Ενα καλό και ένα κακό νέο είχαν να ανακοινώσουν οι γιατροί στον 52χρονο Αναστάσιο Σισμάνογλου: ο αιματολογικός του καρκίνος, τον οποίο διέγνωσαν, ήταν ιάσιμος, ωστόσο όφειλε ως ανασφάλιστος να επωμισθεί το κόστος των χημειοθεραπειών. «Πριν από δύομισι χρόνια έκλεισα το εργαστήριό μου με τα ξυλόγλυπτα» λέει ο ίδιος στην «Κ», ενώ «χρωστούσα εισφορές τεσσάρων ετών. Είχαν προηγηθεί, όμως, δεκατέσσερα χρόνια συνεπούς καταβολής στο ταμείο μου, όπως και τέσσερα ακόμα χρόνια ασφάλισης σε ΙΚΑ και ΝΑΤ» διευκρινίζει κ. Σισμάνογλου, πατέρας δύο παιδιών. Το κόστος θεραπειών του, σύμφωνα με τον ίδιο, κυμαίνεται από 2.300 έως και 3.900 ευρώ κάθε φορά, ποσά που «εγγράφονται» στο ΑΦΜ του. «Αν τα ίδια χρήματα τα είχα δώσει σε μια ιδιωτική ασφάλεια, τώρα θα ήμουν καλυμμένος ιατροφαρμακευτικά». Βιβλιάριο απορίας δεν δύναται να βγάλει, καθώς το σπίτι που ζει με την οικογένειά του τού ανήκει κατά 3/8, όπως και το ήμισυ του αυτοκίνητου, «που από καιρό δεν μετακινώ».
Σύμμαχοι του κ. Σισμάνογλου στην περιπέτειά του είναι γιατροί του «Ευαγγελισμού», που τον αναλαμβάνουν, κάνοντάς του εισαγωγή στις εφημερίες ως επείγον περιστατικό. Ο ίδιος, αναζητώντας λύσεις, απευθύνθηκε στον Σύλλογο «Καρκινοπαθείς Εθελοντές Φίλοι Ιατροί» (ΚΕΦΙ). «Από το 2004 έχουν τριπλασιαστεί τα περιστατικά που χρήζουν βοήθειας, αυτή τη στιγμή αναζητούμε πόρους για τέσσερις ανασφάλιστους καρκινοπαθείς, των οποίων η νοσηλεία επείγει» διευκρινίζει στην «Κ» η πρόεδρος Ζωή Γραμμάτογλου. Την κατάσταση ως επί το πλείστον σώζουν ο ηρωισμός των γιατρών στα δημόσια νοσοκομεία αλλά και η δικτύωση με φορείς παροχής κοινωνικής πρόνοιας, όπως το Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού.
Αποκούμπι ζωής από τις παραπάνω δαιδαλώδεις και κοστοβόρες διαδικασίες έχουν βρει 110 ανασφάλιστοι καρκινοπαθείς στο Νοσοκομείο «Σωτηρία». Η ιατρική ομάδα με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή και διευθυντή του Ογκολογικού, δρα Κωνσταντίνο Συρίγο, πραγματοποιεί εθελοντικά υπερωρίες προκειμένου να περιθάλψουν τους πάσχοντες από νεοπλάσματα στα συμπαγή όργανα. «Τα φάρμακα μας τα προσφέρουν οι εταιρείες, στοχευμένα ανάλογα με τη διάγνωση που έχουμε κάνει για τον κάθε ασθενή» διευκρινίζει ο δρ Συρίγος στην «Κ». «Στην αρχή υπήρχε μεγαλύτερη προθυμία εκ μέρους των εταιρειών, σήμερα περισσότερη ευαισθησία δείχνουν οι ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες». Καθώς το «Σωτηρία» δεν διαθέτει ακτινοθεραπευτικό τμήμα, «στέλνουμε τους ασθενείς μας σε φίλους συναδέλφους άλλων νοσοκομείων».
Αντίστοιχα, δύο μεγάλα διαγνωστικά κέντρα καλύπτουν τις ανάγκες για εξειδικευμένες εξετάσεις. «Εχω καταθέσει πρόταση στο υπουργείο Υγείας, ώστε να καλυφθεί το νομοθετικό κενό με σύμπραξη της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας και της κλινικής μας» αναφέρει ο δρ Συρίγος αλλά «η έγκριση έχει παγώσει εδώ και τέσσερις μήνες».
Οι άνθρωποι που περνούν το κατώφλι του «Σωτηρία» διανύουν στην πλειονότητά τους την παραγωγική τους ηλικία και κατοικούν στην Αττική. «Κάναμε μια επιδημιολογική μελέτη και διαπιστώσαμε ότι υπερισχύουν τα νεοπλάσματα, που συναντάμε και στον υπόλοιπο πληθυσμό: καρκίνος του προστάτη, του πνεύμονα, του μαστού και του παχέος εντέρου» σημειώνει ο δρ Συρίγος «κάτι που αποδεικνύει περίτρανα ότι οι ανασφάλιστοι ασθενείς έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με τους υπόλοιπους, δεν διαφοροποιούνται όπως γα παράδειγμα οι άστεγοι ή οι ναρκομανείς». «Πρόκειται για ανθρώπους, που αν τους στηρίξουμε τη στιγμή της κρίσης, και τον καρκίνο θα ξεπεράσουν και στο κοινωνικό σύνολο θα επανέλθουν και θα προσφέρουν».
Πιστοί συνοδοιπόροι στον αγώνα, οι συγγενείς τους. «Δεν αφήνουν τον άνθρωπό τους μόνο, μας βοηθούν πολύ» τονίζει ο κ. Συρίγος. Αυτό ισχύει και στην περίπτωση του κ. Σισμάνογλου, που έφτασε μέχρι το γραφείο του υπουργού Υγείας, όπου τον καθησύχασαν ότι το χρέος του θα διαγραφεί. «Με πιάνει το παράπονο, καθώς ως πολίτης επέλεξα το 1987 την ελληνική υπηκοότητα. Ενδεχομένως, αν είχα την τουρκική, να τύχαινα μιας καλύτερης μοίρας, να με περιέθαλπαν για παράδειγμα στο ρωμαίικο νοσοκομείο Μπαλουκλή».