Η εν εξελίξει δικαστική έρευνα τόσο για τα εξοπλιστικά όσο και για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο έρχεται να ρίξει βαριά τη σκιά της πάνω στην πολιτική ζωή της χώρας. Κυβέρνηση και κόμματα της αντιπολίτευσης αναζητούν νέα σημεία ισορροπίας και είναι ενδεικτικό ότι ακόμη και η κατηγορία του ΣΥΡΙΖΑ προς την κυβέρνηση, ότι επιχειρεί να καλύψει σκανδαλώδεις υποθέσεις, αποδυναμώνεται από το έργο της Δικαιοσύνης. Τα κόμματα μετρούν ενδεχόμενα οφέλη και ζημίες, την ίδια στιγμή που οι δικαστικοί λειτουργοί, ως όφειλαν, εμφανίζονται αυτονομημένοι.
«Η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει στο έργο της Δικαιοσύνης, σέβεται τον ρόλο της και αναμένει» είναι η μόνιμη επωδός των στελεχών του Μεγάρου Μαξίμου, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού, όταν τίθεται το ζήτημα του σχολιασμού των τελευταίων εξελίξεων.
Παραμένει αμφίβολο αν η κυβέρνηση είχε, έστω και άτυπα, κάποια ενημέρωση για την πρωτοβουλία των εισαγγελικών αρχών ως προς το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.
Ευλόγως μπορεί οποιοδήποτε κυβερνητικό στέλεχος να ισχυριστεί ότι, εν αντιθέσει με το παρελθόν, πολύ περισσότερες περιπτώσεις φτάνουν στα γραφεία των ανακριτών και στις αίθουσες των δικαστηρίων, πολύ περισσότεροι μεγαλόσχημοι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον νόμο: από το πρώην δήμαρχο Θεσσαλονίκης Λευτ. Παπαγεωργόπουλο, που καταδικάστηκε σε ισόβια, μέχρι τον Ακη Τσοχατζόπουλο, από μικρού βεληνεκούς επιχειρηματίες μέχρι την άσκηση δίωξης κατά επιχειρηματιών του μεγέθους του Δημήτρη Κοντομηνά έως και τη δημόσια αποδοκιμασία Λιάπη.
Αυτή είναι η πλευρά της… ευκαιρίας. Να κατορθώσει, δηλαδή, η κυβέρνηση να της πιστωθεί ότι επί ημερών της η Δικαιοσύνη αφέθηκε απερίσπαστη στο έργο της.
Υπάρχει, όμως, και η πλευρά των κινδύνων και μάλιστα σε δύο επίπεδα. Το πρώτο είναι η τρέχουσα διαχείριση, για παράδειγμα η εμπλοκή στην υπόθεση του Τ.Τ. της επικεφαλής του ΤΧΣ Αναστασίας Σακελλαρίου, στην οποία πάντως η κυβέρνηση παρείχε πλήρη κάλυψη, με δήλωση του κ. Γ. Στουρνάρα έξω από το Μαξίμου.
Το δεύτερο επίπεδο αφορά τα ίδια τα κόμματα καθώς με τον έναν ή τον άλλο τρόπο τα αποκαλυπτόμενα από τις δικαστικές έρευνες αφορούν αμέσως τις περιόδους διακυβέρνησης της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, κατά το παρελθόν, και στελέχη που βρίσκονταν στον στενό πυρήνα εξουσίας.
Οι μίζες για τα εξοπλιστικά, η διερεύνηση των πεπραγμένων από τις διοικήσεις του Ταχ. Ταμιευτηρίου, που επελέγησαν απευθείας από τα γραφεία των τότε πρωθυπουργών Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου, επιβαρύνουν το κλίμα για τα δύο κόμματα εξουσίας.
Οι αποκαλύψεις, θεωρούν αρκετά πολιτικά στελέχη, δεν θα λειτουργήσουν, τελικά, ως καθαρτήριο για τα δύο κόμματα, αλλά αντιθέτως θα οδηγήσουν στην περαιτέρω αποδόμησή τους.
Στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά, ωστόσο, εκτιμούν ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός, μόνο να κερδίσουν έχουν από τη δικαστική κάθαρση. Εστω και εκ της αντιδιαστολής με το παρελθόν.
Οι εσωτερικές ισορροπίες στα δύο κόμματα αποτελούν την άλλη παράμετρο της δικαστικής διερεύνησης. Ειδικά το Ταχ. Ταμιευτήριο δημιουργεί προϋποθέσεις εσωτερικής σύγκρουσης, καθώς δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν ότι επιδιώκεται η απόδοση των ευθυνών στο παρελθόν των δύο κομμάτων προκειμένου να διασωθεί το… παρόν των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου.
Κορυφαία στελέχη του Μαξίμου, όταν τους επισημαίνεται ότι, επί παραδείγματι, ο κ. Φιλιππίδης αποτέλεσε επιλογή του κ. Κώστα Καραμανλή, δείχνουν σαφώς ότι δεν επιθυμούν να πυροδοτήσουν τέτοιου είδους σενάρια. «Και επειδή κάποιος διορίστηκε, μεταξύ πολλών, αυτό συνιστά μομφή για τον τότε πρωθυπουργό;» σημείωνε στην «Κ» στέλεχος του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος.
Εκ των πραγμάτων, όμως, οι όποιες αποκαλύψεις τροφοδοτούν σενάρια. Είναι ενδεικτικό ότι, την ίδια στιγμή που από πλευράς του Γραφείου Καραμανλή υπήρχε η πλήρης σιωπή εν αναμονή της εξέλιξης της έρευνας, παράγοντες ενός ευρύτερου πυρήνα έσπευδαν, ήδη από τις πρώτες ώρες των αποκαλύψεων, να θέσουν τον κ. Αγγελο Φιλιππίδη εκτός του «καραμανλικού κάδρου».