Δρόμος χωρίς επιστροφή είναι για τις περιβαλλοντικές οργανώσεις η ψήφιση του σχεδίου νόμου για την τουριστική κατοικία καθώς, όπως ισχυρίζονται, θα αλλοιώσει μια για πάντα εκτεταμένες περιοχές της χώρας. Σύμφωνα με επιστολή προς τους Ελληνες βουλευτές που συνέταξαν δέκα περιβαλλοντικές οργανώσεις, δεν προηγήθηκαν της κατάθεσης του σχεδίου νόμου ειδικές μελέτες που να τεκμηριώνουν τη ζήτηση για τέτοιου τύπου τουριστικές κατοικίες, ενώ ταυτόχρονα δεν ελήφθη υπόψη το γεγονός ότι η χώρα μας διαθέτει μια σειρά εγκαταλελειμμένους οικισμούς και σημαντικό κτιριακό απόθεμα που παραμένει αναξιοποίητο.
Ειδικότερα, όπως επισημαίνουν οι ΜΚΟ Αρκτούρος, Αρχέλων, Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, Ορνιθολογική, Καλλιστώ, Μεσόγειος SOS, Mom, Greenpeace και WWF, το σχέδιο νόμου που έχει ήδη κατατεθεί στη Βουλή στο πλαίσιο πολυνομοσχεδίου-σκούπα του υπουργείου Οικονομικών, μειώνει την ελάχιστη απαιτούμενη επιφάνεια γηπέδου για τέτοιες επενδύσεις σε 100 στρέμματα για τα κατοικημένα νησιά από 150 που ισχύει σήμερα, δίνοντας μάλιστα τη δυνατότητα καταπάτησής της υπό προϋποθέσεις. Ταυτόχρονα, αυξάνεται το ποσοστό των τουριστικών επιπλωμένων κατοικιών που μπορούν να πωληθούν στο 30% (από 20% που θεσπίζει το ειδικό χωροταξικό για τον τουρισμό) που μπορεί να φτάσει και το 40% σε ορισμένες περιπτώσεις, παρέχοντας τη δυνατότητα να μετατραπεί το ήμισυ και παραπάνω ενός καθαρού ξενοδοχειακού καταλύματος σε τουριστική κατοικία. Οι οργανώσεις στηλιτεύουν ακόμη το γεγονός ότι συστήνεται πολεοδομικό γραφείο του ΕΟΤ, στα πρότυπα της Ναοδομίας, για την έκδοση οικοδομικών αδειών για τις σχετικές τουριστικές επενδύσεις.
«Υποπτο» για τις οργανώσεις είναι και το γεγονός ότι ανατίθεται «αυτοδίκαια» στην ΕΤΑ η διοίκηση και διαχείριση των δημόσιων κτημάτων που βρίσκονται ανάμεσα σε Τουριστικά Δημόσια Ακίνητα, συμπεριλαμβανομένων του αιγιαλού και της παραλίας. «Σε μια εποχή που τα κράτη και η Ε.Ε. κάνουν τολμηρά βήματα προς την ολοκληρωμένη διαχείριση του παράκτιου χώρου και συνειδητοποιούν τις περιβαλλοντικές υπηρεσίες που προσφέρει, αλλά και τους κινδύνους που αντιμετωπίζει, είναι απαράδεκτο στην Ελλάδα τμήματα του αιγιαλού και της παραλίας να αντιμετωπίζονται ως εξαρτήματα τουριστικών επενδύσεων», αναφέρουν χαρακτηριστικά. Αδιανόητη χαρακτηρίζεται, τέλος, η μη υποβολή ενός τόσο σημαντικού σχεδίου νόμου σε δημόσια διαβούλευση, ενώ προβληματισμό προκαλεί η απουσία ειδικών μελετών που να τεκμηριώνουν τη ζήτηση για τέτοιας μορφής τουριστικές κατοικίες.