«Ενιωθα σαν να οδηγώ στην εθνική και τα αυτοκίνητα από το άλλο ρεύμα να μου αναβοσβήνουν τα φώτα, προειδοποιώντας με για κάποιο επερχόμενο κίνδυνο» διηγείται ο γεωπόνος – τεχνολόγος τροφίμων, Αλέξανδρος Παπουτσής, το πώς η κρίση του ενεργοποίησε τα αντανακλαστικά. Ετσι, αποφάσισε να κάνει κάτι «δικό» του. «Σκέφτηκα ότι στην Ελλάδα μόνον τρεις τομείς έχουν ακόμα “ψωμί”: ο τουρισμός, η ενέργεια και η γεωργία». Εχοντας το επιστημονικό υπόβαθρο της γεωπονικής αλλά και «προίκα» από την οικογένειά του μερικά χέρσα στρέμματα γης στο Μαρκόπουλο, επέλεξε την τρίτη εναλλακτική. «Προτού παραιτηθώ από τη δουλειά μου, τον προηγούμενο Φεβρουάριο, προηγήθηκε ένα μεγάλο διάστημα προετοιμασίας». Ερευνα αγοράς, αναζήτηση στο Διαδίκτυο, συμβουλευτική από ειδήμονες, αλλά και πολύ προσωπικό διάβασμα. «Ηθελα να ασχοληθώ με μια νέα καλλιέργεια, η οποία παράλληλα να ενδείκνυται για έναν… πρωτάρη» ομολογεί ο 38χρονος.
Τα πλεονεκτήματα
Η μελέτη τον οδήγησε στο μύρτιλο και την αρώνια, δύο φυτά που χάρη στις ιδιότητές τους συγκαταλέγονται στα super foods. «Πρόκειται για δενδρώδεις θάμνους» περιγράφει ο ίδιος «είναι καλλιέργειες χωρίς πολλές απαιτήσεις, ιδιαίτερα η αρώνια, που μας είναι σχεδόν άγνωστη στην Ελλάδα». Παρά το ότι το μύρτιλο είναι διαδεδομένο στα βόρεια κλίματα, η καλλιέργειά του στην Ελλάδα συνεπάγεται συγκριτικά πλεονεκτήματα. «Χάρη στο κλίμα μας, παράγουμε πιο εύγευστο καρπό, ενώ βγαίνουμε “πρώιμοι” στην αγορά».
Υπενθυμίζουμε ότι το μύρτιλο, ιερό φυτό από την αρχαιότητα, θεωρείται πηγή νεότητας, καθώς διακρίνεται για αντιοξειδωτική, αντιγηραντική και αντικαρκινική δράση, συμβάλλει στην καλή λειτουργία της καρδιάς, του εγκεφάλου, του ουροποιητικού συστήματος και της όρασης. Το εν λόγω φρούτο το τρώμε συνήθως μεταποιημένο, σε γιαούρτια, χυμούς και μαρμελάδες, το βρίσκουμε ακόμα και σε… σαμπουάν. «Υπάρχει μεγάλη ζήτηση για το φρούτο και τα φύλλα του, ενώ πολλοί αναζητούν αποξηραμένο μύρτιλο» λέει στην «Κ» ο Αλέξανδρος. Αντίστοιχα, «θαυματουργή» είναι και η αρώνια με την εξαιρετικά υψηλή περιεκτικότητα σε ζωτικές πολυφαινόλες της βιταμίνης p.
Εργαζόμενος στο «πεδίο», ο Αλέξανδρος διαπίστωσε απόσταση μεταξύ θεωρίας και πράξης: τα φυτά απαιτούν περισσότερο από το προβλεπόμενο πότισμα, ενώ συχνά και οι αποδόσεις τους είναι χαμηλότερες από τις αναμενόμενες. «Το καλό είναι ότι η τιμή πώλησής τους παραμένει υψηλή για τα ελληνικά δεδομένα» υπογραμμίζει. Οι περισσότερες γεωργικές εργασίες είναι από την άνοιξη μέχρι το φθινόπωρο. «Ξεχορτάριασμα και σκάψιμο γύρω από τις ρίζες, πότισμα περί τα 2-3 λίτρα νερό ανά φυτό, λίπανση κάθε μήνα με αμινοξέα, μικροοργανισμούς, σίδηρο, αλλά και συγκομιδή του καρπού». Κομβικής σημασίας, σύμφωνα με τον Αλέξανδρο, είναι η βιοχημική ανάλυση του εδάφους, καθώς η καλλιέργεια του μύρτιλου προϋποθέτει συγκεκριμένο ph, λίγο όξινο. Βέβαια, ο νέος γεωργός αντιμάχεται παράλληλα και άλλους «εχθρούς», καθώς καλλιεργεί ακολουθώντας τις αρχές της βιολογικής καλλιέργειας και στο άμεσο μέλλον θα λάβει τη σχετική πιστοποίηση. «Μου φαινόταν αντίφαση από τη μία να παράγω super foods, για να συμβάλλω στην εύρυθμη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού και από την άλλη να ρίχνω φυτοφάρμακα» σημειώνει. Αυτή η στάση ζωής έχει, όμως, το δικό της «τίμημα». Τα βιολογικά σκευάσματα ωθούν τον βιοκαλλιεργητή να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη, ενώ καλείται να επαγρυπνεί πάνω από το χωράφι του.
Ζητούν πληροφορίες
Καθώς η καλλιέργεια των παραπάνω φυτών είναι ελάχιστα γνωστή στο πανελλήνιο, «στην Αττική είμαι μάλλον ο μοναδικός», με αποτέλεσμα από το χωράφι του Αλέξανδρου να έχουν περάσει τον τελευταίο χρόνο περί τα εκατό άτομα για… ενημέρωση. «Γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί έρχονται και μου ζητούν πληροφορίες» διηγείται «έχουν όλοι κάποιο ιδιόκτητο κτήμα και θέλουν να το αξιοποιήσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο».