Στις 4 Σεπτεμβρίου 2004, η εθνική Αλβανίας είχε κερδίσει με 2-1 την εθνική Ελλάδος σε αγώνα εντός έδρας. Εκείνη τη νύχτα, Αλβανοί φίλαθλοι που ζούσαν στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της χώρας είχαν ξεχυθεί στους δρόμους για να πανηγυρίσουν τη νίκη της ομάδας τους. Η κατάσταση δεν άργησε να εκτραχυνθεί. Φίλαθλοι της Γαλάζιας Στρατιάς –ποδοσφαιρικό παρακλάδι της Χρυσής Αυγής– επιδόθηκαν σε ένα άνευ προηγουμένου (έως τότε) πογκρόμ εναντίον των Αλβανών μεταναστών, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενός μετανάστη και τον τραυματισμό δεκάδων άλλων.
Από αυτήν τη μαύρη νύχτα πήρε το όνομά του το συγκρότημα Pogrom, που λίγους μήνες αργότερα εμφανίστηκε στην ισχνή ακόμη τότε ελληνική εθνικιστική μουσική σκηνή. Μπασίστας του γκρουπ, που μεταξύ άλλων τραγουδούσε «έρχεστε στη χώρα μας, δεν έχετε δουλειά / πεινάτε σα ρεμάλια και τρώτε τα παιδιά / μιλάτε ρώσικα, μιλάτε αλβανικά / μα τώρα θα μιλήσετε σωστά τα ελληνικά / μίλα ελληνικά ή ψόφα», ο νυν βουλευτής της Χρυσής Αυγής Αρτέμης Ματθαιόπουλος.
Η μουσική σκηνή της άκρας δεξιάς, η λεγόμενη white power music (μουσική της λευκής δύναμης), έχει αποτελέσει «φυτώριο» στελεχών της οργάνωσης. Η κύρια πλατφόρμα τόσο για τη στρατολόγηση νέων μελών, αλλά και για τη διάδοση των εθνικιστικών ιδεών, είναι οι περίφημες Γιορτές Νεολαίας της Χρυσής Αυγής (πραγματοποιούνται κάθε χρόνο μεταξύ Σεπτεμβρίου και Δεκεμβρίου). Χαρακτηριστικό είναι ότι η ιδέα για τη δημιουργία των Pogrom προέκυψε όταν δύο από τα ιδρυτικά μέλη παρευρέθησαν σε μία τέτοια Γιορτή Νεολαίας.
Σύμφωνα με έρευνα του μεταπτυχιακού φοιτητή του Παντείου Πανεπιστημίου, Γιώργου Κόρδα, σχετικά με τη μουσική της άκρας δεξιάς στην Ελλάδα (διδάσκουσα: Βασιλική Γεωργιάδου), οι ρίζες της ελληνικής white power μουσικής σκηνής φτάνουν ώς το 1985, οπότε δημιουργήθηκε το ελληνικό παράρτημα του παγκόσμιου ακροδεξιού δικτύου Blood & Honour, το οποίο συσπείρωσε στις τάξεις του τους νεοναζί σκίνχεντ. Το πρώτο σημαντικό συγκρότημα στον χώρο θεωρούνται οι Last Patriots που εμφανίστηκαν το 1987, κινούμενοι στο ρεύμα του rock against communism. Το r.a.c. έχει θεματολογία που στρέφεται γύρω από τη ναζιστική Γερμανία και την εβραϊκή συνωμοσία, ενώ εκφράζει ρατσιστικό λόγο ενάντια στις σεξουαλικές και φυλετικές μειονότητες. Εχει απαγορευθεί σε πολλές χώρες.
Η πρώτη εθνικιστική συναυλία πραγματοποιείται στις 24 Δεκεμβρίου 1994 στο club Aquarius, στον Αγιο Δημήτριο. Παίζουν οι Cause of Honour. Η προσυγκέντρωση γίνεται στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην οδό Κεφαλληνίας, στην Κυψέλη. Το δεύτερο μεγάλο white power live γίνεται στις 25 Οκτωβρίου 2003, στη Γιορτή Νεολαίας της οργάνωσης στην πλατεία Πρωτομαγιάς, στην Κυψέλη. Στις ομιλίες που προηγήθηκαν έγινε λόγος για «την άθλια κατάσταση με τους ξένους στα σχολεία», προβλήθηκε υλικό για τη Leni Riefenstahl, τη Μεταξική ΕΟΝ και ακολούθησε ομιλία του Νίκου Μιχαλολιάκου.
