Υπάρχει πάντα ο κύριος με την ψησταριά. Μπορεί να έδρασε μερικά χρόνια πριν, αλλά ο χρόνος δεν έχει σβήσει ακόμη το δικό του παράδειγμα αλληλεγγύης στη λούφα. Ποτέ κανείς προϊστάμενος ή υφιστάμενός του δεν διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτόν και την ψησταριά του, παρ’ ότι επί μακρόν οι δυο τους μεγαλούργησαν στο Δημόσιο. Ολα ξεκίνησαν τη μέρα που ο συγκεκριμένος κύριος εντόπισε κάτω από το παράθυρό του ένα κηπάκι προκλητικά αδειανό. Καθ’ ότι ψήστης, σκέφτηκε να στήσει εκεί μια ψησταριά. Από την επομένη, άναβε τα κάρβουνα με την έναρξη του ωραρίου και κάθε τόσο κατέβαινε και γύριζε στη σχάρα τα κρέατα που έφερναν οι άλλοι υπάλληλοι. Το μεσημέρι ολόκληρη η διεύθυνση έκανε μπάρμπεκιου στο κηπάκι, τουλάχιστον μέχρι τη μέρα που πνίγηκαν στην τσίκνα οι γείτονες. Οι καταγγελίες άρχισαν και η ψησταριά έσβησε.
Θα μπορούσε, άραγε, να απολυθεί ο συγκεκριμένος υπάλληλος ως επίορκος; Οσο κι αν η τρόικα ψάχνει τρόπο να εξωπετάξει τις σουρεαλιστικές μορφές από τα γραφεία του Δημοσίου, στην πραγματικότητα εκείνος ουδέποτε ορκίστηκε πως δεν θα ανάψει εν ώρα εργασίας ψησταριά. Αντίστοιχα, ποτέ δεν υποσχέθηκαν οι 40 πονηροί αιμοδότες πως δεν θα εγκαταλείψουν το τιμόνι των λεωφορείων της ΕΘΕΛ όπου και εργάζονταν για να υποδυθούν τους φιλάνθρωπους. Και έτσι, με πλαστές βεβαιώσεις του Ευαγγελισμού πως δήθεν δίνουν αίμα κατάφεραν να ξεκλέψουν… 298 εργάσιμες ημέρες άδεια μετ’ αποδοχών. Περισσότερες και από όσες θα δικαιούνταν αν ο Κόμης Δράκουλας τους είχε βάλει στο μάτι!
Αλλά όσο και αν αναζητάει το κράτος τρόπο να τους ξεφορτωθεί, επίορκοι δεν ήταν ούτε εκείνοι ούτε και οι 10 κηπουροί του κολυμβητηρίου. Τι φταίνε αυτοί που το κολυμβητήριο έχει μόνο 7 δέντρα μετρημένα; Εκείνοι είχαν μοιράσει τη δουλειά και ο καθένας τους φρόντιζε μερικά κλαριά. Ούτε και οι πέντε άνδρες υπάλληλοι του ΙΚΑ έχουν ευθύνη: το Ιδρυμα από μόνο του αποφάσισε να τους δώσει επίδομα τοκετού, εγκαινιάζοντας το κρατικό «πίστευε και μη ερεύνα» στο θαύμα της ανδρικής εγκυμοσύνης.
Αν οι τροϊκανοί ήξεραν ελληνικά, θα έβρισκαν πολύ ενδιαφέρον το ανάγνωσμα με τις κορυφαίες φυσιογνωμίες του Δημοσίου που εντόπισαν οι Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης. Στο πόρισμά τους υπάρχει η ιστορία της προϊσταμένης της ΔΟΥ που αμάρτησε για την αγάπη: χωρίς να το σκεφτεί δεύτερη φορά έβγαλε φορολογική ενημερότητα στον αρραβωνιαστικό της, και ας μην είχε κάνει εκείνος φορολογική δήλωση ποτέ, και ας χρωστούσε στο κράτος 178.000 ευρώ!
Ο δάσκαλος
Υπάρχει ο δάσκαλος του έρωτα, που στα διαλείμματα των μαθημάτων Πληροφορικής μοίραζε στις μαθήτριες χαρτάκια με το κινητό του και μετά πιάστηκε να τους στέλνει στο Ιντερνετ «φιλάκια πολλά και πονηρά»! Και υπάρχει και ο σκράπας δεσμοφύλακας. Ο οποίος πρώτα παράτησε το σχολείο και μετά στράφηκε στην πλαστογραφία. Εγραψε μόνος του το όνομά του σε ένα απολυτήριο λυκείου, έβαλε στον εαυτό του γενικό βαθμό 18 και μετά περήφανος παρουσίασε το αριστείο του στις φυλακές, για να διοριστεί ως εξωτερικός φρουρός. Μόνο που, καθ’ ότι σκράπας, δεν έκανε και πολύ πειστικό το έγγραφο και κόντεψε, αντί για την έξω, να βρεθεί στη μέσα μεριά των φυλακών.
Αλλά πάνω απ’ όλους, υπάρχει ο «Πεταλούδας» του Δημοσίου από το νοσοκομείο Βόλου. Για τον οποίο η τρόικα δεν χρειάζεται να βρει πατέντα να τον εξωπετάξει, αφού κατάφερε από μόνος του να απολυθεί. Πώς; Ο χαριτωμένος αυτός κύριος έκανε κοπάνα από το γραφείο του για… τέσσερα ολόκληρα χρόνια! Και όταν πια συμπλήρωσε 1.600 μέρες σε άδεια, τον εντόπισε το νέο σύστημα καταγραφής απουσιών. Πράγμα λογικό, αφού δεν υπήρχε πια υπάλληλος στο νοσοκομείο να θυμάται έστω τη φυσιογνωμία του. Βλέπετε, στο Δημόσιο, πάντα θα υπάρχουν οι καλοί και οι ευσυνείδητοι υπάλληλοι. Αλλά τον τόνο όλοι ξέρουμε ποιος τον δίνει. Γιατί πάντα σε κάποια διεύθυνση θα υπάρχει εκείνος ο κύριος με την ψησταριά…