Το ημίφως της μεγάλης αίθουσας του «Σολωμού» στον ομώνυμο δρόμο του κέντρου της Αθήνας δεν θυμίζει σε τίποτα φωτισμό ξενοδοχείου. Τα τραπεζάκια καθαρά αλλά άδεια, στο βάθος μια τοιχογραφία της Αθηνάς Παλλάδος. Ελληνικό φολκλόρ, αλλά οι «τουρίστες το εκτιμούν. Ή μάλλον το εκτιμούσαν, αφού δεν υπάρχουν πια τουρίστες» μας λέει ο Γιάννης Γράψας, ιδιοκτήτης της επιχείρησης.
Ολα τα δωμάτια του ξενοδοχείου είναι κλειστά, έχουν αποσυνδεθεί από ρεύμα και νερό. «Σε περίπτωση που κάποιος ζητήσει δωμάτιο, θα δω τι θα κάνω» λέει ο ιδιοκτήτης. Ενας πελάτης μπαίνει στο ξενοδοχείο, μεσήλικας Ελληνας, που δείχνει αρκετά ταλαιπωρημένος. «Πόσο κάνει το φτηνότερο δωμάτιο για έναν μήνα;» ρωτάει, για να εισπράξει την αφοπλιστική απάντηση ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα δωμάτια. «Θα μπορούσα να ανοίξω ένα δωμάτιο, αλλά δεν μπορώ να δεσμευτώ για έναν ολόκληρο μήνα, διότι από στιγμή σε στιγμή το ξενοδοχείο μπορεί να κλείσει. Οχι επειδή έχω βαρεθεί να κάθομαι εδώ ολομόναχος, αλλά επειδή χρωστάω στη ΔΕΗ και μπορεί να μου κόψουν το ρεύμα από στιγμή σε στιγμή» λέει ο κ. Γράψας.
Το ξενοδοχείο δεν απασχολεί πλέον προσωπικό. «Ερχόταν ο γιος μου και καθόταν κάποιες ώρες, αλλά δεν έχει πια νόημα. Σταμάτησε από εδώ και δουλεύει ταξί. Ούτε εκεί βγάζει χρήματα, αλλά τουλάχιστον κάτι κάνει» μας λέει ο ξενοδόχος.
Τα 41 ξενοδοχεία που έκλεισαν την τελευταία τριετία στην Αθήνα δεν είναι μόνο αριθμοί, αντιπροσωπεύουν πολύ περισσότερες ιστορίες προσωπικής αγωνίας και ματαίωσης. Ιστορίες των ξενοδόχων και των υπαλλήλων τους. Οι λόγοι που τα ξενοδοχεία της Αθήνας πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο, σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Γιώργο Τσακίρη, πέραν της κρίσης, είναι οι τιμές των αεροπορικών εισιτηρίων (που ανεβαίνουν από τις χρεώσεις του αεροδρομίου Ελ. Βενιζέλος) και η κακή εικόνα της πόλης. «Χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα συντονιστικό όργανο που θα αναλάβει την επίλυση των προβλημάτων του κέντρου αποφεύγοντας τη σύγχυση αρμοδιοτήτων και τη γραφειοκρατία. Πρέπει να προχωρήσει άμεσα για να σωθεί η πόλη» λέει ο κ. Τσακίρης.
Τα περισσότερα ξενοδοχεία που έκλεισαν στο κέντρο της Αθήνας δεν κατάφεραν να λειτουργήσουν εξαιτίας της υποβάθμισης και της εγκληματικότητας. «Για να μετακινηθεί ένας τουρίστας από το Αρχαιολογικό Μουσείο ή στο Μουσείο της Ακρόπολης θα πρέπει αναγκαστικά να διασχίσει τους δρόμους της μιζέριας και του κινδύνου. Θα περάσει από την Ομόνοια, την Πατησίων, την 3ης Σεπτεμβρίου. Θα πληρώνατε χρήματα για να μείνετε σε ένα τέτοιο μέρος;» ρωτάει ο ξενοδόχος Κώστας Αβράμπος. Ο ίδιος εκτελεί χρέη ρεσεψιονίστα στο ξενοδοχείο του και αγωνίζεται να μη βάλει λουκέτο, όπως αναγκάστηκε να κάνει τον περασμένο Νοέμβριο στο άλλο του ξενοδοχείο. Αιτία, η κακή εικόνα της πόλης. «Αλλοι ξενοδόχοι πληρώνονται από τους πελάτες τους. Εμείς συχνά κάνουμε το αντίθετο. Συχνά, πελάτες μας πέφτουν θύματα επιθέσεων και ληστείας. Αντί να να τους πάρουμε λεφτά, τους δίνουμε για να επιστρέψουν στις πατρίδες τους» λέει στην «Κ» ο κ. Αβράμπος.
Παρατηρώντας την 3ης Σεπτεμβρίου, στο ύψος της Χαλκοκονδύλη όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο, διαπιστώνει κανείς ότι ο ξενοδόχος δεν υπερβάλλει. Δεκάδες γυναίκες κάνουν πιάτσα μέρα μεσημέρι υπό το βλέμμα των νταβατζήδων τους, που κάθονται στα παρακείμενα καφενεία. Χρήστες ναρκωτικών περνοδιαβαίνουν. Πολλοί από αυτούς είναι σε άθλια κατάσταση. Σίγουρα δεν είναι το κατάλληλο μέρος για οικογενειακές διακοπές.
Απελπιστική κατάσταση
Λίγα μέτρα πιο κάτω, έξω από το ξενοδοχείο του κ. Γράψα στην οδό Σολωμού, η κατάσταση είναι ακόμα πιο απελπιστική. Δεκάδες χρήστες ναρκωτικών κάνουν «πηγαδάκια», είναι σωριασμένοι σε γωνιές με τη σύριγγα στο χέρι, μαλώνουν, κάνουν τις σωματικές τους ανάγκες δημοσίως. Ούτε αυτό το μέρος θα μπορούσε να θεωρηθεί κατάλληλο για αναψυχή. Οι δύο ξενοδόχοι, που υποφέρουν από την υποβάθμιση του κέντρου, όπως δεκάδες ακόμα επαγγελματίες, αναφέρουν ότι η κρίση που μαστίζει τις δικές τους επιχειρήσεις τα τελευταία χρόνια δεν είναι οικονομική. Είναι μια κρίση ανικανότητας της πολιτικής και φυσικής ηγεσίας των εμπλεκόμενων υπουργείων να κάνουν την Αθήνα μια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.