Τα βασικά συγκροτήματα του χώρου είναι οι Filopatria, MAXEN, No Surrender, Αμετανόητοι, Last Patriots, Razorblade Nightmare, αλλά και οι ChaoSS και Der Sturmer, ονόματα με ευθεία αναφορά στον ναζισμό. Οι τίτλοι των γνωστότερων τραγουδιών τους δεν αφήνουν περιθώριο για παρανόηση: Βόρεια Ηπειρος, Μεγάλη Ελλάς, Nigger Stigger, Σκόπια, Ανθέλληνα, Πακιστανός, Ο Εβραίος, ο Παππούς μου ήταν στα SS κ.λπ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν υπάρχουν πολλά διαθέσιμα στοιχεία για τα συγκροτήματα του χώρου. Στις συνεντεύξεις τους στο περιοδικό Blood & Honour, τα μέλη τους δεν δίνουν επώνυμο ή προσωπικά στοιχεία, αλλά δεν διστάζουν να αναφέρονται στον θαυμασμό τους στη ναζιστική Γερμανία. Οπως λέει ο κ. Κόρδας, η μυστικοπάθεια οφείλεται μεταξύ άλλων στο ότι συχνά μέλη τους ανήκουν στον πολιτικό πυρήνα της Χρυσής Αυγής και κατά συνέπεια δεν θέλουν να εκθέσουν επιβαρυντικές γι’ αυτούς δραστηριότητες. «Η επαφή με το ευρύ κοινό γίνεται μέσα από τις συναυλίες», εξηγεί ο ίδιος. «Τα τραγούδια λειτουργούν ως “κατήχηση”, είναι εργαλείο για τη διάδοση των ιδεών τους».
Ο Μάστορας και ο Καιάδας
Ενα από τα ελάχιστα βιβλία για την white power μουσική σκηνή εκδόθηκε το 2003 από τον γνωστό εκδοτικό οίκο του χώρου της Χρυσής Αυγής «Αντεπίθεση». Πρόκειται για το «Η Ιστορία της White Power Μουσικής», το οποίο υπογράφει ο Γιώργος Μισιάκας ή Μάστορας, από τα παλαιότερα στελέχη της φιλοναζιστικής οργάνωσης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος και αρθρογράφος της εφημερίδας της Χ.Α. (γνωστός για την κατάληξη «Ζήτω η Νίκη» στα κείμενά του, από το ναζιστικό Sieg Ηeil).
Ο Μάστορας υπήρξε στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση υποψήφιος της Χ.Α. στον νομό Τρικάλων, αλλά δεν κατάφερε να εκλεγεί. Τον περασμένο Αύγουστο, διορίστηκε μετακλητός υπάλληλος της Βουλής (ΦΕΚ 390, 14 Αυγούτου 2012).
«Ποια είναι αυτή η απαγορευμένη μουσική που ξυπνάει τα φυλετικά ένστικτα χιλιάδων Λευκών Νέων σ’ όλο τον κόσμο και προκαλεί ποινικές διώξεις από το εβραιοκρατούμενο σύστημα;», αναρωτιέται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, καλώντας τους αναγνώστες στον μουσικό κόσμο όπου «το ξίφος και η ηλεκτρική κιθάρα ενώνουν τις δυνάμεις τους για τη σωτηρία της λευκής φυλής». Ο Μάστορας είχε επίσης υπάρξει μέλος hatecore συγκροτήματος, τους Iron Υouth.
Ως γνωστόν, από τον ίδιο χώρο προέρχεται και ο βουλευτής της Χ.Α. Γιώργος Γερμενής, ο απειλητικός Καιάδας του ελληνονορβηγικού συγκροτήματος Naer Mataron. Πριν μπει στη Βουλή, τραγουδούσε στίχους όπως «Οι εκκλησίες μπορεί να αποφασίσουν τι θα απογίνει ο άνθρωπος στον άλλο κόσμο / Σ’ αυτό τον κόσμο, εμείς το τάγμα του Black Metal θα αποφασίσουμε για το λαό μας».