Στην πρώτη γραμμή του αγώνα για να μην καταρρεύσει η κοινωνία, για να διαφυλαχθεί ένα στοιχειώδες επίπεδο προστασίας των ηλικιωμένων, των αρρώστων, των ατόμων με ειδικές ανάγκες, βρίσκονται οι εργαζόμενοι του «Βοήθεια στο σπίτι». Ενα πρόγραμμα, όμως, στο οποίο έχει μπει ημερομηνία λήξης και αντικατάστασής του με άλλο, το οποίο όμως θα αφήνει ακάλυπτο μεγάλο μέρος των σημερινών εξυπηρετούντων, αλλά και τους εργαζόμενους στον αέρα.
Φροντίδα κάθε είδους
Κάθε μέρα, η Μαρία Ζήση, μαζί με άλλους εννιά εργαζόμενους (κοινωνικοί λειτουργοί, νοσηλευτές, οικογενειακοί βοηθοί), χωρισμένοι σε τρεις ομάδες, φροντίζουν περίπου 300 άτομα στον Δήμο Νέας Φιλαδέλφειας – Νέας Χαλκηδόνας. «Πρόκειται για άτομα που δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες τους μόνοι τους. Σε άλλους θα πάμε τα φάρμακά τους και θα τους προσφέρουμε στοιχειώδη νοσηλεία. Σε άλλους θα πάμε φαγητό από τα προγράμματα σίτισης. Βοηθάμε κάποιους που δεν μπορούν να μετακινηθούν στις συναλλαγές τους με το Δημόσιο ή άλλους φορείς. Σε όλο και περισσότερους προσφέρουμε ψυχοκοινωνική υποστήριξη», λέει στην «Κ» η κ. Ζήση, η οποία κάθε μέρα εξυπηρετεί 120 άτομα. «Οταν ξεκίνησα το 2004 στήριζα περίπου 30 άτομα, το 2008 ανέβηκα στα 60. Τώρα τρέχω και δεν φτάνω. Είναι τρομερό πόσο έχει αυξηθεί ο όγκος της δουλειάς ως αποτέλεσμα της κρίσης. Μπαίνουμε μέσα στα σπίτια και ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει ανεργία, τι σημαίνει περικοπή μισθών και συντάξεων. Σήμερα είναι πολλές οι οικογένειες που είναι ανασφάλιστες, που δεν έχουν κυριολεκτικά να τα βγάλουν πέρα. Για να βρούμε φάρμακα συνεργαζόμαστε με ΜΚΟ, για ένα πιάτο φαΐ με την ενορία!», μας λέει η κ. Ζήση, αντιπρόεδρος στο σωματείο Αττικής των εργαζομένων στο «Βοήθεια στο σπίτι».
Το πρόγραμμα διαρκεί 10 έτη και σήμερα καλύπτει περίπου 100.000 ηλικιωμένους και άτομα με ειδικές ανάγκες, με 3.500 εργαζόμενους. Πρόκειται για συμβασιούχους, παρότι βεβαίως καλύπτουν μόνιμες ανάγκες. Η χρηματοδότηση όμως του προγράμματος γινόταν κυρίως από ευρωπαϊκά κονδύλια, κάτι που πρόκειται να σταματήσει. Το πρόγραμμα με τη σημερινή του μορφή έχει πάρει παράταση μέχρι τον Απρίλιο του 2013. Μετά;
Για τη συνέχεια, έχει ανακοινωθεί ότι θα ξεκινήσει ένα πρόγραμμα το ΙΚΑ, με την επωνυμία «Κατ’ οίκον φροντίδα συνταξιούχων». Το πρόβλημα είναι ότι, όπως καταγγέλλει η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες (ΕΣΑμεΑ), τα κριτήρια ένταξης που έχουν θεσπιστεί «αφήνουν εκτός μια τεράστια μερίδα των ατόμων με αναπηρία». Συγκεκριμένα, τα άτομα με ποσοστό αναπηρίας κάτω του 67%, όσα είναι ανασφάλιστα ή έμμεσα ασφαλισμένα, όσα λαμβάνουν επίδομα απόλυτης αναπηρίας (δηλαδή ένας τυφλός), όσοι έχουν εισόδημα ανώτερο του ορίου για το ΕΚΑΣ (7.000 ετήσιο) ή έχουν σύζυγο ή άλλο πρόσωπο με το οποίο διαβιούν που δεν είναι ενταγμένο στο πρόγραμμα. Εν ολίγοις, δικαιούχοι στο νέο πρόγραμμα θα είναι ένα μικρό μέρος όσων εξυπηρετούνται από το «Βοήθεια στο σπίτι».
Την ίδια ώρα δεν προβλέπεται κάλυψη από τους εργαζόμενους, που με περίσσευμα ψυχής (ακόμα και για μήνες απλήρωτοι) στήριξαν όσους είχαν ανάγκη. «Δέκα χρόνια τώρα έχουμε μια τεράστια συσσωρευμένη εμπειρία, που δεν πρέπει να χαθεί». Οπως δεν πρέπει να χαθεί και η ανθρωπιά, η δημόσια υποστηριζόμενη κοινωνική πρόνοια και αλληλεγγύη, ειδικά στις δύσκολες εποχές που ζούμε.