Πώς θα σας φαινόταν αν κάποιος εμφανιζόταν μπροστά σας για να υποστηρίξει ότι η ζωή στην Αθήνα τους τελευταίους μήνες έχει βελτιωθεί; Συζητήσιμο. Ολοι γνωρίζουν ή υποψιάζονται τι σημαίνει να ζεις ή να εργάζεσαι στο κέντρο της πόλης. Πολύ πριν από τα επεισόδια της 29ης Ιουνίου, το κέντρο είχε μεταβληθεί σε μια νεκρή ζώνη. Με εξαίρεση τις πιο τουριστικές περιοχές (Πλάκα, Μοναστηράκι, Θησείο) που διατηρούν κάποια κίνηση κυρίως από τους ξένους επισκέπτες και, φυσικά, το ακαταπόνητο Γκάζι, στην υπόλοιπη κεντρική Αθήνα επικρατεί «παγωμάρα».
Ο κόσμος «δεν κατεβαίνει», αρχίζει και παγιώνεται μια επιπόλαιη αντίληψη που θέλει το κέντρο ένα «επικίνδυνο» μέρος. Ακόμα και όσοι βρίσκουν αστεία μια τόσο δραματική προσέγγιση το αποφεύγουν γιατί αισθάνονται δυσάρεστα με όσα βλέπουν.
Και τα όσα ζήσαμε πριν από λίγες εβδομάδες επιβάρυναν ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα. Το κλείσιμο της λεωφόρου Αμαλίας από τους «Αγανακτισμένους» στο ύψος του Κοινοβουλίου δημιούργησε μια de facto διαίρεση της πόλης.
Στην ίδια την πλατεία Συντάγματος το μεγάλο κάμπινγκ κυριαρχεί απόλυτα σε επίπεδο εικόνας και εντυπώσεων, ενώ καταφύγιο έχουν βρει εκατοντάδες «μαϊμούδες» του παρεμπορίου.
Το ζαχαροπλαστείο «Τερκενλής», ένα από τα «στέκια» της πλατείας, υπέστη μεγάλες καταστροφές και οι αρχικές πληροφορίες ήθελαν την επιτυχημένη θεσσαλονικιώτικη εταιρεία να μην επιστρέφει στο Σύνταγμα. Τελικά, ο «Τερκενλής» ανοίγει ξανά στο ίδιο σημείο.
Σε αυτό το περιβάλλον δεν είναι περίεργο που και τα όσα καλά συμβαίνουν καταδικάζονται στην αφάνεια. Για παράδειγμα, ελάχιστοι παρατήρησαν πόσο γρήγορα επανήλθε η πλατεία σε μια ανεκτή κατάσταση. Μέσα σε λίγες ώρες, οι ηρωικοί υπάλληλοι της υπηρεσίας καθαριότητας του Δήμου Αθηναίων μεταμόρφωσαν το βομβαρδισμένο τοπίο σε δημόσιο χώρο πολιτισμένης πρωτεύουσας.
Αστυνόμευση
Ας είναι. Στα μεγάλα «μέτωπα» της Αθήνας η εικόνα είναι ρευστή. Δείτε λίγο την κατάσταση στο «βαθύ» κέντρο, δηλαδή κάτω από την πλατεία Κλαυθμώνος και την οδό Ιπποκράτους. Εκεί η παρουσία της αστυνομίας είναι πλέον πολύ πιο έντονη και στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη μπορεί να υπερηφανεύονται ότι η Ομόνοια «καθάρισε». Δεν βλέπουμε τουλάχιστον τις αποκαρδιωτικές εικόνες πάνω στην πλατεία.
Γενικά έχεις την εντύπωση ότι δίνεται ιδιαίτερο βάρος σε τουριστικά «ευαίσθητες» διαδρομές, όλος ο άξονας από το Μοναστηράκι μέχρι την Ομόνοια και την πλατεία Βάθης αστυνομεύεται, χωρίς αυτό να σημαίνει πως έχουν λυθεί τα προβλήματα. Εμποροι ναρκωτικών εξακολουθούν να αλωνίζουν στην οδό Πειραιώς (μέχρι το ύψος του ΙΚΑ), ενώ χρήση γίνεται σε «παραδοσιακούς» θυλάκους ανομίας, όπως η οδός Ιάσονος στο Μεταξουργείο και η περιβόητη οδός Τοσίτσα, δίπλα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.
«Υπάρχει σαφής βελτίωση τους τελευταίους μήνες», μας λέει κάτοικος της οδού Ηπείρου που εργάζεται στην Ομόνοια. «Γενικά, θα έλεγα ότι έχει συμμαζευτεί η κατάσταση. Βλέπεις ακόμα «περίεργα» πράγματα να συμβαίνουν, αλλά νομίζω είναι διάχυτη η αίσθηση ότι έχει «αραιώσει» ο κόσμος που κάνει αυτές τις «δουλειές»».
Προπύλαια, 7 το απόγευμα
Αντίθετα, ανησυχητικά είναι τα νέα από ένα άλλο ταλαιπωρημένο «μέτωπο» του κέντρου, την Αθηναϊκή Τριλογία. Εκεί όπου τους τελευταίους μήνες η κατάσταση εμφανιζόταν βελτιωμένη, ένα απόγευμα Τρίτης ο πεζόδρομος ανάμεσα στο κεντρικό κτίριο του Πανεπιστημίου Αθηνών και την Ακαδημία Αθηνών παρουσίαζε την παρακάτω εικόνα: πάνω στα παγκάκια γινόταν η προετοιμασία της δόσης και λίγο πιο πέρα, η χρήση των ναρκωτικών μπροστά στα έκπληκτα μάτια των περαστικών. Προς την οδό Πανεπιστημίου, μικροπωλητές είχαν απλώσει την πραμάτεια τους, ενώ στο τμήμα προς την Ακαδημίας γινόταν κανονικά πώληση φρούτων εποχής από υπαίθριους πάγκους…
Ενθαρρυντική εμφανίζεται η εικόνα στην καθαριότητα. Αν δεν υπάρχει κάποια απεργία και αν δεν έχει «βομβαρδιστεί» το Σύνταγμα, με αποτέλεσμα πολλά χέρια να διοχετεύονται στην αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης. Οι ξεχειλισμένοι κάδοι δεν είναι πια συνηθισμένη εικόνα (ειδικά δυτικά της Ομόνοιας), ενώ «συμβολή» έχουν και οι ολοένα αυξανόμενοι ρακοσυλλέκτες της πόλης. Με καροτσάκια από σούπερ μάρκετ μαζεύουν κυριολεκτικά τα πάντα και κυρίως ογκώδη αντικείμενα που έκαναν παραδοσιακά δύσκολη τη ζωή των ανθρώπων της καθαριότητας (ξύλα, χαρτί, σίδερα, παλιά έπιπλα και συσκευές).
Κλίμα ηρεμίας στην οδό Ηπείρου
Πέρασαν πάνω από δύο μήνες από τη στυγερή δολοφονία του 44χρονου Μανώλη Καντάρη στην οδό 3ης Σεπτεμβρίου (ακολούθησε σε άλλη γειτονιά και δολοφονία Πακιστανού μετανάστη) και φαίνεται ότι, παρά τις ανησυχητικές εξάρσεις των πρώτων ημερών, το αποτρόπαιο γεγονός είχε βαθύτερες επιδράσεις στο σώμα της τοπικής κοινωνίας. Σήμερα, η ηρεμία έχει επιστρέψει κατά μήκος της «διακεκαυμένης ζώνης», από το ύψος της οδού Ηπείρου έως και την πλατεία Βικτωρίας, εκεί δηλαδή όπου λίγοι κάτοικοι και θιασώτες ρατσιστικών ιδεών κυνηγούσαν, απειλούσαν και προπηλάκιζαν μετανάστες. Στην εμπέδωση ενός νέου κλίματος συνέβαλε η επαναλειτουργία του σταθμού της Βικτώριας. Περισσότερος κόσμος, περισσότερη κίνηση, περισσότερη ζωή. Και περισσότερη αστυνομία. Αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στον Αγιο Παντελεήμονα και στην πλατεία Αττικής, οι μετανάστες εδώ κάνουν πιο έντονη την παρουσία τους – κυρίως οικογένειες Αφγανών.
Πιο κάτω στην οδό Πατησίων, στην πλατεία Καλλιγά, οι πολίτες παίρνουν πρωτοβουλίες για να βελτιώσουν την εικόνα. Πρόσφατα, η Ενωση Πολιτών Πλατείας Καλλιγά πραγματοποίησε υπαίθρια γιορτή, ένα ανοιχτό κάλεσμα στους κατοίκους της όμορφης γειτονιάς για να βγουν από τους τέσσερις τοίχους των διαμερισμάτων τους. Η προσέλευση ήταν μεγάλη, αλλά κυρίως από Ελληνες. Εχουμε όλοι ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε.