Ποια πολιτική ακολούθησαν άλλες ευρωπαϊκές χώρες; Ενδεικτικά:
Ηνωμένο Βασίλειο: Τη δεκαετία του 1960, επετράπη στους γιατρούς να συνταγογραφούν ηρωίνη με βάση συγκεκριμένα κριτήρια θεραπείας. Ετσι, όμως, κάποιοι γιατροί πωλούσαν μεγάλες ποσότητες στη μαύρη αγορά. Είκοσι χρόνια αργότερα, η χώρα στράφηκε στα προγράμματα χορήγησης μεθαδόνης. Σύμφωνα με το British Medical Journey, η συνταγογράφηση ηρωίνης διεκόπη επειδή οι εξαρτημένοι εγκατέλειπαν το πρόγραμμα για να εκτίσουν ποινές, ενώ ελάχιστοι το ολοκλήρωναν με επιτυχία.
Ολλανδία: Περίπου 25 χρόνια μετά την εμφάνιση των coffee shops στο Αμστερνταμ, όπου ο καθένας μπορεί να παραγγείλει κάνναβη, η κυβέρνηση δημιούργησε εγκαταστάσεις για υποχρεωτική θεραπεία εξαρτημένων απ’ οποιαδήποτε ουσία, οι οποίοι είχαν παραβατική συμπεριφορά και δεν είχαν εκούσια ενταχθεί σε πρόγραμμα απεξάρτησης. Οι παραβάτες μπορεί να παραμείνουν έως και δύο χρόνια στο πρόγραμμα αυτό που περιλαμβάνει τρία στάδια, από την αποτοξίνωση μέχρι την κοινωνική επανένταξη. Οι υπέρμαχοι της νομιμοποίησης διατείνονται ότι η χρήση κάνναβης στην Ολλανδία δεν αυξήθηκε από τότε που οι νόμοι «χαλάρωσαν», ωστόσο μέσα σε μια δεκαετία, ο αριθμός των coffee shops δεκαπλασιάστηκε.
Ελβετία: Το πείραμα του «Πάρκου της Ζυρίχης» στα τέλη της δεκαετίας του ’80 δεν πέτυχε. Στους χρήστες επιτρεπόταν ελεύθερα η αγορά και χρήση ηρωίνης χωρίς παρέμβαση της αστυνομίας. Ετσι, η Ζυρίχη κατέστη «Παράδεισος» για τους ανά την Ευρώπη χρήστες, μέχρι που το «πείραμα» ολοκλήρωσε ανεπιτυχώς την πορεία του, μετά την αύξηση στη χρήση, τη βία, την εγκληματικότητα, το κόστος περίθαλψης των εξαρτημένων.
Πορτογαλία: Πριν από 11 χρόνια αποποινικοποιήθηκε η κατ’ ιδίαν χρήση ουσιών. Δεν νομιμοποιήθηκαν οι ουσίες. Στοιχεία δείχνουν ότι η αποποινικοποίηση δεν είχε αρνητικές συνέπειες στα ποσοστά χρήσης στη χώρα. Στα πέντε πρώτα χρόνια εφαρμογής, μειώθηκαν από 400 σε 290 ετησίως οι θάνατοι από υπερβολική δόση.
Σουηδία: Η μηδενική ανοχή της Σουηδίας υποστηρίζεται διακομματικά στη χώρα, ενώ η χρήση ουσιών είναι σχετικά χαμηλή.
«Το νομοσχέδιο δίνει στους χρήστες τη δυνατότητα να ζητήσουν υφ’ όρων απόλυση αν δεσμευθούν ότι θα παρακολουθήσουν θεραπευτικό πρόγραμμα και αν το ολοκληρώσουν, αναστέλλεται η ποινή. Προσφέρει το δικαίωμα στη θεραπεία. Μέχρι τώρα, κρατούμενοι που είχαν επιτυχώς ολοκληρώσει προγράμματα απεξάρτησης, επέστρεφαν στις φυλακές για να εκτίσουν ποινή και συχνά ξαναξεκινούσαν χρήση», συμπληρώνει στην «Κ» η κ. Μάρθα Φωστέρη, ειδική βοηθός διευθυντή του Κέντρου Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ).