το πλείστον από τον δρόμο.
Αντίστοιχα και στη Γαλλία, οι τοπικές αρχές ρυθμίζουν τον αριθμό των κυκλοφορούντων ταξί, ο οποίος παρέμεινε στάσιμος για πολλά χρόνια. Η εύρεση ταξί αποτελεί δύσκολη υπόθεση κυρίως κατά τις ώρες αιχμής, ενώ η παραλαβή επιβατών γίνεται και από πιάτσες, αλλά και κατόπιν τηλεφωνικής κλήσης.
Η άρση των περιορισμών στην έκδοση αδειών ταξί οδήγησε στην αύξηση κατά 30% του συνόλου των ταξί στην Αγγλία. Η αγορά ρυθμίζεται από τις τοπικές αρχές, ενώ εκτός από συμβατικά ταξί υπάρχουν και μισθωμένα οχήματα. Στην Αγγλία αυξήθηκε, μετά την απελευθέρωση, η διαθεσιμότητα ταξί, ενώ μειώθηκε και ο χρόνος αναμονής.